ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 1

“หา!”

แม่สื่อกรีดร้องอย่างตกใจท่ามกลางเสียงประทัดที่ดังขึ้นมาจากทั่วทุกสารทิศ “เจ้าสาว ปลุกไม่ตื่นแล้ว!”

แขกเหรื่อที่มาแสดงความยินดีหน้าจวนของอ๋องฉีต่างก็ตกอกตกใจ

"ตายแล้วหรือ?" ฝีเท้าของอ๋องฉีที่แต่งองค์ด้วยชุดมงคลทั้งร่างหยุดชะงัก นัยน์ตาเย็นชาทอประกายเย้ยหยัน “ยกกลับไปที่จวนมหาเสนาบดี อย่ามาทำให้ข้าเสียสายตา”

แขกเหรื่อพากันลดเสียงลงและกระซิบกระซาบกัน “ได้ยินว่าถึงแม้อ๋องฉีจะหมั้นหมายกับคุณหนูใหญ่ของจวนมหาเสนาบดีแต่เขากลับตกหลุมรักลูกพี่ลูกน้องของนางตั้งแต่แรกพบ อีกทั้งยังเคยขอให้ไทเฮาพระราชทานงานอภิเษกให้ใหม่ถึงสองครั้ง แต่ไทเฮาทรงปฏิเสธ ถึงได้ยอมให้พวกเธอสองคนเข้ามาอยู่ในจวน คุณหนูใหญ่ก็สมปรารถนาแล้ว ไฉนถึงได้ทำเรื่องเช่นนี้อีก”

เป็นครั้งแรกที่แม่สื่อได้เห็นความไม่ยุติธรรมเช่นนี้ นางเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ ปลดผ้าแดงที่คลุมหน้าเจ้าสาวออกด้วยมือสั่นเทา แล้วจึงยื่นมือไปอังลมหายใจของเจ้าสาว

จู่ๆ เหลิ่งชิงฮวนที่ดูใกล้ตายในเกี้ยวมงคลก็เบิกตาโพลงขึ้นมา แม่สื่อตกใจมากจนถอยไปด้านหลังและล้มลงกับพื้น

“ยัง ยังไม่ตาย!”

เหลิ่งชิงฮวนขยับร่างกายที่ชาของเธอด้วยความยากลำบาก เจ็บจนเธอส่งเสียงร้องเบาๆ

ยังไม่ตาย? ที่นี่ที่ไหน?

จำได้ว่าสถาบันวิจัยไวรัสของเธอถูกพวกคนร้ายบุกเข้ามาเพื่อที่จะขโมยแหวนนาโนที่พวกเธอพัฒนาได้สำเร็จล่าสุด แหวนนาโนมีขนาดเท่าแหวนปกติทั่วไป แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยผลการวิจัยทั้งหมดของสถาบัน รวมถึงยาจำนวนมากที่ใช้ไม่มีวันหมด หากสิ่งนี้ตกไปอยู่ในมือของคนร้าย สิ่งที่ตามมาคือหายนะ

เพื่อนร่วมงานของเธอปกป้องเธอไว้จนเธอสามารถนำแหวนนาโนหนีขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของสถาบันวิจัยไวรัสได้ แต่เมื่อถูกพวกคนร้ายไล่ล่ากดดัน หัวสมองของเธอก็เหมือนวูบดับไปแล้วเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

เธอก้มหน้าอย่างงุนงง ร่างของเธอกำลังสวมมงกุฎหงส์และเครื่องยศงดงาม อีกทั้งยังมีน้ำสีแดงๆ ไหลยาวเป็นทางออกไปด้านนอกเกี้ยว

สาวรับใช้ที่ไว้ผมแกละสองข้างรีบพรวดพราดเข้ามาเกาะหน้าต่างเกี้ยวดูก่อนจะร้องตะโกนน้ำหูน้ำตาไหลด้วยความตกใจ “ยังไม่ตาย คุณหนูของข้ายังไม่ตาย! ท่านอ๋องฉี ได้โปรดตามหมอมาช่วยคุณหนูของข้าด้วย”

