ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 839

เหลิ่งชิงเฮ่อได้ยินคำว่า “พระชายาเฮ่า” ก็นึกขึ้นได้ทันที “ถ้าหากไม่มีริ้วรอยพวกนี้ ก็ดูเหมือนแม่เฒ่าที่เคยปรนนิบัติรับใช้ชิงเหยา แต่ว่า แม่เฒ่าคนนั้นดูแล้วก็ไม่น่าจะอายุเกินสี่สิบปี อายุน้อยกว่านางมาก”

หลังจากที่เหลิ่งชิงเฮ่อเตือนสติขึ้นมาแบบนี้ ชิงฮวนก็นึกถึงคนๆนี้ขึ้นมาในทันที ตอนแรกคนๆนี้ติดตามเหลิ่งชิงเหยากลับบ้านเกิดไปพร้อมกัน อาศัยอยู่ในจวนมหาเสนาบดีอยู่หลายวัน ในเวลานั้นก็ไล่เลี่ยกับคดีที่เชลยมั่วเป่ยในคุกสวรรค์ถูกหนอนพิษกู่ฆ่าตาย และความสงสัยทั้งหมดก็ตกมาอยู่ที่ชิงเจียว ในตอนนั้นตัวเองเคยเจอนางที่จวนมหาเสนาบดี ก็สงสัยนาง สั่งให้คนไปสืบประวัตินางมา

ต่อมาองค์รักษ์อินทรีก็พบว่า แม่เฒ่าคนนี้เป็นญาติห่างๆของพระชายาเฮ่า และหลังจากนั้นไม่นาน ก็ถูกพระชายาเฮ่าใช้ข้ออ้างเรื่องที่เหลิ่งชิงเหยาแพ้ท้อง ส่งตัวออกไปยังที่ไกลๆ

ด้วยเหตุนี้เอง จึงคลายข้อสงสัยของตัวเองออกไปอย่างง่ายดาย ไม่ได้ตามสืบต่อไป

ดูเหมือนว่าตอนนี้ หลายสิ่งหลายอย่างจะสามารถอธิบายได้

ในช่วงเวลานั้นเหลิ่งชิงเหยาไม่ได้ระวังแม่เฒ่าคนนี้ได้เลยแม้แต่น้อย อาหารและน้ำในชีวิตประจำวันถูกพิษกู่กัดกร่อน โดยที่ไม่รู้ตัวเลย

และแม่เฒ่าก็ถือโอกาสกลับจวนมหาเสนาบดีพร้อมกับเหลิ่งชิงเหยา ฉวยโอกาสตอนที่คนอื่นไม่ทันระวัง วางยาพิษกู่ใส่เสื้อของเหลิ่งชิงเจียวที่วางไว้อีกครั้ง อาศัยที่เหลิ่งชิงเจียวเข้าคุกสวรรค์ ฆ่าเชลยมั่วเป่ย

หลังจากที่ทำสำเร็จ พระชายาเฮ่ารู้ว่าตัวเองสงสัยเหลิ่งชิงเหยา ก็กังวลว่าหัวหน้านักบุญหญิงจะเผยสถานะตัวตนก่อนเวลาอันสมควร เพราะเหตุนี้จึงหาเหตุผลให้นางออกจากจวนอ๋องเฮ่า หายไปจากสายตาของทุกคน

ช่วงเวลานี้ นางไปที่สุสานหลวง อยู่ข้างกายพระสนมหลินเฟย ไม่แน่ว่าอาจจะไปปูทางไว้ก่อน รอให้พิษกู่ในท้องของเหลิ่งชิงเหยาโตเต็มที่

หลังจากที่จัดการกับความคิดอล้ว ชิงฮวนก็พูดอย่างมั่นใจ “คือนาง ไม่ผิดแน่ ตอนที่นางอยู่กับชิงเหยา ใช้วิชาแปลงกายอย่างเรียบง่าย แทนที่แม่เฒ่าคนเดิม แต่ทว่าพื้นฐานอารมณ์เดิมของนางกลับไม่สามารถเปลี่ยนได้ โดยเฉพาะจมูกงุ้มแบบเหยี่ยว เห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าเป็นคนใจร้าย ไม่ได้มีจิตใจเมตตา”

“คนที่ทำร้ายชิงเหยา ก็คือนางไม่ใช่เหรอ?”

ชิงฮวนพยักหน้า “ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง!”

