ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 77
บทที่ 77 จะแปลกมากถ้าคุณไม่เหนื่อย
โดย
EnjoyBook
บทที่ 77 จะแปลกมากถ้าคุณไม่เหนื่อย
“อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันก็คือปัจจุบัน เวลาเปลี่ยนไปแล้วถูกไหมคะ? คนเราก็ต้องฉลาดกันบ้างว่าควรภาคภูมิใจในเวลาที่ควรภูมิใจ แต่เมื่อใดที่ช่วงเวลาแห่งความภาคภูมิใจหมดลง มันก็ถึงเวลาต้องกลับคืนสู่สามัญน่ะค่ะ” หลินชิงเหอหัวเราะเบา ๆ
“ใช่ ๆ ถึงตอนนี้เธอคงภูมิใจไม่ออกแล้วสินะ” หญิงคนนั้นหัวเราะคิกคัก
“ก็ยังดีกว่าคนบางคนล่ะนะที่ไม่เคยมีช่วงเวลาให้ได้ภาคภูมิใจเลย” หลินชิงเหอส่งยิ้มที่ไม่ใช่ยิ้มให้หล่อน
คำพูดเหล่านี้ทำให้หญิงสาวที่ชื่อหวังหลิงถึงกับหน้าเปลี่ยนสี “เธอหมายความว่ายังไงนะ?”
“เธอไม่มีสมองเหรอ? เธอถึงไม่เข้าใจ? เลยทำได้แค่เยาะเย้ยฉัน? ต่อให้ชิงไป๋ลาออกจากกรมแล้วฉันก็ไม่ต้องทำงานในไร่นา เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันได้อยู่ที่บ้านอย่างมีความสุข เธอเคยมีวันเวลาแบบฉันไหมล่ะ?” หลินชิงเหอแสยะยิ้ม
หวังหลิงถูกเย้ยกลับจนรู้สึกโกรธจุกชนิดที่พูดไม่ออก
“ดูจากชีวิตของเธอแล้ว หากเป็นฉันคงทนไม่ได้ไปนานแล้ว เธอยังจะมีหน้ามาสาระแนต่อหน้าฉันอีกเหรอ? บ้านของเธอคงไม่มีกระจกสินะ ถึงไม่รู้จักชะโงกดูเงา ว่าหนังหน้าตัวเองแก่เกินวัยขนาดไหน? อายุใกล้กับฉันก็จริง แต่เธอกลับดูแก่กว่าฉันมากกว่าสิบปี ถึงอย่างนั้นยังมีหน้ามาเยาะเย้ยต่อหน้าฉันอีกเหรอ เอาความมั่นหน้ามาจากไหนน่ะ? เจ้ารอง บอกไปสิว่าเมื่อกลางวันนี้เรากินอะไรกันมาบ้าง” หลินชิงเหอบอก
“หมูสามชั้นตุ๋นไข่กินกับข้าวสวย อร่อยมากเลยครับ!” เจ้ารองตอบในทันที
“ได้ยินหรือยังล่ะ?” หลินชิงเหอปรายตามองหวังหลิง
หวังหลิงตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ แต่หล่อนรู้ดีว่าหลินชิงเหอไม่ใช่คนที่ยอมถูกรังแกง่าย ๆ หากยังโต้เถียงกันต่อไป หล่อนเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายแพ้ หล่อนจึงตัดสินใจสะบัดหน้าเดินจากไป
หญิงสาวคนอื่น ๆ ได้ยินเข้าก็รู้สึกหน้าบางขึ้นมา แต่หลินชิงเหอไม่อยากมีปัญหากับพวกหล่อนจึงพาเจ้ารองกับเจ้าสามไปขุดหาผักป่าตรงอื่น
การกระทำของเธอทำให้พวกหล่อนถึงกับระบายลมหายใจโล่งอก
“หวังหลิงคิดอะไรอยู่นะ? หล่อนไม่ได้คิดทบทวนก่อนเหรอว่าคนที่หล่อนหาเรื่องด้วยคือใคร? คน ๆ นี้ใช่เป้าหมายที่จะหาเรื่องด้วยซะที่ไหนกันล่ะ” หนึ่งในนั้นเอ่ยพึมพำ
“หรือว่าหล่อนอิจฉาก็เลยอยากหาเรื่องหลินชิงเหอกันคะ?” อีกคนหนึ่งถึงกับปากสั่น
“มีอะไรน่าขันกันล่ะ? ต่อให้โจวชิงไป๋จะลาออกแล้ว มีผู้หญิงคนไหนในหมู่บ้านบ้างที่เทียบกับหล่อนได้ หล่อนไม่เคยทำไร่ทำนาเลยนับตั้งแต่แต่งงานกับโจวชิงไป๋” หญิงสาวคนที่สามเอ่ยแทรกขึ้นมา
