ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 684

บทที่ 684 เป็นฝ่ายทำไม่ถูกก่อน

ตอนนี้ร้านขายชาขายดีมาก และเป็นแหล่งรายได้สำคัญของที่บ้าน

แต่เพราะหลี่อ้ายกั๋วและโจวซานนีมีแผนจะออกไปเปิดร้านเอง หลินชิงเหอก็ไม่บังคับพวกเขา

เพราะอย่างนี้ไงล่ะ วันนี้เธอเลยเรียกสวี่เชิ่งเฉียงมา

ตั้งแต่ปีก่อนจนตอนนี้ หลินชิงเหอก็ดูออกแล้วว่าหลานชายอย่างสวี่เชิ่งเฉียงกลับใจแล้วจริง ๆ

นี่คือเด็กหนุ่มอายุแค่ 20 กว่าปีคนหนึ่ง หลินชิงเหอไม่ใช่คนใจร้าย ถ้าเขามุ่งมั่นจะเดินทางในความมืดกระทั่งตายไปต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่สน แต่ตอนนี้เขาเป็นคนดีแล้ว หลินชิงเหอก็ยินดีจะให้โอกาสเขา

“เธอรู้เรื่องร้านอาหารทะเลแห้งของอ้ายกั๋วและซานนีใช่ไหม พวกเขาตั้งใจจะออกไปเปิดเอง ร้านทางนั้นจึงขาดแคลนคน เรื่องเงินเดือนและสวัสดิการดีกว่าร้านเกี๊ยวแน่นอน เธอคิดเรื่องนี้บ้างไหม” หลินชิงเหอมองเขาแล้วเอ่ย

สวี่เชิ่งเฉียงอึ้ง และพูดขึ้น “แล้วร้านเกี๊ยวล่ะครับ?”

“น้าเล็กเธอจะไปดูเอง เขาไม่มีเรื่องอย่างอื่นให้ทำ ให้เขาดูแลร้านเกี๊ยวฆ่าเวลาถือว่ากำลังดี” หลินชิงเหอบอก

เงินเดือนของสวี่เชิ่งเฉียงที่ร้านเกี๊ยวเท่ากับ 130 หยวน นับว่าเป็นเงินเดือนไม่น้อย แน่นอนว่าไม่สูงเช่นกัน แต่จากสภาพร้านเกี๊ยวนั่นให้เงินเดือนเท่านี้ก็ถือว่าดีแล้ว

ร้านอาหารทะเลแห้งให้เงินเดือนเขา 180 หยวน เป็นการขึ้นเงินเดือนทีเดียว 50 หยวน เป็นแบบนี้สวี่เชิ่งเฉียงก็เต็มใจจะไปอยู่แล้ว

“กังจือเตรียมตัวจะซื้อคอนโดแล้วนะ เธอไม่คิดเรื่องนี้บ้างเหรอ?” หลินชิงเหอเอ่ย

สวี่เชิ่งเฉียงอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะ “แพงขนาดนั้น ผมซื้อไหวที่ไหนล่ะครับ”

“เก็บเงินไปก่อนก็ได้ ถึงตอนนั้นขาดเท่าไหร่ฉันออกให้ก่อน มีบ้านอยู่ที่นี่จะได้สบายใจด้วย” หลินชิงเหอกล่าว

สวี่เชิ่งเฉียงคิดไม่ถึงว่าน้าสะใภ้ของเขาจะพูดแบบนี้ เขาอึ้งไปจริง ๆ ก่อนจะเม้มปาก “ขอบคุณน้าสะใภ้มากครับ ถ้าอย่างนั้นเงินเดือนผมหลังจากนี้น้าช่วยเก็บไว้ให้ผมได้ไหมครับ?”

“เงินเดือนจ่ายตามปกติ เธอไปเปิดบัญชีเก็บเอาเอง” หลินชิงเหอบอก

หลินชิงเหอบอกหลี่อ้ายกั๋วและโจวซานนีแล้วว่าให้สวี่เชิ่งเฉียงไปช่วยงาน และเริ่มทำความคุ้นเคยกับงานต่าง ๆ ในร้าน ส่วนข้าวก็ให้กินที่นั่นเลย เธอชดเชยค่าอาหารให้

หลี่อ้ายกั๋วและโจวซานนีไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ความจริงโจวซานนีออกจะอายด้วยซ้ำ

หลังจากมาอยู่ปักกิ่ง มีแต่อาสี่และอาสะใภ้สี่ที่ดูแลหล่อนมาโดยตลอด ร้านนี้ต้องการพวกเขา แต่พวกเขากลับอยากเปิดของตัวเอง

หลินชิงเหอไม่เก็บมาใส่ใจ เธอพูดแต่แรกแล้วว่าถ้าพวกเขาอยากออกไปทำเอง เธอจะสนับสนุนเต็มที่

สองสามีภรรยาตั้งใจว่าปีนี้ทำไปก่อน ครึ่งปีหลังสวี่เชิ่งเฉียงน่าจะรับมือได้เต็มที่แล้ว พวกเขาค่อยไปเปิดร้านของตัวเอง

หลี่อ้ายกั๋วช่วยเฝ้าร้านนี้มานานหลายปี มีสูตรค้าขายของตัวเอง แต่เขาก็สอนสวี่เชิ่งเฉียงหมด ไม่ได้กั๊กอะไร

สวี่เชิ่งเฉียงก็ตั้งใจเรียน เขาไม่อยากไปเปิดร้านเอง เขาแค่อยากทำงานภายใต้น้าเล็กไปเรื่อย ๆ อย่างมั่นคง แตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง

สวี่เชิ่งเหม่ยรู้เรื่องที่เขาอยู่ร้านอาหารทะเลแห้ง เพราะไปหาน้องชายที่ร้านเกี๊ยวแล้วไม่เจอ ถึงรู้ว่าน้องชายหล่อนมาอยู่นี่

หล่อนจึงเรียกน้องชายออกมาและเอ่ยถาม “ทำไมถึงมาอยู่นี่ล่ะ?”