ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 558

บทที่ 558 คนที่ซื่อตรง

หลินชิงเหอมองความลำเอียงของเขา ก็ตัดสินใจว่าจะไม่พูดกับเขาเรื่องนี้ในตอนนี้อีก อีกอย่างนี่ก็ยังเร็วเกินไป

ยังเร็วเกินไปนัก อย่าเพิ่งพูดเรื่องไกลตัวอย่างนั้นเลยดีกว่า

แต่เรื่องนี้ก็ทำให้เธอได้เห็นด้านดื้อรั้นของผู้ชายอกสามศอกคนนี้

หลินชิงเหอลูบท้องของตัวเอง พูดได้เลยว่าลูกสาวคนนี้ต่อไปไม่ลำบากแน่แล้ว

โจวชิงไป๋นอนกอดภรรยาหลับไป สำหรับความลำเอียงอะไรนั้นย่อมต้องมีอยู่แล้ว เขารอลูกสาวคนนี้มาหลายสิบปี จะไม่ให้เขาลำเอียงได้อย่างไร?

เขาไม่เคยติดค้างอะไรกับลูก ๆ ทั้งสามคนเสียหน่อย? ไม่พอใจอะไร? งั้นก็เชิญไปตามทางของตัวเองเถอะ อย่ามายุ่งกับเขาเลย

เหตุผลก็คือเขาโหดร้ายไม่ฟังเหตุผลอื่นเช่นนี้แหละ

หลังจากนอนหลับฝันดีไปอีกหนึ่งคืน วันถัดมาหลินชิงเหอลุกขึ้นมาในตอนเช้า โจวชิงไป๋ก็ไปซื้อซาลาเปาที่ร้านของซูต้าหลินมาให้แล้ว เป็นซาลาเปาไส้หมูสับแครอทกับหมูสับเห็ดหอมที่ภรรยาของเขาชอบที่สุด

ตอนนี้หลินชิงเหอกำลังตั้งท้องอยู่จึงค่อนข้างที่จะหิวง่าย แม้ว่าครรภ์จะยังไม่ใหญ่ แต่พัฒนาการต่าง ๆ จำเป็นต้องได้รับการบำรุงจากผู้เป็นแม่ หลินชิงเหอย่อมต้องหิวง่ายเป็นธรรมดา

พอลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเธอก็เริ่มกินมื้อเช้าในทันที

ปฏิเสธไม่ได้ว่าฝีมือของซูต้าหลินนั้นดีมากจริง ๆ เขาเรียนสูตรนี้มาจากป้าของเขา และก็มาดัดแปลงรสชาติเป็นของตัวเองอีกที จนสามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้ด้วยฝีมือทำอาหาร

ซูต้าหลินเป็นคนตรงไปตรงมา ไส้ซาลาเปาเขาก็ให้เต็มที่ ในปีนี้สิ่งของอะไรพากันขึ้นราคาหมด ซาลาเปาร้านของเขาก็ย่อมต้องขึ้นราคาด้วยเช่นกัน แต่ว่าเขากลับขึ้นราคาไม่มากนักทั้งยังได้ซาลาเปาลูกใหญ่ด้วย

ร้านของซูต้าหลินจึงมีชื่อเสียงในย่านนี้ขึ้นมาทันที

เพียงนึกถึงซาลาเปาทุกคนก็จะเลือกร้านซาลาเปาที่มีเจ้าของร้านพูดติดอ่างร้านนี้

แม้ว่าจะถูกเรียกว่าร้านซาลาเปาติดอ่าง แต่ซูต้าหลินก็ไม่ได้สนใจ กลับยิ้มกลับไปด้วยซ้ำ

ตอนที่โจวเสี่ยวเหมยได้ยินชื่อนี้หล่อนก็หน้าเสียทันที แต่ยังคงเป็นซูต้าหลินที่ให้เหตุผลหล่อน บอกหล่อนว่าเดิมทีเขาก็เป็นคนติดอ่าง คนรอบข้างจะเรียกอย่างไรก็ให้พวกเขาเรียกไปเถอะ อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ถูกคนเรียกขานอย่างนั้นกลับเป็นการเรียกให้คนเข้ามากินด้วยซ้ำไป

โจวเสี่ยวเหมยได้ยินเหตุผลของซูต้าหลินจึงค่อยสงบลง แต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน

แต่ผู้คนกลับชอบที่จะมาพูดคุยกับซูต้าหลินด้วยความยินดี และกล่าวว่าคนติดอ่างไม่เลวเลย ทั้งจริงใจ และอ่อนโยน เพียงแค่เสียพลังงานตอนพูดเล็กน้อย นอกนั้นไม่มีอะไรไม่ดีเลย

หลินชิงเหอกินซาลาเปาแล้วพูด “วันนี้ฉันจะไปนั่งเล่นที่ร้านนั้นกับเสี่ยวเหมยนะคะ”

“ให้ผมไปส่งไหมครับ” โจวชิงไป๋พูด

“ไม่เป็นไรค่ะ” หลินชิงเหอไม่อยากให้เขาตามไปด้วย ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะมองเธอด้วยสายตาเหมือนเธอเป็นตัวประหลาด เพราะผู้ชายคนนี้ชอบทำเกินกว่าเหตุ เขาแทบจะประคองเธอเดินทุกฝีก้าวอยู่แล้ว…

โจวชิงไป๋พูด “ดื่มน้ำเต้าหู้เสียหน่อยนะครับ ต้าหลินเขาลุกขึ้นมาต้มแต่เช้าเลย”

“น้ำเต้าหู้ต้องเคี่ยวกี่รอบคะกว่าจะดื่มได้” หลินชิงเหอพูด

“ผมรู้ นี่เป็นน้ำเต้าหู้ของต้าหลินคุณไม่ต้องห่วง” โจวชิงไป๋พูด

หลินชิงเหอกินซาลาเปาไปด้วยดื่มน้ำเต้าหู้ไปด้วย ซึ่งมันก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี แม้ว่าเดิมทีน้ำเต้าหู้จะกินเข้ากับปาท่องโก๋มากที่สุด แต่เธอกลับชอบกินซาลาเปากับน้ำเต้าหู้มากกว่า

กินเสร็จแล้วหลินชิงเหอก็มาหาโจวเสี่ยวเหมย

ซูต้าหลินไม่ได้อยู่ในร้าน เป็นโจวเสี่ยเหมยที่อยู่ ช่วงเวลานี้กิจการของพวกเขากำลังเป็นไปด้วยดี มีคนเข้าออกร้านประจำ แต่โจวเสี่ยวเหมยกลับสุขุมและปรับตัวกับการซื้อขายได้ ด้วยท่าทางที่คล่องแคล่วมาก

“พี่สะใภ้สี่ ว่างมาเที่ยวเล่นได้ยังไงคะ?” พอเห็นพี่สะใภ้สี่ของหล่อน โจวเสี่ยวเหมยก็หัวเราะและพูดขึ้น

“ตอนนี้ฉันว่างทุกวัน” หลินชิงเหอพูด

นอกจากสอนภาษาอังกฤษแล้ว เธอก็ไม่ได้ยุ่งอะไรอย่างอื่นอีก โจวชิงไป๋ไม่ว่าอะไรก็ไม่ให้เธอทำ ขอเพียงให้เธอมีความสุขก็พอแล้ว

โจวเสี่ยวเหมยทอนเงินให้กับลูกค้าเสร็จก็นั่งพักแล้วพูดขึ้น “พี่สี่มาเอาซาลาเปากับน้ำเต้าหู้กลับไป พี่สะใภ้สี่ได้กินหรือยังคะ”

“กินแล้วจ๊ะ” หลินชิงเหอเห็นลูกค้าเข้าร้านมาอีกแล้ว จึงไปหาที่นั่งด้วยตัวเอง ให้โจวเสี่ยวเหมยทำงานไป