ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 150

มุมปากของพ่อครัวจินยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ขณะฟังเสียงอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจของฝูงชนเบื้องหน้า ใบหน้าของแต่ละคนดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ชายหัวล้านรู้สึกได้ถึงสายตาของผู้ชมทุกคนที่จ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว

พ่อครัวจินมั่นใจในทักษะการใช้มีดของตนเองว่าดีที่สุดในหมู่พ่อครัวทั้งหมด แม้ทักษะการจัดการวัตถุดิบของเขาจะไม่ดีเท่าพ่อครัวที่อาวุโสกว่า ซึ่งมีประสบการณ์ในโรงครัวมาหลายสิบปี แต่ทักษะการใช้มีดย่อมเป็นอันดับหนึ่งในครัวหลวงอย่างแน่นอน

หลังจากที่ใช้ทักษะอันแพรวพราวในการหั่นเนื้อหนึ่งจาน เขาก็เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วพบว่าเสียงอุทานด้วยความตื่นเต้นนั้นดังถี่ขึ้นอีก ทว่า… ไม่ได้เป็นเพราะเขา

ใบหน้าของพ่อครัวจินแข็งทื่อไปสักพักก่อนจะมุ่นคิ้ว ศีรษะเตียนโล่งดูเหมือนจะส่องแสงสว่างออกมาภายใต้ดวงอาทิตย์เจิดจ้า

เขาหันไปมองฝูงชนแล้วพบว่าทุกคนกำลังมองไปที่เตาหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไป เจ้าของเตาที่กำลังทำอาหารอยู่เป็นคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาเสียเลย ซึ่งคือปู้ฟางนั่นเอง

สีหน้าของพ่อครัวจินดูแย่ลงไปอีก เขาหมดอารมณ์ทันที ใครมันจะไปอารมณ์ดีอยู่ได้เวลาโดนคนที่เกลียดขี้หน้าแย่งการเป็นจุดสนใจไป

ด้วยเหตุนี้เขาจึงอยากหันไปมองให้เต็มตาว่าปู้ฟางทำอะไรถึงแย่งหน้าของเขาไปได้ เพราะถึงอย่างไร… เขาก็ยังถือไพ่เหนือกว่าในการเรียกความสนใจให้คนหันมามอง เนื่องจากมีศีรษะที่ส่องสว่างกระแทกตานั่นเอง!

ปู้ฟางใช้ฝ่ามือตบลงบนโต๊ะ มีเพียงเนื้อเท่านั้นที่ลอยขึ้นในอากาศ มีดทำครัวกระดูกมังกรทองหมุนอยู่ในมือ จากนั้นก็ควงสว่านเข้าใส่เนื้อ เนื้อนั้นเป็นเนื้อหมูธรรมดา ไม่ใช่เนื้อของอสูรเวทแต่อย่างใด ด้วยเหตุนี้การใช้มีดทำครัวกระดูกมังกรทองที่สามารถตัดเหล็กได้เหมือนก้อนดินเหนียวตัดเนื้อหมูนี้ จึงง่ายเสียยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก

มีดทำครัวกระดูกมังกรทองยังคงหมุนต่อเนื่องแล้วหั่นเนื้อออกเป็นชิ้นๆ เนื้อหมูชิ้นใหญ่ที่ลอยอยู่ในอากาศค่อยๆ เล็กลงๆ เรื่อยๆ ในสายตาของผู้ชม

ปู้ฟางถือชามกระเบื้องสีขาวคอยท่าอยู่ด้านล่าง เนื้อหมูที่หั่นเสร็จแล้วตกเรียงลงมาบนจาน เป็นระเบียบเรียบร้อยจนเหมือนจับวาง

เมื่อดูจากสีหน้าสบายๆ เหมือนไม่ต้องออกแรงของปู้ฟางแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าทักษะการใช้มีดเช่นนี้เป็นแค่เรื่องพื้นฐานสำหรับเขา

เนื้อหมูที่ปู้ฟางหั่นออกมานั้นบางเหมือนปีกจักจั่น จนเห็นแม้กระทั่งลวดลายของเส้นเลือดที่อยู่บนนั้นอย่างชัดเจน

จากนั้นปู้ฟางก็นำผักและผลไม้มาวาง ก่อนควงมีดและหันเต๋าทุกอย่างพร้อมกัน คราวนี้วิธีการหั่นเต๋าของเขานั้นแปลกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก เขาไม่ได้หั่นของทีละอย่าง แต่กลับโยนทุกอย่างขึ้นไปในอากาศแล้วจัดการทั้งหมดพร้อมกัน

มีดทำครัวกระดูกมังกรทองพุ่งตัดผ่านทั้งผักและผลไม้ไม่ต่างจากลมพัดกรรโชก ลำแสงสว่างวาบจำนวนมากพุ่งผ่านเหมือนฝนดาวตก ผักและผลไม้เหล่านั้นถูกหั่นเป็นสี่เหลี่ยมเล็ก แล้วตกลงมาในกะละมังที่เตรียมไว้ด้านล่าง

ปู้ฟางช้อนกุ้งลายเสือขึ้นมาจากน้ำเย็น เขาควงมีดทำครัวอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเนื้อกุ้งก็หลุดออกจากเปลือก การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมากเสียจนทำให้ผู้ชมมองตามแทบไม่ทัน วิธีการเตรียมวัตถุดิบของชายหนุ่มทำให้ทุกคนที่ได้พบเห็นตกใจเป็นอันมาก

ชามใหญ่เต็มไปด้วยกุ้งสดๆ ไร้เปลือกภายในครึ่งเค่อ จากนั้นปู้ฟางก็สับกุ้งแล้วนำไปผสมคลุกเคล้ากันเนื้อบดชนิดอื่นและผักผลไม้หั่นเต๋า

วัตถุดิบทำอาหารของปู้ฟางมีสีสันสดใสเตะตาเป็นอันมาก ชายหนุ่มกวนส่วนผสมทั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วะใส่เครื่องปรุงเป็นระยะเพื่อเพิ่มรสชาติ ถึงเขาจะยังไม่ได้เริ่มการปรุงสุก แต่กลิ่นอ่อนๆ ก็ค่อยๆ โชยออกมาจากส่วนผสมที่เขากำลังปรุงแล้ว

หลายคนที่นั่งอยู่ไกลออกไปกำลังมองปู้ฟางทำอาหารด้วยใจจดจ่อ นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นเถ้าแก่ปู้ขณะทำอาหารกับตาตนเอง พวกเขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่าการเคลื่อนไหวของพ่อครัวหนุ่มจะสง่างามรวดเร็วถึงเพียงนี้

“เถ้าแก่ปู้จะทำอะไรให้เราชิมกันนะ เอาส่วนผสมหลายอย่างมาสับรวมกัน… จะทำไส้ขนมจีบทองคำรึ ไม่ใช่สิ… นั่นไม่ใช่ของที่อยู่ในขนมจีบทองคำเสียหน่อย” เซียวเสี่ยวหลงและคนอื่นๆ พึมพำกับตนเองด้วยความสงสัย ไม่มีใครเดาออกว่าปู้ฟางกำลังทำอะไรอยู่

ไม่ได้มีแค่พวกเซียวเสี่ยวหลงเท่านั้นที่เดาไม่ออก พ่อครัวแม่ครัวคนอื่นๆ เองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน หากเขากำลังทำไส้ติ่มซำ แล้วจะหั่นเนื้อหมูให้เป็นแผ่นบางเหมือนปีกจักจั่นไปเพื่ออะไรกัน

ทุกคนมีสีหน้างุนงงเป็นอันมาก แต่ฝูงชนก็ยังคงส่งเสียงให้กำลังใจต่อไป วิธีการจัดการวัตถุดิบของปู้ฟางนั้นสง่างามช่ำชอง น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับพวกเขาเหลือเกิน

เวลาจริงจังกับการทำอาหาร พ่อครัวแม่ครัวนี่ดูหล่อสวยกันได้ถึงเพียงนี้เลยสินะ!

หลังจากที่ปรุงรสไส้เสร็จเรียบร้อย ปู้ฟางก็ล้างมือให้สะอาดด้วยน้ำเปล่า แล้วเช็ดหยดน้ำที่เกาะพราวออกจากมือและนิ้วขาวเรียวสวยด้วยผ้าสะอาด เขาหยิบแป้งถุงใหญ่ซึ่งคุณภาพดีที่สุดเท่าที่หาได้ในนครหลวงออกมา สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเขียนลงไปเพื่อขอให้ขันทีหนุ่มจัดหามาให้โดยเฉพาะ

แม้คุณภาพของแป้งนี้จะไม่ดีเท่าแป้งที่ระบบจัดหามาให้ แต่ปู้ฟางก็พอใจกับสิ่งที่ได้พอตัวเมื่อลองหยิบขึ้นมาดมดู