ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 162

เฉินหู่กับเฉียนซื่อพยักหน้า หลังจากทั้งสองคนสบตากัน เฉินหู่ก็พูดขึ้นว่า "พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ากับแม่ของลูกได้ปรึกษากันแล้ว พวกเราตัดสินใจว่า ต่อไปพวกเราจะไม่เข้าเมืองอีก เราจะตั้งใจทำผักดองเปรี้ยวกับผักดองเผ็ดอยู่ที่บ้าน ส่วนเรื่องค้าขายก็ลำบากพวกท่านแล้ว และสำหรับการแบ่งเงินนั้น ข้าคิดว่าครอบครัวของพวกเรายังได้ส่วนแบ่งมากเกินไป เพราะพวกเราไม่ได้ออกไปลำบากข้างนอก เรื่องนี้ควรจะแบ่งใหม่ ข้าคิดว่าครอบครัวของพวกเราเอาแค่สองส่วนก็พอ"

หลังจากเฉินหู่พูดจบ เฉียนซื่อก็เสริมว่า "พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ พวกเรารับรองว่าจะดูแลส่วนงานเบื้องหลังให้ดีที่สุด แต่เรื่องค้าขาย ข้ากับหูจื่อไม่เหมาะเลยจริงๆ"

เมื่อเฉียนซื่อพูดจบ เฉินหู่ก็พยักหน้าเห็นด้วย

ซูซานหลางกับจ้าวซื่อสบตากัน ก่อนที่จ้าวซื่อจะพูดขึ้นว่า "น้องหูจื่อ น้องสะใภ้ ข้าก็พอดูออกว่าพวกเจ้าไม่อยากพูด เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย อย่างไรเสียงานเบื้องหลังก็ไม่ได้ว่างอยู่แล้ว น้องสะใภ้มีฝีมือดี พวกเจ้าสองสามีภรรยาดูแลเรื่องผักดองเปรี้ยวกับผักดองเผ็ด พวกเราก็สบายใจได้ ถ้าพวกเจ้าไม่อยากไป เช่นนั้นก็ให้ต้านิวเอ้อร์นิวออกไปฝึกฝนแทนเถอะ"

จ้าวซื่อคำนึงถึงครอบครัวเฉินโดยแท้จริง

วันหน้าเฉินต้านิวกับเฉินเอ้อร์นิวก็ต้องแต่งงานออกเรือนไป เด็กสาวทั้งสองคนขี้อายมาก เหมือนกับบุตรสาวคนที่สามของนาง แต่วันนี้ซูเสี่ยวหลิงยังสามารถรวบรวมความกล้าได้ จ้าวซื่อจึงคิดว่าเฉินต้านิวกับเฉินเอ้อร์นิวก็สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เช่นกัน

การมีประสบการณ์มากขึ้น ย่อมไม่ใช่เรื่องเสียหาย

วันหน้าเมื่อออกเรือนไป หากตนมีความสามารถติดตัว ก็จะไม่ถูกครอบครัวสามีรังแกจนไม่กล้าพูดอะไร

ซูซานหลางยังกล่าวอีกว่า "ความคิดของข้าเหมือนกับแม่ของลูก ให้ต้านิวเอ้อร์นิวไปฝึกฝนความกล้าด้วยกัน เรื่องนี้พวกเราตกลงกันแล้ว แต่เรื่องที่เจ้าบอกว่าอยากจะแบ่งเงินใหม่ ข้าไม่เห็นด้วย"

จ้าวซื่อพยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

เฉินหู่กับเฉียนซื่อไม่เข้าใจ แต่พวกเขาอยากจะเข้าใจ

เฉินหู่กับเฉียนซื่อเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย และกำลังจะพูดต่อ

ซูซานหลางพูดขึ้นว่า "พวกเจ้าฟังข้าพูดก่อน"

เฉินหู่กับเฉียนซื่อจึงกลืนคำพูดที่กำลังจะพูดกลับไป และตั้งใจฟังซูซานหลางพูดอย่างเงียบๆ

ซูซานหลางพูดอย่างช้าๆ "พวกเจ้าอย่าเพิ่งรีบร้อน ข้าจะบอกพวกเจ้าว่า เรื่องป้ายร้านสือโหย่วเว่ยของเรา ข้ามีแผนใหม่แล้ว เราทำผักดองเปรี้ยวผักดองเผ็ด จะทำแค่แบบง่ายๆ ไม่ได้ เราต้องวางแผนในระยะยาว ต้องออกไปเดินหน้าเชิงรุก เราต้องสร้างรากฐานให้มั่นคง แบบนี้ถึงแม้ว่าอีกไม่นานจะมีคนลอกเลียนแบบมาทำกิจการนี้ เราก็ไม่ต้องกลัว"

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยคิดถึงมาก่อน จนกระทั่งไม่นานมานี้ที่เสี่ยวลู่เตือนข้า ข้าถึงได้รู้ว่าเป็นข้าที่สายตาสั้นเกินไป เราไม่ควรเดินไปทีละก้าวแล้วค่อยคิด เราต้องเดินหนึ่งก้าวแต่มองไปข้างหน้าสิบก้าว’’