ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 815

วันต่อมาทุกอย่างปกติดี

ส่วนฮ่องเต้ชรานอกจากใบหน้าทะมึนตึง อารมณ์ฉุนเฉียว เจอหน้าใครก็สั่งลงโทษคนนั้นไม่ต่างอะไรกับประทัด เขากลับไม่สั่งตัดศีรษะของพระสนมฮุ่ยเฟย และไม่ได้ออกคำสั่งให้ตรวจสอบอ๋องเฮ่าด้วย

แต่ว่าหมอที่ไปตรวจโรคของเหลิ่งชิงเหยาที่จวนมหาเสนาบดีกลับมาพอดี

เขาสะพายกระเป๋ายา ใบหน้าขาวซีดเข้ามาในตำหนักเยี่ยนชิ่ง

หลังจากนั้นลู่กงกงที่รับผิดชอบเรื่องการสอบสวนก็กลับมาจากศาลต้าหลี่ในตอนกลางคืน

เขาเองก็ตรงเข้าไปในตำหนักเยี่ยนชิ่งและปิดประตูทันที

ใบหน้าของฮ่องเต้ชราเรียบนิ่งราวกับสายน้ำ เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ไม่ดี

ลู่กงกงยกน้ำชาให้ชายชราก่อนจะเข้าไปข้างๆ ขณะนั้นเขาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

ฮ่องเต้ชรายกเปลือกตาขึ้น เอ่ยถามอย่างอ่อนล้า “ว่ามา ผลเป็นอย่างไร?”

ลู่กงกงกัดฟัน “พระชายาเฮ่าพูดคนละอย่างกับเสนาบดีเหลิ่งตลอดไม่มีใครยอมใครเลยขอรับ พวกเราจึงได้แต่จับตัวนางผดุงครรภ์ทั้งหมดไว้ที่ศาลต้าหลี่ ก่อนจะทำการทรมาน”

ลู่กงกงเหลือบมองสีหน้าของฮ่องเต้ชราอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนจึงเอ่ยต่อ

“หนึ่งในนางผดุงครรภ์ทนไม่ไหวยอมรับว่าได้รับคำสั่งมาจากหมอในจวน ให้นำยาสลายครรภ์ให้ชายารองกิน แต่นางคนอื่นถามเท่าไรก็ไม่ยอมตอบ เอาแต่โยนความผิดทั้งหมดไปให้หมอและแม่นมที่อยู่ข้างกายพระชายาเฮ่า”

“กระหม่อมไปที่จวนอ๋องเฮ่าเพื่อสอบสวนหมอคนนั้น แต่น่าเสียดาย หมอคนนั้นหายตัวไปตั้งแต่คืนนั้น แม่นมก็ปากแข็งไม่ยอมรับ”

ฮ่องเต้ชราขมวดคิ้ว “ไม่ยอมรับ? แสดงว่ายังทรมานไม่พอ นางก็แค่คนรับใช้ไม่ใช่หรือ เจ้าไม่ต้องปรานี หากตายก็ปล่อยให้ตาย”

ลู่กงกงชะงัก เขาไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเข้าข้างพระชายาเฮ่าอย่าเห็นได้ชัด ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไปเช่นนี้?

เขาลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ “ทำเช่นนี้จะไม่ดีต่อพระชายาเฮ่านะขอรับ กระหม่อมเองก็ลำบากใจ”

ฮ่องเต้ชราลืมตาก่อนจะถอนหายใจ “เมื่อครู่หมอหลวงกลับมารายงานสถานการณ์ของบุตรีเสนาบดีเหลิ่งให้ข้าฟัง เขาบอกว่าเหลิ่งชิงเหยาไม่เพียงแต่ถูกผ่าท้องเท่านั้น แต่รกของนางก็ถูกเอาไป ซ้ำทั้งร่างกายยังเต็มไปด้วยพิษ!”

“ยังต้องให้ข้าพูดอะไรอีกหรือ? ต่อให้พระชายาเฮ่าจะบิดพลิ้วอีกเท่าไรก็หนีความผิดนี้ไม่ได้ ข้าคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านางจะเสแสร้งแกล้งทำต่อหน้าข้า ข้าคิดมาตลอดว่าเพราะนางร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ไม่ได้ออกไปไหนมาไหน ความเป็นไปได้ที่จะเป็นนางนั้นน้อยที่สุด”

ลู่กงกงไม่กล้าส่งเสียง ถ้าไม่ใช่ว่าวันนี้เขาเตรียมใจมาแล้วก็คงจะรู้สึกตกใจไม่น้อยหากได้ยินคำพูดนี้ของฝ่าบาท

ใครจะไปคิดเล่า? ภาพลักษณ์ของอ๋องเฮ่าและพระชายาที่มีต่อคนภายนอกคือคนที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีใครคิดว่ามือของพวกเขาจะเปื้อนเลือดอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้

“พระชายาเฮ่าทำเรื่องโหดเหี้ยมเช่นนี้ เจ้าว่า อ๋องเฮ่าจะมีส่วนรู้เห็นด้วยหรือไม่?”

ราวกับฮ่องเต้ชรากำลังถามความเห็นของลู่กงกงแต่ก็ตอบด้วยตัวเอง “หากเฮ่าเอ๋อร์มีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้ ก็ยากที่จะปกปิดไว้”

ถ้าหากไม่ได้มีความทะเยอทะยานและจิตใจที่โหดร้าย ทำไมถึงต้องทำอะไรที่ไร้ยางอายอย่างการยืมร่างเพื่อคลอดบุตรเช่นนี้ด้วย?

ลู่กงกงไม่กล้าออกความเห็น “ฝ่าบาทโปรดรักษาพระวรกายด้วยขอรับ อย่าได้คิดมากเลย เรื่องภายในของแต่ละจวนกระหม่อมนั้นเจอมามากมาย อ๋องเฮ่าแค่ต้องรับผิดชอบต่อความประมาทเลินเล่อเท่านั้น”

ฮ่องเต้ชรายิ้มขื่น “เช่นนั้นพรุ่งนี้ก็ลงโทษตามที่เจ้าพูดมาแล้วกัน ทรมานบีบบังคับให้ขุนนางของศาลต้าหลี่ทำให้ดีที่สุด ขอเพียงแค่แม่นมข้างกายพระชายาเฮ่ายอมรับ พวกเจ้าก็ไม่ต้องออมมือให้กับพระชายาเฮ่า”

“แค่นางยอมรับ ไม่ต้องตรวจสอบอะไรอีก ออกคำสั่งลงไปว่าพระชายาเฮ่าขาดคุณธรรม ไม่คู่ควรแก่การเป็นสะใภ้ราชวงศ์ ปลดออกจากตำแหน่งพระชายา ลดขั้นเป็นทาส เนรเทศไป…”

ชายชราลังเล นึกถึงคำพูดที่พระสนมฮุ่ยเฟยบอก “เอาตัวไปขังไว้ที่คุกสวรรค์ก่อน ตัดเส้นเอ็นของนางและเฝ้าให้ดี หลังสารทฤดูนางจะถูกเนรเทศออกไปเป็นทาสอยู่ชายแดน”

ลู่กงกงตะลึง รู้สึกประหลาดใจ

ฝ่าบาทลงมืออย่างไร้ความปรานี และเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฝ่าบาทถึงสั่งให้ตัดเส้นเอ็นสตรีร่างกายอ่อนแออย่างพระชายาเฮ่า

ซ้ำยังไม่เนรเทศออกไปทันที แต่กลับคุมตัวไว้ที่คุกสวรรค์ก่อน