“ตอนนี้พวกเรามีหมายประกาศจับอยู่ในมือ จะมอบให้กับหลินเฟิง ให้เขามุ่งหน้าไปจับกุมคนผิดที่สุสานหลวงได้หรือไม่?”

ชิงฮวนสงสัยเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ทหารที่อ๋องเฮ่าซ่องสุมไว้อยู่นั้น สำคัญกว่าชีวิตของแม่มดคนนี้มาก สุสานหลวงยังเป็นสถานที่สำคัญของราชวงศ์ ไม่สามารถบุกรุกได้ หลินเฟิงก็ต้องขอพระราชทานอนุญาตถึงจะสามารถเข้าค้นได้ ไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังไม่รู้สภาพที่แท้จริงของอีกฝ่าย กองกำลังทหารส่วนตัวมีเท่าไหร่ จะทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้ กลัวว่าอ๋องเฮ่าจะเป็นสุนัขจนตรอก ไม่สนใจใยดีคิดก่อกบฏขึ้นมา สถานการณ์ก็จะรุนแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ มอบหมายจับนี้ให้กับหลินเฟิงเป็นการชั่วราว รอให้หัวหน้าเหอออกจากสุสานหลวงก่อนค่อยวางตาข่ายกับดักก็ยังไม่สาย”

เหลิ่งชิงเฮ่อมีความกังวลในใจ “แต่พระชายาเฮ่าเอาแต่มุ่งเป้ามาที่เจ้าตลอดเวลา ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงได้เลี้ยงพิษกู่เหล่านี้ไว้ พี่เป็นห่วงเจ้า นางต้องการจัดการเจ้า”

ตัวเองจะไม่มีความกังวลแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ? แต่เรื่องราวนั้นมีลําดับความสําคัญ เมื่อเปรียบเทียบอันตรายสองสิ่งแล้วเลือกสิ่งที่ส่งผลร้ายน้อยกว่า จึงพูดปลอบใจ “พระชายาเฮ่าคิดอยากที่จะใช้หนอนพิษกู่ทำร้ายข้า ก็ไม่จําเป็นต้องเปลืองแรงขนาดนี้ ข้าเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่เห็นต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนี่?”

คำพูดนี้ทำให้โฉวซือเส่าถึงกับหัวเราะ “เป็นครั้งแรกที่เห็นเจ้าเปรียบเทียบตัวเองแบบนี้ หากเจ้าเป็นไก่ ถ้าไม่เป็นไก่ชนก็คงจะเป็นไก่ที่เจ้าเล่ห์แล้วล่ะ”

คำพูดติดตลก กลับทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายลงไปไม่น้อย

มองดูท้องฟ้าด้านนอก ชิงฮวนเอ่ยถาม “ท่านพ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอ? สถานการณ์ในวังเป็นอย่างไรบ้าง?”

เหลิ่งชิงเฮ่อส่ายหน้า “ฝ่าบาทยังคงหมดสติไม่รู้สึกตัว วังเยี่ยนชิ่งเป็นสถานที่ที่มีการคุ้มกันแน่นหนามากที่สุดในวังหลวง คนของพวกเราไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย แต่มั่นใจว่าทั้งฮ่องแต้และพระสนมฮุ่ยเฟยทุกคนปลอดภัยดี

ตอนนี้ท่านพ่อกําลังปรึกษาหารือกับไต้เท้าทั้งหลายในราชสำนักเกี่ยวกับแผนการรับมือ คิดหาวิธีใช้อำนาจบริหารราชสำนักดึงสมาธิของอ๋องเฮ่า ให้เขาไม่มีเวลาว่างไปดูแลเรื่องอื่น ปกปิดวางแผนการ”

ชิงฮวนถอนหายใจ รู้ว่าโฉวซือเส่าจะต้องคิดถึงอวิ๋นเช่อแน่นอน จึงถาม “อวิ๋นเช่อล่ะ?”

เมื่อเหลิ่งชิงฮวนเอ่ยถึงอวิ๋นเช่อขึ้นมา ก็ส่ายหน้าอย่างจนใจ “ตี้ลี่เพิ่งจะล้างหน้าล้างตาให้เขาเสร็จ เพียงชั่วพริบตาก็มุดเข้าไปในบ้านสุนัขแล้ว ประตูบ้านสุนัขแคบขนาดนั้น ทุกคนก็เบียดกันเข้าไปไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนกำลังล้อมรอบบ้านสุนัขอยู่ด้านนอกเกลี้ยกล่อมอยู่”