ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 13

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 13 นี่มันข้าวผัดไข่หรือโอสถผัดไข่กัน
ตอนที่ 13 นี่มันข้าวผัดไข่หรือโอสถผัด…

นี่เป็นครั้งแรกที่ร้านเล็กๆ ของฟางฟางครึกครื้นถึงเพียงนี้

ด้วยพลังอำนาจแห่งชายฉกรรจ์เปลือยกายกว่าร้อยคน ร้านเล็กๆ ของฟางฟางจึงกลายมาเป็นที่รู้จักไปทั่วบริเวณ แม้หลายคนจะบ่นกระปอดกระแปดเรื่องที่ตั้งร้านซึ่งไกลเสียเหลือเกิน แต่ก็ยังเดินเข้ามาดูภายในด้วยความสนอกสนใจ

สตรีนางหนึ่งเดินเข้าร้านพร้อมด้วยเด็กน้อยน้ำมูกยืดในอ้อมแขน ภายในร้านนั้นแม้จะแคบเสียเหลือเกินแต่ก็สะอาดมาก ผิวโต๊ะที่ไม่มีแม้แต่รอยด่างแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจของเจ้าของร้าน บรรยากาศก็ดูอบอุ่นเชิญชวน พร้อมมอบความสะดวกสบายให้ลูกค้าที่เข้ามาแวะเวียน

ดูจากการตกแต่งภายในก็รู้ว่าเป็นร้านชั้นเยี่ยม

“สวรรค์ช่วย เถ้าแก่ ร้านท่านขายอะไรหรือ ภายในร้านของท่านตกแต่งสวยงามเหลือเกิน เช่นนี้สู้กับร้านปักษาเพลิงนิรันดร์ได้เลยทีเดียวเชียว!” สตรีผู้นั้นเอ่ยพร้อมเช็ดน้ำมูกออกจากใบหน้าเด็กน้อยในอ้อมแขน ก่อนนำมือเปื้อนน้ำมูกไปเช็ดเสื้อตนเอง

ปู้ฟางมองมือของสตรีนางนั้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

“พูดอย่างกับเจ้าเคยเข้าไปกินในร้านปักษาเพลิงนิรันดร์เช่นนั้นละ! เลิกโม้ได้แล้ว นางนี่!” ชายชราพูดเยาะอย่างเดียดฉันท์

สตรีผู้นั้นโกรธเคืองทันทีที่ได้ยิน นางวางเด็กน้อยลงบนพื้นแล้วเอามือสองข้างเท้าสะเอว ดวงตาเบิกกว้างจ้องไปที่ชายชรา พร้อมปะทะฝีปากกับเขาได้ทุกเมื่อ

“ขอโทษนะ คุณลูกค้า หากเจ้าจะสั่ง รายการอาหารอยู่ข้างหลัง หากจะตีกัน ช่วยออกไปตีกันข้างนอก” ปู้ฟางพูดเสียงเรียบ รีบปรามสงครามน้ำลายที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเพื่อนบ้านทั้งสองคนทันที

สตรีนางนั้นพ่นลมเยาะเย้ยออกมา นางแค่หยุดปากเพราะรู้สึกตัวว่าตนเองกำลังอยู่ในร้านคนอื่น จากนั้นจึงหันไปมองรายการอาหารขณะพึมพำ “ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นหนุ่มนิสัยดี เดี๋ยวนี้ขายข้าวขายของยากนัก ป้าคนนี้จะช่วยเจ้าเอง เอา…”

นางหยุดพูดทันที ดวงตาจ้องไปที่รายการอาหารด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ มุมปากกระตุกขึ้นอย่างรุนแรง!

ชายชราประหลาดใจกับอากัปกิริยาของนางจึงหันไปดูด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นสิ่งที่ติดอยู่บนผนัง เขาก็แทบกระอักเลือด

“พับผ่า! ข้าวผัดไข่ชามละหนึ่งผลึกรึ ผัดผักจานละร้อยเหรียญทอง ทำไมไม่ไปปล้นร้านแลกเงินให้รู้แล้วรู้รอดเลยเล่า” ผู้เฒ่าตกใจมาก ตัวสั่นจนหนวดแทบหลุดจากคาง

ร่างอวบของสตรีผู้นั้นก็สั่นสะท้านเช่นกัน นางพูดเสียงแหลม “เจ้าหนุ่ม นี่มันผิดแล้ว! ราคาบ้าบอบ้านเจ้ารึ ใครมันจะไปกล้ากินของเช่นนี้กัน!”