คุณหนู? ท่านอ๋องฉี? นี่มันเรื่องอันใดกัน? เหลิ่งชิงฮวนตะลึงงัน เป็นไปได้ไหมว่าเธอยังไม่ตายแต่ทะลุมิติ? เกิดใหม่ชาติแรกยังไม่ทันได้เกิด จู่ๆก็ข้ามมาชาติที่สองเตรียมจะแต่งงานเลยรึไง

คิ้วเรียวยาวของมู่หรงฉีขมวดแน่น เขาหันกลับไปมองเกี้ยวด้วยสายตารังเกียจและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตามหมอมา”

หมอประจำจวนวิ่งออกมาอย่างเหนื่อยหอบพร้อมกล่องยาในมือ เขามุดตัวเข้าไปในเกี้ยวเพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บ วางมือลงบนจุดชีพจรของเธอก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นไม่ดี เขาลุกขึ้นและกดเสียงลง “ท่านอ๋อง เชิญเสด็จทางนี้หน่อยขอรับ”

เหล่าแขกพากันมามุงล้อมรอบเกี้ยวอย่างหนาแน่นเพื่อรอดูเรื่องสนุก มู่หรงฉีจึงก้าวเข้าไปใกล้ประตูเกี้ยวก่อนจะยกริมฝีปากขึ้นแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “เป็นหรือตายก็ว่ามาตามตรง”

หมอพิจารณาคำพูดของเขาก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ “อาการบาดเจ็บไม่รุนแรงไกลหัวใจ แต่ว่า…ดูท่าพระชายาจะทรงตั้งครรภ์”

แม้ว่าเสียงจะเบาแต่เหลิ่งชิงฮวนที่อยู่ในเกี้ยวกลับได้ยินชัดเจน เธอเบิกตากว้าง นางเอกคนนี้เพิ่งจะอายุเท่าไรเอง? ประเพณีพื้นบ้านมีอารยะแบบนี้เหรอ?

เธอจับชีพจรตัวเองอย่างไม่มั่นใจ หัวใจของเธอเต้นรัวทันทีราวกับถูกม้าดีดใส่อย่างแรง

“ประเสริฐ!”

มู่หรงฉีเอ่ยคำว่าประเสริฐ ติดกันสองครั้งลมเย็นลอดผ่านไรฟันเขาออกมา เขาก้าวถอยไปด้านหลังก่อนจะเดินขึ้นมาข้างหน้าแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเข้ากระดูก “ท่านมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายสั่งสอนลูกสาวได้ดีเสียจริง!”

เหลิ่งชิงฮวนหายใจติดขัด เดิมทีเธอเสียเลือดมากเกินไปอีกทั้งยังวิงเวียน ตอนนี้เกิดอาการสมองขาดออกซิเจนจนแทบจะว่างเปล่า

ความทรงจำที่ไม่ใช่ของเธอจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามา

บุรุษที่เต็มไปด้วยไอสังหาร บุรุษที่หล่อเหลาผู้นี้คือสามีที่เธอหมั้นหมายไว้ด้วยนานแล้ว เขาคือองค์ชายรองคนปัจจุบัน เทพเจ้าแห่งสงครามในตำนานของราชวงศ์ฉางอัน อ๋องฉี!

ว่ากันว่าเขาตามติดปู่ของเขา อันกั๋วกง ไปรบด้วยตั้งแต่เด็กๆ เขาเก่งเรื่องกลยุทธ์ทำให้ได้รับชัยชนะและประสบความสำเร็จอย่างน่าประหลาดใจ เขาเป็นแบบอย่างที่บุรุษหลายคนในฉางอันก็เทียบไม่ได้ อีกทั้งยังเป็นสามีที่หญิงสาวต่างถวิลหา

เจ้าของร่างเดิมมีสัญญาหมั้นหมายกับเขามาตั้งนานแล้ว แต่น่าเสียดายที่เมื่อราวๆ หนึ่งเดือนก่อน เจ้าของร่างได้ไปถวายเครื่องหอมที่สำนักแม่ชี ระหว่างทางกลับบ้านก็เจอเข้ากับชายฉกรรจ์สวมหน้ากาก มันพรากเอาความบริสุทธิ์ของเธอไป ยิ่งไปกว่านั้น เธอเองก็เพิ่งรู้ไม่นานนี้ว่าท้อง!