ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 649

บทที่ 649 สังเกตการณ์อย่างละเอียด

หวังหยวนเป็นคนชอบดื่มชาคนหนึ่ง และแทบจะเรียกได้ว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบ้าน แน่นอนว่าพวกเขาลดราคาให้เขา 30 เปอร์เซ็นต์

เขามาซื้อชาที่นี่ไม่เพียงแต่มันจะมีคุณภาพดี ราคายังถูกอีกด้วย เขาอยู่ที่บ้านดื่มเองหรือไม่ก็เอากลับไปให้บ้านหวัง หรือมอบให้แก่ลูกค้าก็ยังได้

เมื่อชาใหม่ล็อตนี้มาถึง เขาก็นั่งลองดื่มกับโจวชิงไป๋ ซึ่งชานี้มีกลิ่นหอมบริสุทธิ์ยิ่งนัก

ตอนก่อนจะกลับเขาก็ซื้อชากลับไปด้วยถึง 3,000 หยวน

หลินชิงเหอที่ดูบัญชีของร้านมองเห็นชื่อเขาเป็นผู้ซื้ออยู่ในบัญชีก็ถามทันทีว่า “ทำไมซื้อไปเยอะขนาดนี้ล่ะ?”

ตอนนี้ราคาชายังไม่ได้แพงเหมือนกับในโลกอนาคต และยังไม่ต้องซื้อเก็บไว้เก็งกำไรเช่นกัน แต่แน่นอนว่าตอนนี้ก็มีชาบางชนิดที่ราคาไม่ใช่ถูก ๆ แล้ว

อย่างเช่นชาต้าหงเผา(1)ที่หาได้ยากยิ่ง

หลินชิงเหอเองก็เอาชาต้าหงเผาเข้ามาขายด้วยเช่นกัน แต่เธอรู้ว่าชาต้าหงเผาของเธอนั้นก็ยังสู้ต้นตำรับไม่ได้ เพราะว่าชาต้าหงเผาต้นตำรับนั้นอยู่บนภูเขาอู่อี๋ซาน ซึ่งจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญปีนไปเก็บชาบนนั้น และภายใน 1 ปีมันจะผลิตออกมาได้ไม่เยอะนัก

“ทำธุรกิจใหญ่ขนาดนั้น ค่าชา 3,000 หยวนก็ไม่ได้เยอะอะไรเลย” โจวชิงไป๋พูด

การต้องส่งชาให้ลูกค้าหรือส่งให้คู่ค้าของธุรกิจนับว่าเป็นเรื่องจำเป็นทั้งนั้น ดังนั้นเขาจึงมาซื้อชาที่ร้านพวกเขาแต่ละเดือนไม่ใช่น้อย ๆ

หลินชิงเหอจึงไม่พูดอะไรอีก โจวชิงไป๋ก็พูดเรื่องสระว่ายน้ำขึ้นมา

หลังจากเข้าเดือนมิถุนายนมา อากาศก็เริ่มร้อนแล้ว สระว่ายน้ำก็เริ่มที่จะเปิดกิจการกัน นับตั้งแต่ตอนนี้เปิดไปจนถึงปลายเดือนกันยายน รวมทั้งสิ้นสามเดือนกว่า

หลินชิงเหอคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองไม่ได้ออกกำลังกายมาสักพักแล้วเช่นกัน จึงไม่ได้ปฏิเสธอะไร

วันถัดมาสองสามีภรรยาก็บอกให้เจ้าสามไปรับมี่มี่หลังน้องเลิกเรียนด้วย แล้วขับรถกันออกไป

ตอนนี้ยังไม่ใช่ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ดังนั้นคนจึงยังไม่เยอะมากขนาดนั้น แต่ก็ยังมีคนมาว่ายน้ำอยู่เช่นกัน

หลินชิงเหอเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำก่อนจะลงสระ แล้วก็พูดว่า “คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอกค่ะ ฉันจะว่ายช้า ๆ คุณไปว่ายน้ำของคุณเถอะ”

ตั้งแต่วัยรุ่นจนกระทั่งตอนนี้ โจวชิงไป๋ชื่นชอบการว่ายน้ำมาก รวมทั้งตอนที่อยู่ในสระน้ำนั้นมันทำให้เขารู้สึกคลายความกังวลใจได้ โจวชิงไป๋พอได้ยินดังนั้นเขาก็ผละไปว่ายน้ำของตัวเอง

โจวชิงไป๋ในตอนนี้รักษารูปร่างตัวเองมาก ๆ นอกจากนั้นเขายังพาทั้งครอบครัวไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลปีละ 1 ครั้งด้วย ตอนเช้าวิ่งตอนเย็นเล่นบาส เวลาปกติก็จะนั่งตรวจบัญชี ร้านเกี๊ยวที่เขาเปิดไว้ฆ่าเวลาเขาก็ไม่ค่อยไปเปิด เพราะเพียงแค่ตารางงานในหนึ่งวันของเขาก็เต็มแล้ว

เพราะแบบนี้นี่เอง แม้ว่าตอนนี้เขาจะอายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว แต่พละกำลังของเขาก็ยังคงเต็มเปี่ยม สมรรถนะของปอดก็ดีมากเช่นเดียวกัน

หลินชิงเหอว่ายรอบเดียวก็จะไม่ไหวแล้ว เธอจึงมองเขาว่ายรอจนเธอพักจนหายเหนื่อยแล้วจึงถึงค่อยว่ายต่อ

“พื้นที่ตรงนั้นของพวกเราเมื่อไหร่ถึงจะเริ่มปลูกผักเหรอคะ?” เมื่อสองสามีภรรยาหยุดพักว่ายน้ำลงแล้ว หลินชิงเหอก็ถามขึ้น

“คุณอยากจะเริ่มตอนนี้เลยเหรอ?” โจวชิงไป๋ถาม

“รอร้านชาที่เซี่ยงไฮ้มั่นคงดีก่อน และพวกเรากลับมาจากไห่หนานแล้วค่อยว่ากันอีกทีดีไหมคะ?” หลินชิงเหอพูด

โจวชิงไป๋พยักหน้า

ก่อนสร้างที่นั่นจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย ถึงแม้จะเป็นการทำการเกษตร แต่ทั้งหมดทั้งมวลพวกเธอต้องมีเงินทุนก้อนหนึ่งก่อน

โดยเฉพาะครอบครัวพวกเขาที่ยังติดหนี้ธนาคารอยู่ไม่ใช่น้อย ๆ

สองสามีภรรยาว่ายน้ำอย่างสบายใจ พอกลับมาเจอลูกสาว พวกเขาก็เผชิญกับการไต่สวนจากเธอแล้ว

“พี่ชายสามบอกว่าปะป๊ากับหม่าม้าไปว่ายน้ำ ไม่พาหนูไปด้วย” สาวน้อยมี่มี่กล่าวโทษ

โจวชิงไป๋ยิ้มแล้วอุ้มเธอขึ้นมาก่อนจะพูดว่า “รอหนูปิดเทอมแล้ว ปะป๊าค่อยพาไปด้วยแล้วกันนะคะ”

“เธอยังเด็กอยู่นะคะ” หลินชิงเหอพูด

“ก็ไปแช่น้ำเล่นก็ได้” โจวชิงไป๋พูด