ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 662

บทที่ 662 จอมสร้างเรื่องถูกเปิดโปง

โจวอู่นีและหลินซิ่วตามพวกเขากลับมาด้วย และถูกจัดแจงให้พักอยู่บ้านข้าง ๆ ลุงเจียงและป้าเจียง

ซึ่งก็คือบ้านที่หลินชิงเหอเคยมาอยู่ตอนรอคลอด

ตอนนี้ไม่มีใครเช่า จึงให้สองผู้เฒ่าช่วยกันดูแล ไปปัดกวาดบ้างเป็นครั้งคราวก็พอ

คุณป้าเจียงลงแปลงผักไว้ในสวน กินไม่หมดแน่นอน แถมในทุก ๆ วันยังสามารถเก็บผักไปขายที่ตลาดได้สองตะกร้า ทำให้หญิงชรารู้สึกชื่นอกชื่นใจสุด ๆ

เจียงเกิงเจียงเหิงพาโจวอู่นีและหลินซิ่วมา และพวกหล่อนก็ถูกจัดแจงให้พักอยู่นี่

ลุงเจียงป้าเจียงที่เป็นปู่ย่าได้ยินเซวียเหม่ยลี่ลูกสะใภ้เล่าให้ฟังบ้างแล้ว จึงดีกับโจวอู่นีและหลินซิ่วสุด ๆ

โดยเฉพาะป้าเจียงที่ดึงมือโจวอู่นีแล้วเอาแต่ชมว่าสวย ดูมีสง่าราศี และแน่นอนต้องชมหลินซิ่วว่าหน้าเหมือนป้าของหล่อน เป็นคนงามเหมือน ๆ กัน

พวกเขากินข้าวร่วมกับพวกป้าเจียง ไม่ต้องไปทำเอง

ส่วนเจียงเกิงกลับบ้านไปก็โดนแม่เขาทุบเสียน่วม นี่ถ้าแม่บุญธรรมเขาไม่ไล่กลับมาคงไม่คิดจะกลับบ้านแล้วใช่ไหม?

“แม่ แม่ ผมเอาเสื้อผ้าสวย ๆ กลับมาให้แม่เยอะมากเลยนะครับ แม่ดูสิว่าใส่ได้รึเปล่า” เจียงเกิงยิ้มเอาใจ

โจวกุยหลายเอาไวน์มาฝากผู้อำนวยการเจียง แถมไม่ใช่ชนิดที่ราคาถูก ซึ่งเขาก็เอากลับมาด้วย

“ลูกเอากลับมาฝากอะไรกัน แม่บุญธรรมลูกซื้อให้แม่ต่างหาก” เซวียเหม่ยลี่แค่นเสียง

ก่อนจะไปดูเสื้อผ้าตัวเอง พอได้เห็นตาของหล่อนก็เป็นประกายวาบ ไม่สั่งสอนลูกชายต่อแล้ว “แม่บุญธรรมลูกนี่สายตาหลักแหลมจริง ๆ เสื้อผ้าที่เลือกมาให้เหมาะกับแม่สุด ๆ”

“ของหนูก็สวยนะคะ” เจียงอวี๋หยิบกระโปรงตัวน้อยของตัวเอง พูดอย่างดีใจ

ส่วนผู้อำนวยการเจียงกำลังชื่นชมไวน์ขวดนั้นอยู่ ของนำเข้าของแท้เลยนะเนี่ย

หลังจากที่ทั้งบ้านใจเย็นลงแล้ว ก็เริ่มซักถามเขาเกี่ยวกับเรื่องของโจวอู่นีและเจียงเหิง

“ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลยครับ พี่รองผมยังอยู่ในช่วงพิจารณา ยังไม่รู้ว่าพี่หมิ่นเอายังไง แต่หล่อนเพียบพร้อมมากจริง ๆ” เจียงเกิงบอก

เซวียเหม่ยลี่ยังไม่รู้ว่าสถานการณ์ของโจวอู่นีเป็นยังไงจึงเอ่ยถาม

“วันนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ไปดูพี่หมิ่นเองเลย หน้าตาดี กิริยางาม และเป็นครูสอนมัธยมปลาย รายได้มั่นคงดั่งชามข้าวเหล็กเลยล่ะ ดีขนาดนี้ผมล่ะกลัวจริง ๆ ว่าพี่รองจะไปไม่รอด” เจียงเกิงพูดตามความจริง

ผู้หญิงสอนหนังสือเป็นที่นิยมมากในยุคปัจจุบัน ในยุคนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง รายได้มั่นคงสมคำร่ำลือ ถึงเงินเดือนไม่สูงมากแต่สวัสดิการดี และสถานะทางสังคมค่อนข้างสูง ถ้าออกไปข้างนอกแล้วบอกว่าลูกสะใภ้เป็นครูสอนหนังสือใคร ๆ ก็ต้องยกยอ

วันรุ่งขึ้นเซวียเหม่ยลี่จึงมาหาโจวอู่นี หน้าตาของโจวอู่นีไม่ถือว่าสวยมาก แต่เป็นประเภทดูแล้วเจริญตา เป็นหน้าตาดูมีจิตใจกว้างขวางที่คนรุ่นป้ารุ่นยายเห็นแล้วพึงพอใจ

เซวียเหม่ยลี่เห็นแล้วพอใจมาก “เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมจ๊ะ? วันนี้ไปกินข้าวบ้านน้าไหม? น้าออกไปซื้อของมาทำแต่เช้า”

โจวอู่นีตอบยิ้ม ๆ “ถ้าอย่างนั้นต้องรบกวนคุณน้าแล้วนะคะ”

“ไม่รบกวน ๆ พวกหนูมาเยี่ยมเยียนได้น้าดีใจมาก” เซวียเหม่ยลี่กล่าวยิ้ม ๆ

พวกผู้หญิงมานี่ก็เพื่อชื่นชมความรุ่งเรืองของเซี่ยงไฮ้ จะไปบ้านฝ่ายชายในทันทีเลยก็ถือว่าใช่ที่

แต่ไปบ้านเจียงเกิงนั้นต่างออกไป เพราะทั้งสองบ้านเป็นญาติกันอยู่

เซวียเหม่ยลี่ทักทายเสร็จแล้วก็ให้ลูกชายพาพวกหล่อนออกไปเดินเที่ยว เซี่ยงไฮ้เจริญอย่างไม่ต้องสงสัย รถเมล์เยอะมาก สะดวกสุด ๆ