ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 866

เหลิ่งชิงฮวนกะพริบตา “ถ้าเจ้ามีความคิดเช่นนี้ ทำไมเจ้าไม่หานางสนมเพิ่มอีกสองสามคนให้อ๋องเฮ่าล่ะ?”

พระชายาเฮ่าโกรธและเบือนหน้าหนีเร็วกว่าพลิกหน้ากระดาษ “เจ้าก็ลองถามไทเฮาที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วสิ ว่านางทำอะไรกับอ๋องเฮ่าไว้”

ถามไทเฮา? ทำอะไร? มีอะไรเกี่ยวข้องกับคำถามที่เธอเพิ่งถามหรือไม่?

อืม…

ชิงฮวนเดาอย่างสงสัย “ข้าเคยตรวจร่างกายของเหลิ่งชิงเหยามาก่อน และนางก็ปกติดี นางไม่รู้สึกไม่สบายแต่อย่างใด แต่หลายปีที่ผ่านมา อ๋องเฮ่าไม่เคยมีทายาทเลย อาจเป็นเพราะอ๋องเฮ่า…”

พระชายาเฮ่าหัวเราะเยาะ รอยยิ้มของนางเย็นชามาก “เพื่อตัดสิทธิ์ในการสืบทอดบัลลังก์ของอ๋องเฮ่า ไทเฮาจึงได้ลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับหลานชายตนเอง ให้เขาดื่มยาเสื่อมสมรรถภาพ! เหลิ่งชิงฮวน เจ้าเชื่อหรือไม่?”

เหลิ่งชิงฮวนตกตะลึงอีกครั้ง

“เจ้าหมายถึง...”

ที่อ๋องเฮ่าไม่มีทายาท เพราะไทเฮางั้นหรือ?

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคนใจดีและใจกว้างอย่างไทเฮาจะทำสิ่งโหดร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร แม้ว่าอ๋องเฮ่าจะไม่ใช่ทายาททางสายเลือดของฝ่าบาท แต่เขายังคงเป็นหลานชายทางสายเลือด

เพื่อชาติอันยิ่งใหญ่ ราชวงศ์ไม่มีสายสัมพันธ์ทางครอบครัวเลยจริงหรือ?

“น่าตลกที่ก่อนที่นางจะตาย นางยังคงโทษและเตือนพระสนมหลินเฟยว่าสร้างปัญหาให้พี่น้องทะเลาะกัน ถ้านางไม่ลำเอียงยกบ้านเมือง อำนาจ และสตรี ถวายแด่ฝ่าบาท เขาจะกลายเป็นคนกดขี่ เผด็จการ และโหดร้ายเช่นตอนนี้หรือ?”

เหลิ่งชิงฮวนเงียบ “ดังนั้น ทันทีที่ไทเฮาสวรรคต พวกเจ้าก็ไร้ศีลธรรม คิดจะใช้เหลิ่งชิงเหยามาเป็นตัวตายตัวแทนใช่ไหม?”

“สมองของเหลิ่งชิงเหยานั้นห่างไกลจากความทะเยอทะยานของนาง ข้าแค่ผลักเรือไปตามทาง แม้ว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้น นางก็จะยังเป็นผู้ถูกตัดสินลงโทษ และมันก็ไม่เกี่ยวข้องกับข้าเลย หากเจ้า เหลิ่งชิงฮวน ไม่เข้ามาเกะกะก็คงไม่มีอะไรผิดพลาด แต่ใครเล่าจะรู้ เพิ่งผ่านมาไม่กี่วัน เรื่องกลับผิดพลาดเพราะเจ้ารู้ตัวแล้ว”

ชิงฮวนยักไหล่ “เจ้าให้ยาพิษอะไรแก่นาง?”

“เจ้าไม่ใช่ เหลิ่งชิงฮวน ที่รู้จักกันในนามแพทย์ศักดิ์สิทธิ์เหรอ? ยังมีพิษในโลกนี้ที่เจ้าไม่สามารถรักษาได้หรือ?”

ชิงฮวนยกเปลือกตาของเธอ “เจ้าอยากทดสอบข้า ถอนพิษชิงเหยาแล้วหรือยัง?"

พระชายาเฮ่าตกตะลึง “เจ้ารู้?”

ชิงฮวนพยักหน้า “ใช่ ข้ารู้ว่าสิ่งที่เจ้ากำลังเลี้ยงอยู่ในร่างกายของนางคือกู่ชนิดที่มีฤทธิ์กัดกร่อน เพื่อถอนพิษนี้ เลือดของชิงเหยาคือยาที่จำเป็น”

พระชายาเฮ่าไม่คาดคิด “อย่างที่คาดไว้ เป็นความยินดีที่ได้พบกับผู้มีความสามารถที่ดีและคู่ต่อสู้ที่สมฝีมือ เจ้า พระชายาฉี เห็นโอกาสนี้แต่ไม่ได้ถอนพิษให้เหลิ่งชิงเหยา?”

ชิงฮวนพยักหน้า

“น่าเสียดาย” พระชายาเฮ่ายิ้มแย้มด้วยความภาคภูมิใจ “เจ้ารู้แล้วอย่างไรล่ะ? หากเจ้าต้องการถอนกู่นี้ เจ้าต้องระบายเลือดออกจากร่างของเหลิ่งชิงเหยาจนสะอาด? ฮ่าฮ่า เจ้าทนได้หรือ?”

หมัดของเหลิ่งชิงฮวนเริ่มคัน และเธอก็อดไม่ได้ที่จะอยากชกพระชายาเฮ่าสักครั้งสองครั้ง

เมื่อเห็นว่าในที่สุดนางก็ถูกบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้ พระชายาเฮ่าก็เสียศูนย์ “ตราบใดที่เหลิ่งชิงเฮ่อและคนอื่นๆ ระเบิดปากบ่อด้านนอก งูพิษที่ถูกเลี้ยงในพระราชวังใต้ดินก็จะออกมา ทำให้เกิดความวุ่นวายในโลก!และเลือดของเหลิ่งชิงเหยาก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำหนึ่งแก้ว”