ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1072

“องค์หญิงอย่างเจ้า อยู่ในวังดี ๆ มิดีหรือ?” ฉู่อวิ๋นกุยหัวเราะเบา ๆ เอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ยังพูดว่ารำคาญข้าที่สุดมิใช่หรือ?”

“ข้ารำคาญเจ้ามาก ข้ามาหาเสด็จพี่สามกับพี่สะใภ้ มิได้เกี่ยวข้องกับเจ้า”

ฉู่มู่เหยาเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง “ตัวเจ้าเองก็อาศัยคนอื่นตามมาด้วยมิใช่หรือ พูดราวกับว่าข้ามาตามตื๊อเจ้าก็ไม่ปาน”

ฉู่อวิ๋นกุย “...”

เขาเผลอมองกู้ฮวนเอ๋อร์แวบหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะลากฉู่มู่เหยาไปด้านข้างพลางพูดว่า “ว่าที่พี่สะใภ้ของเจ้ายังอยู่นะ เจ้าพูดจาระวังหน่อย นี่ข้ามิต้องรักษาหน้าตาแล้วหรือ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่มู่เหยาก็อดหัวเราะมิได้ “ปกติแหย่เจ้าจนเคยตัว อยู่ ๆ ก็ลืมไปชั่วขณะ”

“ระวังหน่อย!”

“รู้แล้ว” ฉู่มู่เหยาพยักหน้า

“แค่กๆ” ฉู่อวิ๋นกุยกระแอมเบา ๆ สองที เอ่ยว่า “เสด็จพี่กับพี่สะใภ้เพิ่งจะแต่งงานกัน จะถือโอกาสนี้ไปเที่ยวชมภูเขาและท้องน้ำ ไม่สะดวกให้รบกวน”

“ข้ากับฮวนเอ๋อร์ของเจ้าก็ใกล้จะแต่งงานกันแล้ว เวลานี้เจ้าไป ก็ไม่มีใครดูแลเจ้าได้ แล้วเจ้าจะตามไปทำไมเล่า?”

“สู้รอให้เจ้าหมั้นหมายเสียก่อน แล้วให้ว่าที่สามีของเจ้าพาเจ้าไปจะมิดีกว่าหรือ”

ฉู่มู่เหยา “???” ช่างเป็นเสด็จพี่ปากร้ายเหลือเกิน นางไม่ควรจะไว้หน้าเขาเลย!

วินาทีต่อมา ฉู่มู่เหยาอดมิได้ที่จะหันไปมองซ่งจิ่งเซิน “เขาก็ลำพังคนเดียวมิใช่หรือ? เหตุใดเขาถึงไปได้เล่า?”

ซ่งจิ่งเซินที่อยู่ ๆ ก็ถูกเอ่ยถึง “???”

เขาเพียงแค่บังเอิญมาท่าเรือ เพราะมีเรื่องบางอย่างต้องสั่งการ จึงถือโอกาสส่งน้องหญิงห้าช่วงระยะทางหนึ่งเท่านั้น หาได้จะไปด้วยไม่

แต่เขายังไม่ทันได้พูดอะไร ฉู่มู่เหยาก็เดินมาข้างเขา เอ่ยว่า “ข้าไม่ต้องให้พวกเจ้าดูแล และจะไม่ไปรบกวนพวกเจ้า ข้าตามเขาไปก็ได้!”

ชั่วขณะหนึ่ง ซ่งรั่วเจินกับคนอื่น ๆ ก็ทยอยไปก่อน ความคิดแปลกประหลาดบางอย่างก็ลอยขึ้นมาในหัว ในใจกลับเริ่มไม่แน่ใจขึ้นมา