ชายชราและสตรีร่างอวบที่ก่อนหน้านี้กำลังจะตีกัน พลันย้ายข้างมาโจมตีปู้ฟางอย่างพร้อมเพียง

ส่วนเป้าหมายนั้นก็ยังคงหน้าตายไร้อารมณ์เช่นเคย

“ข้ามีเหตุผลที่ต้องตั้งราคาเช่นนี้ หากเจ้าจะกินก็สั่งเสีย หากไม่กินก็ออกไป”

ในฐานะชายผู้ที่หมายมั่นว่าจะเป็นพ่อครัวเทพ ปู้ฟางก็มีความภาคภูมิใจของเขา

สตรีผู้นั้นจ้องปู้ฟางด้วยสายตาเหมือนเขาเป็นบ้าไปแล้ว จากนั้นก็รีบออกจากร้านไปพร้อมเด็กน้อยที่สะเอว ส่วนชายชราหลังคดก็ได้แต่ส่ายหน้าขณะเดินตามออกไปเช่นกัน

ปู้ฟางไม่ตกใจแม้แต่น้อยกับปฏิกิริยาของพวกเขาเนื่องจากคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ ราคาที่ตั้งไว้แปลว่าเขาจำต้องเสียลูกค้าไปจำนวนมาก เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่จะมีปัญญาจ่าย

คนส่วนใหญ่ที่เดินเข้าร้านมาก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับสตรีผู้นั้น ต่างพากันออกจากร้านไปด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ฝูงชนที่รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว พากันสลายตัวไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน

ร้านเล็กๆ ของฟางฟางกลับมารกร้างอีกครั้ง เนื่องจากไม่มีใครอยากจ่ายเงินกิน

เซียวเสี่ยวหลงพานายน้อยสามเดินเข้าร้านมา

ชายหนุ่มหน้าสวยดูตื่นเต้นเล็กน้อย “พี่สาวข้าไม่ได้มาด้วย แปลว่าข้ามีผลึกเหลือพอสั่งข้าวผัดไข่สูตรปรับปรุงสินะ”

คนที่จะสั่งข้าวผัดไข่สูตรปรับปรุงได้ต้องมีปราณระดับสามขั้นคลั่งยุทธการเป็นอย่างน้อย แปลว่าอาหารจานนี้ต้องยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้ข้าวผัดไข่สูตรธรรมดาช่วยให้เขาผ่านคอขวดในการฝึกปราณมาได้ เซียวเสี่ยวหลงจึงคาดว่าข้าวผัดไข่สูตรปรับปรุงต้องให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าอย่างแน่นอน!

“เสี่ยวหลง เจ้าจะบอกว่าข้าวผัดไข่ที่ร้านนี้อร่อยเช่นนั้นหรือ” ชายหนุ่มยืนเอามือไขว้หลังด้วยท่าทางสง่างาม เขามองไปรอบร้านแล้วถามเรียบๆ

“ใช่แล้วขอรับ! นายน้อยสาม ข้าวผัดไข่ที่นี่อร่อยที่สุดที่ข้าเคยกินมาในชีวิตนี้เลย! ต่อให้เป็นพ่อครัวประจำตระกูลข้า… ไม่สิ! ต่อให้เป็นข้าวผัดไข่ที่พ่อครัวตระกูลท่านทำ ก็ยังสู้ร้านนี้ไม่ได้ขอรับ!”

เซียวเสี่ยวหลงนึกย้อนไปถึงรสชาติข้าวผัดไข่ของปู้ฟาง แล้วก็ต้องหยีตาด้วยความเคลิบเคลิ้ม สีหน้าพึงพอใจเหมือนได้ขึ้นสวรรค์

นายน้อยสามประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน เขาไม่ได้คาดคิดว่าเซียวเสี่ยวหลงจะประเมินร้านนี้เอาไว้สูงถึงเพียงนั้น พ่อครัวประจำตระกูลของเขานั้นไม่ใช่ธรรมดา แต่ข้าวผัดไข่ที่ร้านอันห่างไกลเช่นนี้ยังดีกว่าอีกรึ

นี่ทำให้เขาสนใจขึ้นมาทันที จึงหันไปมองรายการอาหาร

ราคาแพงหูฉี่ที่คนธรรมดาทานทนไม่ได้ทำให้นายน้อยสามตกใจเล็กน้อย เขาเลิกคิ้วขึ้น สีหน้าไม่อยากเชื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา

“ข้าวผัดไข่ขายเป็นหน่วยผลึก สูตรปรับปรุงราคาสิบผลึก แถมยังมีข้อกำหนดเรื่องระดับปราณด้วยเช่นนั้นรึ”

ราคาและกฎที่เขียนอยู่บนรายการอาหารทำให้นายน้อยสามได้เปิดหูเปิดตาอย่างเต็มที่ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าข้าวผัดไข่จะขายในราคาแสนแพงเช่นนี้ได้ด้วย

“นายน้อยสามเชื่อข้าเถอะขอรับ พี่สาวข้ากินข้าวผัดไข่สูตรปรับปรุงเข้าไปเมื่อวาน ตอนนี้ก็ถือสันโดษไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว! ขั้นปราณของนางเพิ่มขึ้นเล็กน้อยด้วยขอรับ!” เซียวเสี่ยวหลงโฆษณา