ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 139

พ่อบ้านซุนเพียงกล่าวว่านางคล้าย แต่ก็ไม่มั่นใจ เขาแค่ต้องการไปดูให้เห็นกับตา หากเป็นเสี่ยวลู่จริง เพียงรู้ว่านางสบายดีเขาก็วางใจแล้ว

แต่หากไม่ใช่ การได้เห็นด้วยตาและยืนยันว่าไม่ใช่ ก็คงช่วยให้ใจสงบได้เช่นกัน

สรุปแล้วก็เพียงแค่อยากมองให้แน่ใจสักครั้ง

พ่อบ้านซุนครุ่นคิดถึงความเป็นคนดีของซูซานหลาง หลังจากพิจารณาแล้วเขาพยักหน้าและกล่าวว่า “น้องซานหลาง เช่นนั้นข้าขอเตือนเจ้าก่อน เมื่อเข้าไปในจวนห้ามส่งเสียงดัง พวกเราจะมองจากที่ไกลๆ เท่านั้น แล้วจึงกลับออกมา อย่าได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง”

ตั้งแต่เมื่อวาน จวนตระกูลซุนได้ออกคำสั่งปิดประตูตรวจตราอย่างเข้มงวด ผู้คนภายนอกไม่อาจเข้าไปได้

หากไม่ใช่เพราะเขาสงสัยว่าศิษย์หมอเทวดาอาจเป็นลูกสาวของซูซานหลาง เขาก็คงไม่ยอมพาซูซานหลางเข้าไปในจวน

ซูซานหลางเป็นคนชนบท ผู้มีคุณธรรม เพียงแค่ได้มองจากระยะไกลเท่านั้น เรื่องอื่นเขาไม่รู้อะไรเลย และย่อมไม่มีทางพูดจาเหลวไหลเป็นแน่แท้

ซูซานหลางพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “ข้าเข้าใจแล้ว จะไม่ทำอะไรที่เกินเลยแน่นอน”

พ่อบ้านซุนเห็นความจริงใจในดวงตาของซูซานหลาง จึงตกลงนำทางเข้าไป

เมื่อถึงประตูหลัง พ่อบ้านซุนเหลือบมองเฉินหู่ที่ยังคงยิ้มอย่างเป็นมิตร เฉินหู่จึงกล่าวกับซูซานหลางว่า “พี่ใหญ่ ข้าจะไม่เข้าไปนะ ข้ารอท่านอยู่ข้างนอกนี่ รีบไปเถอะ”

ซูซานหลางครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนพยักหน้า จากนั้นจึงตามพ่อบ้านซุนเข้าไป

พ่อบ้านซุนนำทางซูซานหลางไปยังลานเล็กๆ ที่เสี่ยวลู่พักอยู่ ทั้งสองหยุดอยู่หน้าประตูอย่างเงียบเชียบและแอบมองเข้าไป

ขณะนั้นเสี่ยวลู่กำลังจัดการสมุนไพรที่จวนตระกูลซุนซื้อมาในลาน สมุนไพรบางชนิดเป็นเพียงสมุนไพรธรรมดา แต่เมื่อนำไปแช่ในน้ำพุวิญญาณแล้วต้ม ผลลัพธ์จะดียิ่งขึ้น

เสี่ยวลู่รู้สึกเหมือนมีคนแอบมอง นางจึงทำทีสะบัดกระด้งเบาๆ ก่อนจะอุ้มมันขึ้นและหมุนตัวเหมือนจะเดินเข้าไปในเรือน ทว่ากลับลอบมองไปทางประตูแทน

เมื่อเห็นเงาร่างที่คุ้นตา นางถึงกับชะงักในทันที

พ่อบ้านซุนกลัวว่าจะเกิดเรื่องหากถูกจับได้ จึงรีบดึงซูซานหลางออกไป

“ท่านพ่อ!”

ซูเสี่ยวลู่ปล่อยกระด้งในมือแล้วรีบวิ่งออกมา นางตามซูซานหลางจนทัน

ซูซานหลางถูกดึงตัวให้เดินตามไปอย่างเร่งรีบ ตัวเขาเองยังไม่ทันได้มองให้ชัดเจน เพียงแต่รู้สึกว่าร่างนั้นดูคุ้นตา เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ซูซานหลางจึงหยุดเดินทันที แล้วหันไปพูดกับพ่อบ้านซุนว่า “นั่นซื่อเม่ยของข้า”

พ่อบ้านซุนก็หยุดตาม เขาเองก็คาดไม่ถึงว่าเด็กหญิงคนนั้นจะเป็นซูเสี่ยวลู่จริงๆ

ซูเสี่ยวลู่ที่สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ ดูงดงามจนสะดุดตา

“ท่านพ่อ ท่านมาได้อย่างไร?”