ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 610

บทที่ 610 เจ้าใหญ่กับเหม่ยเจี่ยกลับมาแล้ว

สะใภ้ใหญ่พูดกับหลินชิงเหอถึงตรงนี้ก็วางสายไป ในใจก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

เพียงแต่พอกลับมาบ้าน สีหน้าก็ยังดูไม่ดีเท่าไหร่นัก

โจววั่งลูกชายคนเล็กของหล่อนเห็นแล้วจึงพูดขึ้น “แม่ครับ แม่ไม่ต้องทุกข์ใจหรอกครับ นั่นเป็นบ้านรองไม่เกี่ยวอะไรกับบ้านเราเลย อีกอย่างตอนที่สามีพี่เอ้อร์นีกลับมาพี่ลิ่วนีก็ก่อเรื่องด้วยเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ สามีพี่เอ้อร์นีเขายังไม่คิดมากอะไรเลย”

ไม่ใช่ว่าสะใภ้ใหญ่โจวโกรธเคืองเรื่องนี้ด้วยหรืออย่างไร?

บ้านรองไม่เคยจะหยุดสร้างเรื่องเลยจริง ๆ ครั้งแรกตอนที่สามีของเอ้อร์นีมาที่นี่ ก็เกิดเรื่องท้องก่อนแต่งจนฉาวโฉ่ไปทั่วชนบท

ตอนนั้นหน้าของสะใภ้ใหญ่โจวแดงด้วยความอับอายไปหมดแล้ว

สร้างเรื่องวุ่นวายจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แม้ว่าจะแยกบ้านไปแล้ว แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ยังเป็นครอบครัวสายหลักของตระกูลโจว!

โชคดีที่สามีของเอ้อร์นีไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไร ชีวิตความเป็นอยู่ภายในบ้านยังถือว่าดีมาก

ดังนั้นสะใภ้ใหญ่โจวจึงขี้เกียจจะคิดเล็กคิดน้อยกับบ้านรอง ครั้งก่อนลูกสาวคนรองกลับมาก็เกิดเรื่องขึ้นกับบ้านรอง มาคราวนี้พอลูกสาวคนที่สามของหล่อนกลับมา ก็ยังคงเป็นบ้านรองที่ไม่หยุดสร้างเรื่องเสียทีอีกแล้ว

แล้วอย่างนี้จะไม่ให้สะใภ้ใหญ่โจวกลุ้มใจได้อย่างไร?

จากนั้นสะใภ้รองที่ไม่หยุดหาเรื่องก็มาขอความช่วยเหลือจากหล่อน “พี่สะใภ้ใหญ่ เรื่องนี้พี่ต้องเป็นคนออกหน้าให้ฉันนะคะ พี่ต้องช่วยฉันพูดเกลี้ยกล่อมเหมี่ยวเหมี่ยว จะให้เกิดการหย่าขึ้นไม่ได้นะคะ!”

ถ้าหย่ากันแล้วพวกเขาคงจะเสียหน้ามาก ไม่ง่ายเลยที่ลูกชายคนโตจะได้แต่งงานกับภรรยาในเมืองจนหล่อนหน้าชื่นตาบานได้หน้าในชนบทไม่น้อย ดังนั้นจะให้พวกเขาหย่าขาดกันได้อย่างไร นี่ถ้าหย่ากันแล้ว หล่อนคงรู้สึกเหมือนฟ้าถล่มลงมาเป็นแน่

สะใภ้ใหญ่โจวรำคาญหล่อนแทบแย่ พูดว่า “สะใภ้รอง เธอประเมินพี่สูงไปแล้ว ลูกสะใภ้ของเธอตั้งแต่แต่งงานเข้าบ้าน หล่อนก็ไม่เคยมาเหยียบที่บ้านพี่แม้แต่ก้าวเดียวด้วยซ้ำ หล่อนวางมาดไม่รู้ไม่ชี้ราวกับตัวเองเป็นเจ้าหญิงขนาดนี้ แม้แต่แม่สามีหล่อนยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย เธอมาพูดเรื่องนี้กับพี่จะไปมีประโยชน์อะไรกันล่ะ”

สะใภ้ใหญ่ไม่เพียงรำคาญสะใภ้รอง แต่ยังไม่รู้สึกประทับใจในตัวของสะใภ้คนนั้นด้วย แต่เรื่องนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหล่อน เนื่องจากครอบครัวพวกเขาต่างคนต่างอยู่กันแล้ว ไม่มีใครสามารถขวางทางใครได้เช่นกัน