“ใครจะปฏิเสธเรื่องนี้ได้ล่ะ? ฉันได้ยินว่าหล่อนซื้อเนื้อกลับมากินทุกสามวันหรือประมาณนั้นด้วยล่ะ หล่อนช่างทนได้นะ”
“ดูจากเจ้าใหญ่กับน้อง ๆ ก็รู้ ปีนี้พวกเขาโตขึ้นมาก เจ้าสามเองก็เกือบจะเป็นเจ้าหมูน้อย ราวกับเทวดาน้อยในภาพวาดเลย”
“…”
หญิงสาวจำนวนมากต่างพูดคุยกันไปด้วยและขุดหาผักป่าในบริเวณนี้ไปด้วย
ส่วนหลินชิงเหอก็พาเจ้ารองกับเจ้าสามไปขุดหาผักตรงอีกด้านหนึ่ง เธอสลัดหวังหลิงทิ้งจากใจ คน ๆ นี้มีความสัมพันธ์อันดีกับสะใภ้รองและชอบนินทาอยู่เสมอ ตราบใดที่หล่อนไม่สาระแนต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่สนใจ แต่คราวนี้หล่อนกลับปีกกล้าขาแข็งมากขึ้นถึงขั้นมาเยาะเย้ยต่อหน้าเธอ เธอก็เลยไม่จำเป็นต้องสุภาพด้วย
สามแม่ลูกเก็บผักป่าไปด้วยเล่นไปด้วย จากนั้นหลินชิงเหอก็พาลูก ๆ ขึ้นไปเก็บเห็ดบนภูเขา เนื่องจากไม่กี่วันก่อนมีฝนฤดูใบไม้ผลิตกปรอย ๆ ติดต่อกันสี่ถึงห้าวัน
แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้เข้าไปในป่าลึกมากนักเพราะมีเจ้ารองกับเจ้าสามไปด้วย พวกเขาจึงทำเพียงหาเห็ดตามชายป่า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเจอเห็ดจำนวนมากอยู่ดี
สามแม่ลูกออกจากบ้านมามากกว่าหนึ่งชั่วโมง และมันก็นับว่าเป็นการเก็บเกี่ยวอันอุดมสมบูรณ์เลยทีเดียว
เห็ดดอกที่มีสภาพสมบูรณ์ดีถูกวางไว้บนตะแกรงเพื่อทำเป็นเห็ดตากแห้งไว้ใช้ในยามขัดสน ส่วนดอกที่หักเสียรูปนั้นเธอจะนำไปผัดเป็นอาหารเย็นนี้ ซึ่งเห็ดที่เพิ่งเก็บมามีความสดอร่อยมาก
ส่วนผักป่าที่เก็บมาได้ก็แค่นำมาล้างและผัด แถมยังมีเนื้อหมู เนื้อซี่โครง และไข่ที่เหลือในหม้อจากเมื่อกลางวันอยู่อีก ดังนั้นคืนนี้เธอจะทำอาหารจานผัดสองจาน จากนั้นก็นึ่งหมั่นโถวข้าวโพดบางส่วน บวกแกงจืดอีกชามหนึ่งเข้าไปก็น่าจะพอ
หลินชิงเหอพาเจ้ารองกับเจ้าสามกลับบ้าน จากนั้นก็ปล่อยให้พวกเขารินน้ำดื่มดับกระหาย และให้นมอัดเม็ดกับเด็กชายทั้งสองก่อนที่พวกเขาจะออกไปวิ่งเล่น
ส่วนเธอเองก็ปรุงอาหารหมู
ผักป่าส่วนใหญ่ที่เก็บมาได้นั้นเอาไว้เลี้ยงหมู หมูสองตัวในบ้านของเธอล้วนเป็นหมูพันธุ์ดี เมื่อถึงวันที่ต้องส่งเข้าโรงเชือด น้ำหนักตัวละ 200 ชั่งคงไม่เป็นปัญหา
หากพวกมันสร้างเนื้อได้ 200 ชั่ง ก็จะนับว่าเป็นหมูอ้วนพีในยุคนี้ และผู้เลี้ยงก็จะได้แต้มค่าแรงเพิ่มเป็นพิเศษ
และเมื่อถึงเวลาต้องแจกจ่ายเนื้อ ครอบครัวของพวกเขาก็จะได้รับส่วนแบ่ง
แม้กลิ่นมูลหมูจะเหม็นฉุน แต่หลินชิงเหอก็ยังทนได้ อีกอย่างเธอมีหน้าที่เลี้ยงพวกมัน ส่วนเรื่องทำความสะอาดเล้าหมูนั้นเป็นหน้าที่ของโจวชิงไป๋
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม