ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 842

พอลองคิดดูแล้วสถานการณ์ในราชสำนักตอนนี้คนเดียวที่สามารถเอาอ๋องเฮ่าลงได้มีแค่องค์หญิงใหญ่เท่านั้น สุดท้ายแม้แต่ฮ่องเต้ชราเองก็ต้องไว้หน้าท่านป้าของตัวเองคนนี้อยู่หลายส่วน ดังนั้นองค์หญิงใหญ่เป็นเพียงไม่กี่คนที่อยู่ต่อหน้าราชวงศ์แล้วจะสามารถพูดอะไรก็ได้

ขณะที่นางกำลังเดินมานั้นชิงฮวนก็รู้สึกเหงื่อตก ถ้าหากว่าอ๋องเฮ่าเอาเรื่องล่ะก็ตัวเธอเองก็ทำได้เพียงแค่ใช้กระบองนี้หยาบคายกับอ๋องเฮ่าเท่านั้น ของปลอมนั้นเอามาใช้ได้ไม่ดีนัก

เมื่อองค์หญิงใหญ่ถาม ชิงฮวนก็รีบฟ้องและไม่ลืมที่ใช้ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดที่ดวงตา

ร้าย ร้ายจริงๆ น้ำตาไหลด้วย

“ทูลองค์หญิงใหญ่ ท่านอ๋องฉีสิ้นไปในสมรภูมิ อ๋องเฮ่าออกคำสั่งมาว่าให้ฝังทันทีหลังจากงานศพผ่านไปห้าวัน ชิงฮวนกังวลว่าสภาพการตายของท่านอ๋องจะไม่น่าดู หลังจากที่เสด็จพ่อฟื้นขึ้นมาแล้วคงไม่อยากเห็นภาพที่จะทำให้เสียใจอีก ก็เลยเป็นคนตัดสินใจเอง เมื่อวานนี้ก็เลยสั่งให้คนนำพระศพของท่านอ๋องมาใส่เอาไว้ในโลง

แต่ใครจะรู้กันเล่าล่ะเพคะว่าอ๋องเฮ่ากับพระชายาเฮ่าจะมาถึงจวนอ๋องฉีแต่เช้าแล้วบอกว่าจะคนที่ตายอยู่ในโลงไม่ใช่ท่านอ๋องของพวกหม่อมฉัน จะให้ชิงฮวนเปิดโลงไม้ออกให้ได้บอกว่าอยากตรวจสอบศพ

น่าสงสารท่านอ๋องที่สิ้นชีพเพื่อบ้านเมือง แต่ใครจะรู้กันเล่าวว่าหลังจากที่พระองค์สิ้นไปแล้วก็ยังไปได้อย่างไม่สงบ พวกเขารังแกกันเกินไปแล้ว ชิงฮวนอยากให้องค์หญิงใหญ่เรียกร้องความเป็นธรรมให้พวกเราด้วยเพคะ”

เดิมทีองค์หญิงใหญ่มีร่างกายไม่แข็งแรง แต่กลับให้ความรู้สึกราวกับราชนิกูล นางกวาดสายตามองอ๋องเฮ่าและพระชายาจากนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงเย็น

“ทำพิธีห้าวันแล้วค่อยฝังงั้นหรือ เมื่อวานเพิ่งจะเก็บศพไปเอง มีอะไรไม่ถูกต้องงั้นหรือ อีกอย่างอย่างไรเสียตอนนี้ก็อากาศร้อน การเดินทางจากมั่วเป่ยมาเมืองหลวงตลอดทางเป็นหลุมเป็นบ่อ มีเหตุผลอะไรกันที่จะไม่เอาไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บศพ หน้าตาของราชวงศ์จะไปอยู่ที่ไหนกัน หลังจากที่เก็บศพแล้วเปิดโลงออกนี่เป็นการไม่เคารพคนตาย！ พวกเจ้าทำแบบนี้คิดอะไรกันอยู่หรือ”

อ๋องเฮ่ายังไม่ทันพูดอะไรพระชายาเฮ่าก็พูดก่อนว่า “ทูลองค์...”

เมื่อเธออ้าปากขึ้นก็ถูกองค์หญิงใหญ่พูดตัดบทออกมาอย่างไม่เกรงใจว่า “ไม่ใช่ว่าใครก็มีสิทธิ์จะมาพูดกับข้า ถ้าหากว่าข้าจำไม่ผิดล่ะก็พระชายาเฮ่าวางแผนฆ่าพระชายารองจนถูกฝ่าบาทสั่งไปขังที่คุกหลวงนี่ หลังจากฤดูใบไม้ผลิก็ถูกส่งไปเป็นทาสที่ชายแดน ทำไมอ๋องเฮ่า ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เคารพการตัดสินของเสด็จพ่อของเจ้างั้นหรือ”

