ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 834

เหลิ่งชิงเฮ่อคิดว่า น้องสาวของตัวเองต้องเสียใจมากแน่ๆ งุนงง ยังคงแสร้งทําเป็นเข้มแข็ง เขาเป็นห่วงมาก กลัวว่าถ้าเกิดนางเป็นเหมือนเหลิ่งชิงเหยา มุ่งหวังจนเสียสติ กลายเป็นคนบ้าไปแล้ว

“อยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ ชิงฮวน ไม่ต้องเก็บไว้ ร้องออกมา อาจจะทำให้สบายมากขึ้น”

ชิงฮวนฉีกยิ้ม “ข้าควรจะร้องไห้จริงๆ ร้องไห้เสียงดัง แทบจะขาดใจ เศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก”

ลี่ว์อู๋ร้องไห้ออกมา “พี่สะใภ้สาม ท่านอย่าเป็นอย่างนี้สิ ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดี ห้ามล้มป่วยเป็นอันขาด”

ชิงฮวนเม้มปาก ให้เสิ่นหลินเฟิงไปปิดประตูก่อน หลังจากนั้นจึงหัวเราะคิกคัก “เด็กโง่เอ๋ย ไม่ต้องร้องแล้ว พี่สามของเจ้ายังไม่ตาย”

ทันใดนั้นทั้งสามคนต่างงุนงงกันหมด จ้องมองชิงฮวน พูดเป็นเสียงเดียวกัน “ท่านรู้ได้ยังไง?”

ความลับนี้บอกไม่ได้ ไม่สามารถบอกพวกเขาได้ ว่าตัวเองเคยทำรูปเต่าไว้ที่หลังของมู่หรงฉี และบังเอิญอยู่ในตำแหน่งที่เกราะหัวใจป้องกันไว้พอดี

อ๋องฉีผู้สง่าผ่าเผย ก็ต้องไว้หน้ากันบ้าง

แต่ที่หลังของชายคนนี้ไม่มีร่องรอยของลายเลยสักนิดเดียว ไม่มีทางที่จะเป็นมู่หรงฉี

เธอกระแอมไอเบาๆ พูดแบบส่งๆไป “โธ่เอ๋ย ที่หลังพี่สามของเจ้ามีปานอยู่ไง ใช่แล้ว ปาน”

เสิ่นหลินเฟิงสับสนเล็กน้อย “ข้ากับท่านพี่เติบโตมาด้วยกัน ก่อนหน้านี้เคยเห็นเขาเปลือยท่อนบนอยู่บ่อยๆ ไม่ได้สังเกตเห็นว่าที่หลังของเขาจะมีปานอะไรอยู่”

เจ้าคนนี้ ยากที่จะทำให้สับสน ต้องถามให้ชัดเจนขนาดนี้ไปทำไมกัน

ชิงฮวนใช้เล่ห์เหลี่ยม “ข้าบอกว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ สามีของข้า จะจำผิดได้ยังไงกัน?”

เมื่อครู่นี้เสิ่นหลินเฟิงยังคงสงสัย ถูกชิงฮวนพูดเปลี่ยนจากความเศร้าเป็นความสุข “ข้าก็ว่า ท่านพี่ฉลาดองอาจกล้าหาญ จะมาตายในสนามรบง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน? แต่ว่า เสื้อเกราะและยังมีตราคำสั่งบนตัวของคนๆนี้จะอธิบายว่าอย่างไรล่ะ?”

“ยังต้องบอกอีกเหรอ พี่ของท่านต้องเป็นคนเปลี่ยนเองอย่างแน่นอน”

เหลิ่งชิงเฮ่อและคนอื่นๆยังไม่เข้าใจความหมาย มู่หรงฉีเบื่อขนาดนี้เลยเหรอ ถึงได้เล่นซ่อนหาในสนามรบ

ถ้าหาก ผู้ตายกับมู่หรงฉีพบเจอกับกับดักด้วยกัน มีความเป็นไปได้มากมาย บางทีเขาเลือกเส้นทางตายปลอมตัวเป็นมู่หรงฉี เบี่ยงเบนศัตรู ช่วยชีวิตมู่หรงฉีอย่างไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเอง อาจเป็นไปได้ว่ามู่หรงฉีสับเปลี่ยนชุดกับเขาล่วงหน้าแล้ว หลังจากนั้นจงใจใช้กลยุทธ์หลี่ตายแทนเถา ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดว่าเขาประสบเคราะห์ร้าย”

เสิ่นหลินเฟิงแทบจะเข้าใจในทันที ตีมือด้วยความตื่นเต้น “ตอนนั้นสถานการณ์ไม่เข้าขั้นรุนแรง ท่านพี่และรองแม่ทัพที่ประสบอีกคนหนึ่งก็จะหนีออกมาได้อย่างง่ายดาย! อีกอย่าง ถ้าหากเพื่อเป็นการเบี่ยงเบนศัตรู ท่านพี่ก็ไม่จำเป็นต้องมอบตราคำสั่งให้อีกฝ่ายเก็บรักษาไว้ เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ก็คือท่านพี่จงใจใช้กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ ข้าจะเข้าวังไปกราบทูลท่านป้าและฝ่าบาท”

คนยังไม่ได้ขยับไปไหนก็ถูกชิงฮวนจับไว้ “เรื่องนี้ ห้ามแพร่งพรายออกไปข้างนอกแม้แต่คำเดียว! ไม่เช่นนั้นความตั้งใจของพี่ท่านก็ไม่สูญไปโดยเปล่าประโยชน์เหรอ?”

เสิ่นหลินเฟิงชะงัก เหลิ่งชิงเฮ่อก็เข้าใจได้ในทันที พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ใช่ ห้ามบอกใครทั้งนั้น อีกอย่าง พวกเรายังต้องเสียใจให้มากขึ้นกว่าเมื่อสักครู่นี้อีก เล่นละครต้องเล่นให้พอ”

เสิ่นหลินเฟิงก็พบว่าตัวเองตื่นเต้น และร้อนใจเกินไป ไม่ได้คิดว่าที่มู่หรงฉีทำแบบนี้ เพราะเหตุผลอะไรกันแน่ ถ้าหากเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้จริงๆ เขาต้องทำให้ผู้คนสับสนและวางแผนอื่นอยู่แน่นอน”

เสียงลมจะต้องไม่ถูกเปิดเผย

ต่อไป ควรจะทำยังไงดี?

ยังไม่ทันได้ปรึกษาหาผลลัพธ์กันเสร็จ ก็ได้ยินเสียงคนเจี๊ยวจ๊าวจากด้านนอก เสียงฝีเท้าสลับไปมา ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

พระชายารุ่ยรีบร้อนเดินเข้ามา “ด้านนอกมีราชองครักษ์กลุ่มหนึ่ง บอกว่าจะมาจับตัวชิงฮวน เสนาบดีเหลิ่งและอ๋องรุ่ยกำลังถ่วงเวลาพวกเขาอยู่ ชิงฮวนท่านรีบไปเถอะ”

“มาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ชิงฮวนแปลกใจเล็กน้อย “นี่ต้องการจะหักหน้ากันเลยเหรอ?”

ไม่ต้องให้พระชายารุ่ยได้อธิบาย ทุกคนก็เข้าใจอยู่เต็มอก ชิงฮวนออกมาจากคุกสวรรค์โดยไม่สนใจอะไรเลย บังเอิญจับจุดอ่อนทำให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำ เอาข้ออ้างมาทำให้นางต้องลำบาก