ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 331

เหลิ่งชิงฮวนไม่เคยเข้าไปในวังเพียงลำพัง เธอเปลี่ยนเป็นชุดพระชายาในราชสำนัก สวมมงกุฎนกฟีนิกซ์บนศีรษะ จากนั้นกองทัพจักรพรรดิหน้าประตูวังเข้าไปรายงาน จึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านใน

นี่เป็นครั้งแรกที่อี๋นั่วเข้าไปในเขตพระราชวัง ทุกสิ่งที่นางเห็นล้วนเป็นสิ่งใหม่ นางมองไปรอบๆ เช่นเดียวกับเด็กสาวไร้เดียงสาพลางถามเหลิ่งชิงฮวนอย่างอยากรู้อยากเห็น ดูเหมือนว่าการเข้าไปในวังเป็นเพียงการเที่ยวเล่น ส่วนการตามหาเบาะแสของยายหลิงเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น

นางไม่ประหม่าเลยหรือ ไม่เห็นจะเหมือนหญิงสาวบนภูเขาที่ไม่เคยพบเจอโลกกว้างเอาเสียเลย

ทั้งสองตรงไปยังตำหนักเจียนเจีย โดยตั้งใจจะไปแสดงความเคารพพระสนมฮุ่ยเฟยก่อน คนในวังที่เข้าไปรายงานอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงของพระสนมฮุ่ยเฟยดังมาจากด้านใน

“ให้นางเข้ามา”

เหลิ่งชิงฮวนถามอี๋นั่วด้วยเสียงต่ำ “เจ้าไม่พบร่องรอยของยายหลิงเลยหรือ”

อี๋นั่วส่ายหัว “พระราชวังนี้ได้รับการดูแลเป็นพิเศษโดยผู้เชี่ยวชาญ มีจุดตรวจทุกที่ ทำให้ไม่สามารถใช้คาถาอาคมได้เต็มที่”

“เช่นนั้นยายหลิงก็จะไม่สามารถใช้อาคมเล่นงานข้าก่อนได้ถูกหรือไม่”

อี๋นั่วพยักหน้า “โดยปกติแล้วเป็นอย่างนั้นเจ้าค่ะ”

ไม่แปลกเลยจิ่นอวี๋จงใจออกจากพระราชวัง เพื่อไปอาศัยอยู่ที่จวนฉีอ๋อง หากมองจากมุมนี้ทำให้รู้ว่านางมีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย

เหลิ่งชิงฮวนยิ้มเย้ยหยันพลางเริ่มคิดบทพูดในใจอย่างเงียบ ๆหลังจากเจอกับพระสนมฮุ่ยเฟยจะใช้วิธีใดเกลี้ยกล่อม จากนั้นจึงเดินเข้าไปในตำหนักเจียนเจีย

เหล่าข้าราชบริพารยืนขนาบข้าง เมื่อเห็นนางเดินเข้าไปต่างก็คุกเข่าทำความเคารพ ตอนนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกม่านขึ้นก้มศีรษะแล้วก้าวเข้าไป

ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นหม้อเลือดสุนัขสีแดงสดก็เทลงตรงหน้า

เธอไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ ในเวลานั้นเป็นเพียงปฏิกิริยาโต้กลับ ด้วยการก้าวถอยหลังและปิดม่านลง

อี๋นั่วยืนอยู่ด้านหลัง ทำให้เธอไม่สามารถถอยหลังต่อได้ เลือดสุนัขจำนวนมากสาดกระเซ็นอยู่บนเสื้อผ้าด้านหน้าของเธอ

น่าขยะแขยงมาก

เธอตัวแข็งทื่อ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นดาบไม้มะฮอกกานีพร้อมกับยันต์สีเหลืองลอยแกว่งไปมาต่อหน้าเธอ ก่อนจะแทงเข้าไปที่กลางคิ้ว

พร้อมกับเสียงตำหนิอย่างเย็นชา “เจ้าสัตว์ประหลาด ยังไม่แสดงตัวออกมาอีกหรือ”

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกประหลาดใจในตอนแรก ก่อนจะรู้สึกรำคาญ จากนั้นจึงยกมือขึ้นคว้าดาบไม้มะฮอกกานีของฝ่ายตรงข้าม ดึงดาบมาตรงหน้าแล้วเตะตรงไปที่หัวใจของคู่ต่อสู้

อีกฝ่ายไม่สนใจหญิงมีครรภ์ท้องโตอย่างเธอ ดังนั้นจึงไม่ระมัดระวังถูกเหลิ่งชิงฮวนเตะกระเด็นออกไป เขาล้มลงกับพื้นพลางยิ้มกว้าง พยายามหาทางลงให้ตนเอง

“ฝีมือร้ายกาจไม่เบา!”

เหลิ่งชิงฮวนมองใกล้ๆ จึงเห็นว่าเขาคนนั้นคือนักบวชลัทธิเต๋ามีเครายาวอยู่ใต้คาง เขาม้วนตัวลุกขึ้นพลางม้วนดาบไม้มะฮอกกานีเป็นดอกไม้ดาบ ก่อนจะใช้อาคมด้วยมือข้างหนึ่ง ดูท่าแล้วเหมือนกับเทพเซียนอะไรประมาณนั้น

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ อีกครั้ง ดี... เล่นใหญ่แบบนี้เลยสินะ

เหล่านางกำนัล ขันทีและองครักษ์กำลังยืนเบียดเสียดกันเป็นกอง โดยมีพระสนมฮุ่ยเฟยนั่งอยู่ตรงกลาง นางจ้องมองไปที่เหลิ่งชิงฮวนอย่างเย็นชา ส่วนยายหลิงที่เธออยากจะจับกุมตัวกำลังยืนอยู่ข้างหลังนาง หญิงชราผู้นั้นจ้องมองเธออย่างเย็นชาด้วยดวงตาสีเทาคู่หนึ่ง

เหลิ่งชิงฮวนเข้าใจทันที จิ่นอวี๋จะต้องพูดยุแหย่พระสนมฮุ่ยเฟยให้เกิดความขัดแย้งกับเธอแน่ แม่สามีไม่มีตา ทำไมถึงถูกคนอื่นจูงจมูกอยู่ตลอด

วันนี้ฉันคงตกหลุมพรางของพวกเขาเองสินะ เห็นได้ชัดว่านางจงใจที่ล่อฉันเข้ามาในวัง

ในเมื่อไม่มีทางถอย ถูกบีบให้อับจนหนทางเช่นนี้ มีเพียงผู้กล้าเท่านั้นที่จะชนะ!