แต่ถ้าให้หล่อนไปพูดเรื่องนี้ให้อย่างไรก็ไม่มีทางเสียหรอก หล่อนไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวโดยไม่มีเหตุผลอย่างนั้น

“สะใภ้รอง ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็กลับไปเถอะจ๊ะ ฉันยุ่งอยู่น่ะ” สะใภ้ใหญ่พูดอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน

สะใภ้รองโจวทำได้เพียงกลับบ้านไป แต่ในใจกลับยิ่งรู้สึกไม่พอใจ ตอนนี้บ้านหลักตระกูลโจวไปอยู่ที่ปักกิ่งแล้ว นี่พวกเขาจะไม่นับบ้านรองของพวกหล่อนเป็นญาติแล้วสินะ แม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็ไม่ช่วยกันเลย!

สะใภ้รองคิดอะไรอยู่นั้นสะใภ้ใหญ่ไม่ขอรับรู้อะไรทั้งสิ้น หรือต่อให้รู้แล้วหล่อนก็ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเช่นกัน แต่ละคนก็อายุป่านนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งใส่กันอีก

ถ้าอยู่ด้วยกันได้ก็ดีไป ถ้าไม่ได้ก็ถือว่าให้มันแล้วกันไปเถอะ!

เพราะอีกไม่นานลูกสาวคนที่สามของหล่อนก็จะกลับมาแล้ว วันนี้สะใภ้ใหญ่โจวก็บอกให้พี่ชายใหญ่โจวเอาจักรยานมาให้ หล่อนจะไปซื้อของจากในเมืองกลับมาที่บ้าน

ต้องซื้อผ้าปูที่นอนใหม่สองชุดกลับไปด้วย เป็นของที่ยังไม่เคยมีคนใช้

และก็แวะมาร้านของสะใภ้สามโจวด้วยเลย

ช่วงนี้เป็นช่วงปลายปีแล้ว กิจการของที่นี่ค่อนข้างจะดีทีเดียว เนื่องจากผู้คนกำลังเตรียมของฉลองปีใหม่กัน แต่ช่วงทำยอดสูงสุดก็ได้ผ่านพ้นไปแล้ว

สะใภ้สามโจวถามหล่อนว่าทำไมถึงมาที่นี่ได้?

สะใภ้ใหญ่โจวจึงบอกว่าโจวซื่อนีจะพาแฟนกลับมาบ้าน สะใภ้สามโจวพอได้ยินก็ดีใจมาก “งั้นก็ไม่เลวเลยจริง ๆ ค่ะ ทั้งเอ้อร์นีทั้งซื่อนีพากันแต่งงานที่ปักกิ่งกันหมดเลย!”

จะว่าไปแล้วจริง ๆ ในใจหล่อนก็อดรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยไม่ได้เหมือนกัน หล่อนก็อยากให้อู่นีของหล่อนแต่งงานกับผู้ชายจากเมืองหลวงเหมือนกัน แต่ยัยเด็กอู่นีคนนี้กลับไม่ฟังหล่อน บอกว่าไม่อยากไปเมืองใหญ่อะไรแบบนั้น อยากจะเรียนหนังสือที่เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้แหละ

สะใภ้ใหญ่พูดเรื่องโชคร้ายที่เกิดกับบ้านรองขึ้นมา จากนิสัยไม่ยอมอะไรง่าย ๆ ของหม่าเหมี่ยวเหมี่ยว เรื่องนี้จะต้องวุ่นวายมากกว่านี้อีกแน่

หล่อนก็ได้แต่เฝ้ารอให้เรื่องนี้จัดการเสร็จสิ้นก่อนที่ลูกเขยคนที่สามของหล่อนจะกลับมา ไม่อยากให้เรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นต่อไป

สะใภ้สามก็ได้ยินมาแล้วเช่นกัน ครอบครัวของหล่อนไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากมาย แต่ก็อดพูดไม่ได้ว่า นี่ถ้ามีลูกเขยกลับมาเยี่ยมบ้านที่ชนบทสักคนแบบนี้ ในใจหล่อนก็คงจะรู้สึกกังวลไม่ต่างกันเลยจริง ๆ

“งั้นเธอทำงานของเธอไปเถอะจ้ะ ฉันจะไปซื้อผ้าปูที่นอนก่อนล่ะ” สะใภ้ใหญ่โจวพูด