ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 97

ซูเสี่ยวหลิงชะงักไปครู่หนึ่ง นางไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร

ซูเสี่ยวลู่เดินออกมาแล้ว นางเอ่ยปากพูดว่า "พี่ต้านิว ข้าไปดูให้ได้นะ และไม่ต้องตอบแทนพี่ใหญ่ของข้าแบบนั้นหรอก สหายที่ดีต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ท่านอาหูจื่อกับท่านพ่อเองก็เป็นสหายที่ดีต่อกัน"

ซูซานหลางกับจ้าวซื่อไม่อยู่บ้าน แต่ถ้าพวกเขาอยู่ พวกเขาก็คงไม่ปฏิเสธแน่นอน

เพื่อช่วยบิดา เฉินต้านิว ถึงไม่ลังเลที่จะใช้ตัวเองเป็นสิ่งตอบแทน เพราะนางรู้ว่าครอบครัวของซูซานหลางไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณครอบครัวของนาง จึงไม่อาจขอให้ผู้อื่นช่วยเหลือโดยไม่มีอะไรตอบแทน

แต่เรื่องออกเรือนเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจกันง่ายๆ แบบนี้ได้

เฉินต้านิวชอบพี่ใหญ่ของนางหรือไม่? จากท่าทางที่นางยอมเสียสละอย่างเจ็บปวดนั้น เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ชอบ ซูเสี่ยวลู่ก็เข้าใจดีว่า เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะไปชอบคนโง่ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย

เฉินต้านิวไม่ได้มีเจตนาดูถูก นางแค่ไม่ชอบเท่านั้น

ส่วนซูเสี่ยวลู่ก็ไม่ได้มีความหมายอื่นใด นางแค่ไม่ชอบที่เฉินต้านิวพูดถึงการใช้ชีวิตทั้งชีวิตเป็นการตอบแทนในสถานการณ์แบบนี้

พูดจบ ซูเสี่ยวลู่ก็ไปหยิบล่วมยา นางเรียกซูหวามาช่วยนางแบกล่วมยา

"พี่ต้านิว ไปกันเถอะเจ้าค่ะ"

เมื่อซูเสี่ยวลู่ออกมาและบอกให้เฉินต้านิวไป เฉินต้านิวจึงค่อยๆ ได้สติ

นางเช็ดน้ำตา พูดเสียงสะอื้นว่า 'ขอบคุณ' แล้วเดินนำหน้าไป

ซูเสี่ยวหลิงมองพวกเขาจากไป คิดแล้วก็ยังรู้สึกกังวล นางหันไปพูดกับซูฉงกับโจวเหิงว่า "พี่ใหญ่ น้องเหิง ข้าจะไปบอกท่านพ่อท่านแม่สักหน่อย น้องเหิง ถ้าเจ้าต้องการอะไรก็บอกพี่ใหญ่ให้ทำนะ"

ซูฉงตบอกรับรองอย่างจริงจังว่า "น้องสาวไว้ใจข้าได้เลย ข้าจะดูแลน้องเหิงให้ดี"

โจวเหิงพยักหน้าเบาๆ พูดเสียงนุ่มนวลว่า "เจ้าก็ระวังตัวด้วยนะ"

ซูเสี่ยวหลิงพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกไปทันที

— —

ระหว่างทาง ซูเสี่ยวลู่อดถามไม่ได้ว่า "พี่ต้านิว ใครเป็นคนทำร้ายท่านอาหูจื่องั้นหรือ?"

เฉินต้านิวดูเศร้าใจมาก พลางเอ่ยเสียงสะอื้น "เป็นท่านย่าของข้าเอง"

พูดจบ น้ำตาของนางก็ไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่

ซูเสี่ยวลู่ถามอย่างงุนงง "ทำไมล่ะเจ้าคะ?"

เรื่องของเฉินหู่ ซูเสี่ยวลู่ก็พอรู้อยู่บ้าง ไม่เป็นที่รักของบิดามารดา ถูกพี่ชายกับพี่สะใภ้กีดกัน คล้ายกับสถานการณ์ของซูซานหลางในอดีตมาก พูดได้แค่ว่าทั้งคู่เป็นคนโชคร้าย