ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 872

ณ วังใต้ดิน

ด้วยแรงสั่นสะเทือนอย่างหนักทำให้แผ่นดินแยกตัวออก ไฟที่กำลังลุกไหม้แทรกซึมเข้าไปในรอยแตกนั้น ทำให้วังใต้ดินก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผดเผา

เสียงกระทบของดาบในการต่อสู้ดังก้องกังวานส่งผ่านชั้นดินไปยังวังใต้ดินอย่างแผ่วเบา

แม้ว่าชิงฮวนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก แต่เธอก็รู้ว่าต้องเกิดไฟไหม้ที่ปากบ่ออย่างแน่นอน

มีคนอยากสังหารเธอ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือใคร

อันตรายที่ซ่อนอยู่ของสัตว์พิษยังไม่หมดสิ้นไป เมื่อความร้อนเพิ่มขึ้น อันตรายที่อยู่เบื้องหน้าก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

พระชายาเฮ่าถูกเหลิ่งชิงฮวนลากขึ้นมาจากซากปรักหักพังด้วยลมหายใจรวยริน

นางได้ยินเสียงอ๋องเฮ่าตะโกนเรียก ทันใดนั้นดวงตาของนางก็สว่างเป็นประกาย ก่อนจะตอบรับลมเสียงอันแผ่วเบาอย่างไร้เรี่ยวแรง โดยที่ด้านนอกไม่มีทางจะได้ยินเสียงนั้น

นางรู้ว่าคนรักของตนจะต้องมาช่วยและพานางออกไปจากที่นี่

ความหวังสุดท้ายอันริบหรี่ทำให้นางเข้มแข็งและกลั้นหายใจเฮือกสุดท้าย หวังว่าอ๋องเฮ่าจะได้รับชัยชนะและนางจะปลอดภัย

นางไม่อยากจะมองดูเหลิ่งชิงฮวนตายไปต่อหน้าต่อตา

ก่อนจะหันหน้าหนีและพูดอย่างภาคภูมิใจกับเหลิ่งชิงฮวนว่า “ดูสิ เขามาแล้ว ข้ารู้ว่าเขาจะต้องไม่อยู่เฉยแน่ เหลิ่งชิงฮวน เจ้าแพ้แล้ว”

ชิงฮวนไม่พูดอะไรหากอ๋องเฮ่ามาที่นี่ นั่นแสดงให้เห็นถึงความรักที่เขามีต่อพระชายาเฮ่า อย่างน้อยเขาก็ยังคงมีจิตใต้สำนึกของมนุษย์อยู่บ้าง

ทว่าอ๋องเฮ่าไม่ได้มา... ไม่มีเสียงการเคลื่อนย้ายซากปรักหักพังด้านนอก ความเจ็บปวดในร่างกายของพระชายาเฮ่าค่อยๆ รู้สึกชาและไม่เจ็บปวดอีกต่อไป แต่นั่นไม่ใช่เรื่องดี

เหลิ่งชิงฮวนเงี่ยหูฟังที่ปากบ่อตั้งใจฟังสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก เธอหันมองพระชายาเฮ่าด้วยความสงสาร

“เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ข้างนอกนั่น”

พระชายาเฮ่าสัมผัสได้เช่นกันว่าอุณหภูมิในวังใต้ดินค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น ทำให้มีลางสังหรณ์บางอย่างในใจ

เหลิ่งชิงฮวนถามอย่างตรงไปตรงมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะฉีกยิ้มอย่างเศร้าหมอง “ข้างนอกไฟไหม้งั้นหรือ”

ชิงฮวนพยักหน้า “อ๋องเฮ่าพาคนมามากมาย ข้าคิดว่าเขาจะมาช่วยเหลือเจ้าออกไป แต่สุดท้ายเขากลับสั่งให้ลูกน้องเทน้ำมันก๊าดรอบๆ แล้วยังจุดไฟโดยไม่ลังเลอีก” แม้ว่าพระชายาเฮ่ากำลังเผชิญกับความตายตรงหน้า แต่นางก็ไม่ได้แสดงความอ่อนแอใดๆ ต่อหน้าเหลิ่งชิงฮวน

คำพูดของชิงฮวนทำให้นางรู้สึกสิ้นหวัง หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลรินออกมา

คนฉลาดไม่จำเป็นต้องพูดมาก

เหลิ่งชิงฮวนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรโหดร้ายกับนางอีก เพียงเท่านี้เธอก็สัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าของอีกฝ่าย

เสียงอึกอักแปลกๆ ในลำคอดังขึ้นโดยไม่รู้ว่าเป็นเสียงหัวเราะหรือร้องไห้

“บทลงโทษ…” นางพูดอย่างหนักแน่น จากนั้นค่อยๆ พยายามพูดออกมาอย่างหมดเรี่ยวแรง “เป็นข้าเองที่ช่วยพระสนมหลินเฟยบีบบังคับเขามาตลอด ทำให้เกิดความทะเยอทะยานในการขึ้นครองบัลลังก์ แล้วสุดท้ายข้าก็กลายเป็นหนึ่งในทางเดินขึ้นไปสู่บัลลังก์นั้น ข้าตายด้วยมือของข้าเอง”

ชิงฮวนยักไหล่ นอกจากคำว่าสมน้ำหน้า เธอก็ไม่มีอะไรใจพูดกับนางอีก

อุณหภูมิในวังใต้ดินเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ สามารถจินตนาการได้ว่าสถานการณ์ภายนอกไม่ค่อยดีนัก อ๋องเฮ่ากำลังได้เปรียบอย่างแน่นอน

หากไม่สามารถดับไฟได้จะเป็นอย่างไร เธอจะไม่ถูกนึ่งเป็นซาลาเปาหรอกหรือ

หากเธอเข้าไปในแหวนนาโนได้ก็คงดี