อ๋องเฮ่าไม่ได้ใส่ใจคำพูดขององค์หญิงใหญ่ แต่เขาก็ยังพูดจาไว้หน้ากับนาง

“พี่ชายของเซวียอี๋เหนียงแห่งจวนเสนาบดีนั้นรับราชการอยู่ในศาลต้าหลี่ เพื่อที่จะระบายความโกรธของหลานสาวเขาจึงได้ทำการลงโทษคนสนิทของพระชายากระหม่อมอย่างหนักจนนางสารภาพออกมา พระชายาของกระหม่อมเองจึงจะได้รับความยุติธรรมกลับคืนมา ตอนนี้คดีถูกพิจารณาใหม่อีกครั้ง พระชายาของกระหม่อมเองก็จึงไม่มีโทษที่จะได้รับ”

คิ้วขององค์หญิงใหญ่กระตุก “งั้นหรือ ข้าไม่อยากจะมาโต้เถียงว่าใครผิดใครถูกกับเจ้า แต่ขอถามเจ้าว่าในเมื่อไม่มีความผิดแล้วได้รับอภัยโทษหรือยัง”

อ๋องเฮ่าชะงักไป “ไม่มีพ่ะย่ะค่ะ”

“ถ้าหากว่ายัง งั้นนางก็ยังเป็นทาสไม่ใช่พระชายาเฮ่า ที่นี่คือจวนอ๋องฉีใช่ที่ที่ทาสอย่างเจ้ามีปากมีเสียงได้หรือ”

อ๋องเฮ่าก้มหน้าลง มุมปากของเขายกขึ้นแล้วยิ้มออกมา

“ไม่สามารถพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมทำได้ กระหม่อมเป็นตัวแทนของแผ่นดิน หรือว่าพระชายาฉีจะไม่ฟังคำสั่งของข้าได้?”

“เจ้าเป็นตัวแทนของแผ่นดินนั้นมาจากการที่ขุนนางทั้งหลายเลือก แต่ไม่ใช่คำสั่งจากฝ่าบาท อ๋องเฮ่าเจ้ามีสิทธิ์อะไรในการเปิดโลงพระศพของอ๋องฉีและมีสิทธิ์อะไรในการสั่งปิดวัง แม้แต่ตัวข้าเองอยากจะพบฝ่าบาทก็ต้องรออยู่ข้างนอก”

อ๋องเฮ่าไม่ยอมถอย “หมอหลวงบอกว่าเสด็จพ่อจำเป็นต้องพักผ่อน ทางนั้นมีพระสนมฮุ่ยกับพระสนมหลินคอยป้อนยาอยู่ องค์หญิงใหญ่วางใจเถอะ”

องค์หญิงใหญ่กระแอมออกมาสองครั้งด้วยความโกรธ “ฮ่องเต้นั้นเป็นเอกบุรุษในแผ่นดิน ฉางอันขาดเขาไปไม่ได้ ถ้าหากว่าป่วยหนักจริง ข้าได้ยินว่าพระชายาฉีมีวิชาแพทย์เป็นเลิศทำไมถึงไม่ให้นางเข้าไปในวังแล้วตรวจอาการสักหน่อยล่ะ”

ชิงฮวนพยักหน้าลงทันที “น้อมรับบัญชาองค์หญิงใหญ่เพคะ”

ถึงแม้ว่าสีหน้าของอ๋องเฮ่าจะเต็มไปด้วยความเย็นชาแต่เขาก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “การตรวจรักษาของหมอหลวงในวังบอกว่าอาการปวดหัวของเสด็จพ่อเป็นอาการตกค้างจากอาการป่วยครั้งก่อน จะว่าเป็นความผิดของเสด็จพี่ฮ่องเต้หรือเป็นการรักษาของพระชายาเฮ่าที่ไม่เหมาะสมจนทำให้เกิดอาการข้างเคียง ยังไม่ทันจะรู้เรื่องเลยพระชายาฉีก็น่าจะพ้นข้อสงสัยไปได้ อีกอย่างอ๋องฉีสิ้นไปในสงคราม พระชายาฉีดูแลเรื่องงานศพของอ๋องฉี ถึงแม้ว่านางจะมีเวลาว่างแต่ก็ไม่มีแรงจะทำ งั้นก็ช่างเถอะ”

องค์หญิงใหญ่ใช้ไม้เท้าเคาะพื้นสองสามครั้งและไม่โต้แย้งผิดถูกกับเขา นางเห็นว่าไปได้ดีแล้วจึงสงบท่าที “ในเมื่ออ๋องเฮ่ารู้ความเห็นอกเห็นใจพระชายาฉีแบบนี้แล้ว งั้นพวกเราคงไม่สะดวกที่จะรบกวนนางต่อไปแล้วใช่หรือไม่”

อ๋องเฮ่าไม่ขยับ ยิ่งเหลิ่งชิงฮวนไม่ยอมให้เปิดฝาโลงก็ยิ่งน่าสงสัย เขาไม่ยอมวางมือกับเรื่องนี้แน่

ในช่วงเวลาตึงเครียดนี้เอง เสี่ยวอวิ๋นเช่อที่ถูกปลุกโดยเสียงตะปูของโตวโตวก็วิ่งมาหาเหลิ่งชิงฮวนเท้าเปล่าด้วยน้ำตานองหน้า