ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 252

เขาเสียใจมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน อะไรกันที่บอกว่า ถ่ายทอดได้เพียงคนเดียว ช่างมันเถอะ

ซูฉงและซูเสี่ยวลู่เป็นพี่น้องกัน เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน จะแบ่งแยกอะไรกันนักหนา

โดยเฉพาะวันนี้ที่ได้เห็นเด็กๆ มากมายที่มาฝึกยืนเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็น เขาก็ยิ่งแน่วแน่ เขาจะต้องรับซูฉงเป็นศิษย์ให้ได้

ซูฉงมีแววตารื่นเริง แต่เขาก็ประคองซูเสี่ยวลู่แล้วมองกุยโหยวพลางพูดว่า “แต่ท่านเป็นอาจารย์ของเสี่ยวลู่นะ”

เขาเป็นพี่ชาย จะแย่งชิงกับน้องสาวได้อย่างไร เมื่อเห็นกุยโหยวฝึกกระบี่ เขาก็อยากเรียนบ้าง แต่เขาก็ยังคงให้ความสำคัญกับซูเสี่ยวลู่มากกว่า

เขาไม่เรียนวรยุทธ์ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าซูเสี่ยวลู่เสียใจ เขาก็จะเสียใจมากเช่นกัน

ซูเสี่ยวลู่ก็กลัวเช่นกัน

กุยโหยวสบตากับซูฉงอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า “ยัยหนูนั่นเป็นศิษย์ของข้า เจ้าก็เป็นศิษย์ของข้าได้เช่นกัน พวกเจ้าก็เรียนเหมือนกันนั่นแหละ ต่อไปนี้ตอนกลางวันจะสอนยัยหนู ตอนบ่ายหลังจากเจ้าเลิกเรียนกลับมาก็จะสอนเจ้า”

เมื่อเผชิญหน้ากับซูฉง กุยโหยวก็อดทนลง

เขามองออกว่า ซูฉงให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว ยัยหนูนี่อยู่ที่บ้าน ก็เป็นเหมือนห่อสมบัติเล็กๆ ที่ทุกคนรักใคร่ ซูฉงยังหนุ่มแน่นและเลือดร้อน กำลังอยู่ในวัยที่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ หากเขาไม่พูดจาดีๆ เขาเชื่อว่าซูฉงคงจะไม่ยอมมาเป็นศิษย์เขาแน่

กุยโหยวพูดกับซูฉงจบแล้ว ก็หันไปพูดกับซูเสี่ยวลู่ว่า “ยัยหนู เจ้าเป็นหมอเทวดา เจ้าตรวจชีพจรพี่ชายของเจ้าดูสิ ดูว่าร่างกายของเขาเป็นอัจฉริยะด้านวรยุทธ์หรือไม่? ต้นกล้าที่ดีเช่นนี้ หากไม่ฝึกวรยุทธ์ก็เสียเปล่าไม่ใช่หรือ? การอ่านหนังสือก็ใช่ว่าจะสอบได้เป็นจอหงวน แต่การฝึกวรยุทธ์ หากฝึกวิชาของข้าจนหมดสิ้น ข้ารับรองได้ว่า หากพี่ชายของเจ้าออกรบ จะต้องได้รับยศถาบรรดาศักดิ์ ได้เป็นอ๋องต่างแซ่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

“ในฐานะอาจารย์ ข้ายังไม่เคยบอกชื่อเสียงเรียงนามของข้ากับพวกเจ้าใช่หรือไม่ ยัยหนู เจ้าหนุ่ม พวกเจ้าจงจำไว้ อาจารย์คือผู้ใช้ดาบกระบี่อันดับหนึ่งของใต้หล้า กุยโหยว เป็นศิษย์ของสำนักกระบี่ปีศาจ ขณะนี้ได้ปลีกวิเวกแล้ว”

กุยโหยวยืนตัวตรง ถือกระบี่ กล่าวคำพูดเหล่านี้ออกมาอย่างสงบนิ่ง

ซูเสี่ยวลู่ได้ฟังก็ตกตะลึงจนกลืนน้ำลาย ท่านผู้เฒ่าบอกเพียงว่าเก่งกาจมาก แต่ไม่เคยบอกว่าเป็นอันดับหนึ่งของใต้หล้า

มิน่าเล่า ยามที่เขาฝึกกระบี่จึงมองไม่เห็นแม้แต่เงาของกระบี่

มือกระบี่อันดับหนึ่ง? เช่นนั้นการใช้กระบี่ของเขาก็เป็นอันดับหนึ่งด้วยสินะ

ความรู้สึกชื่นชมที่กุยโหยวมีต่อซูฉงนั้น ซูเสี่ยวลู่รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง นี่มันก็เหมือนกับท่าทีที่ท่านผู้อาวุโสปฏิบัติต่อนางไม่ใช่หรือ

ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจกุยโหยวผิดไป การที่เขาเย็นชากับนาง ไม่ใช่เพราะนิสัยของเขาเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่เป็นเพราะนางยังไม่ทำให้เขาพึงพอใจถึงระดับนั้นต่างหาก

กุยโหยวมองเห็นซูฉงยังคงลังเลอยู่ ในใจก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาพูดว่า “เจ้าหนุ่ม เจ้ากำลังลังเลอะไรอยู่?”

ความรู้สึกชื่นชมอันน่ารังเกียจนี่

ซูฉงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เช่นนั้นหากข้าตกลงกับท่าน ท่านจะให้เสี่ยวลู่ฝึกเบาลงหน่อยได้หรือไม่ นางยังเด็ก ร่างกายจะทนไม่ไหว”

กุยโหยวเข้มงวดเกินไป การมีอาจารย์เช่นนี้เป็นเรื่องดี เขาไม่กลัว แต่ว่าน้องสาวยังเด็ก

วันนี้เหนื่อยกว่าเมื่อวานอีก ลงมายืนแทบไม่ไหวแล้ว

ซูเสี่ยวลู่รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน