ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 250

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มเล็กน้อย อาจเป็นเพราะดื่มน้ำพุวิญญาณเป็นประจำ ร่างกายของพวกเขาทุกคนจึงแข็งแรงและมีชีวิตชีวา

“พวกท่านทำโจทย์กันเถอะ ข้าจะไปดูท่านพ่อท่านแม่ ดูว่ามีอะไรให้กินบ้างหรือไม่”

ซูเสี่ยวลู่รู้สึกหิวเล็กน้อย

ในใจของซูเสี่ยวลู่มีความกังวลเล็กน้อย นางคิดว่ากุยโหยวคงจะไม่พอใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน น่าจะเพราะค้นพบว่าพรสวรรค์ของซูฉงนั้นดีกว่านาง คาดว่าคงจะอยากเปลี่ยนลูกศิษย์แล้ว

ซูเสี่ยวลู่รู้สึกเย็นวาบที่คอ ช่างน่ารำคาญจริงๆ

ซูเสี่ยวลู่มาถึงห้องครัว เมื่อจ้าวซื่อเห็นนางมา ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบไปหยิบชาม ตักเนื้อไก่และน้ำแกงไก่หนึ่งชามให้

ซูเสี่ยวลู่กำลังหิวพอดี กลิ่นหอมของน้ำแกงไก่ทำให้นางลืมความหงุดหงิดไปชั่วขณะ ยิ้มหวานให้จ้าวซื่อแล้วพูดว่า “ขอบคุณเจ้าค่ะท่านแม่”

“รีบกินเถิด”

จ้าวซื่อยิ้มอย่างอ่อนโยน

ซูเสี่ยวลู่เดินไปนั่งข้างเตาไฟ ติดกับซูซานหลาง

ซูซานหลางมองซูเสี่ยวลู่อย่างอ่อนโยน ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ซื่อเม่ยค่อยๆ กินเถิด ในหม้อยังมีอีกมาก”

“พี่สามของเจ้าเดี๋ยวจะทำหัวสิงโตตุ๋นน้ำแดง รับรองว่าเจ้าต้องชอบแน่”

จ้าวซื่อพูดไปพลางช่วยซูเสี่ยวหลิงไปพลาง

ซูเสี่ยวหลิงก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวลู่เป็นแมวตะกละ”

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มตาหยี ดื่มน้ำแกงไก่ไปหนึ่งชาม กินเนื้อไก่ไปหนึ่งชาม นางเพิ่งนึกถึงกุยโหยวขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถาม “อาจารย์กุยโหยวของข้าเล่า?”

“เขาน่าจะกลับไปบ้านข้างๆ แล้ว บอกว่าตอนพวกเรากินข้าวก็ไปเรียกเขาก็ได้”

ซูซานหลางตอบ

กุยโหยวเย็นชากว่าตาเฒ่าอู๋เสียอีก เขาทิ้งตั๋วเงินหนึ่งร้อยตำลึงไว้โดยบอกว่าเป็นค่าอาหาร ซูซานหลางเพิ่งพูดไปได้สองคำ กุยโหยวก็ออกไปแล้ว เขาวิ่งตามออกไป ก็มองไม่เห็นแม้แต่เงา

กุยโหยวนั้นแปลกประหลาดยิ่งกว่าตาเฒ่าอู๋ เขาเกี่ยวข้องแค่กับซูเสี่ยวลู่เท่านั้น สำหรับคนอื่นๆ เขาจะไม่มองเพิ่มอีกสักนิด หรือติดต่อพูดคุย

ซูซานหลางและจ้าวซื่อปรึกษากันแล้ว กุยโหยวเป็นอาจารย์ของซูเสี่ยวลู่ เขาไม่ชอบการปฏิสัมพันธ์มากมายนัก พวกเขาก็จะไม่ไปรบกวนเขา

พวกเขาทำแค่สิ่งที่พวกเขาควรทำ เรื่องอื่นๆ ก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

สำหรับกุยโหยว พวกเขาแค่ทำอาหารให้เสร็จทุกวัน ตอนกินข้าวก็ไปเรียกเขาก็พอแล้ว

หากกุยโหยวต้องการให้พวกเขาฝากคำพูด พวกเขาก็จะฝากคำพูดให้ก็เท่านั้น

ซูเสี่ยวลู่วางชามและตะเกียบลงแล้วพูดว่า “เช่นนั้นข้าจะไปดูอาจารย์สักหน่อย”

ซูเสี่ยวลู่ออกไป มุ่งตรงไปยังบ้านข้างๆ

กุยโหยวอยู่ในห้อง ซูเสี่ยวลู่มาถึงด้านนอกก็เคาะประตู จากนั้นก็ถามอย่างนอบน้อม “อาจารย์กุยโหยว ข้าเข้าไปได้หรือไม่?”

นางยังไม่รู้จักเขามากนัก แต่กุยโหยวมีหลักการของเขา ก่อนที่จะเข้าใจนิสัยของเขา นางก็ควรปฏิบัติตามหลักการไปก่อนก็แล้วกัน

ภายในห้อง มีเสียงเย็นชาของกุยโหยวลอดออกมา “เข้ามาเถิด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน