ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 173

เมื่อกลิ่นอาหารชวนหลงใหลกระจายไปทั่วบริเวณ ทุกคนก็ล้วนมีสีหน้าเหมือนต้องมนต์สะกด

ไม่มีใครรู้มาก่อนเลยว่ากลิ่นหอมของปลาจะพุ่งไปสู่จุดที่น่าหลงใหลได้ขนาดนี้ ทันทีที่ปู้ฟางใช้มีดผ่าใบสมุนไพรที่ห่อปลาออก กลิ่นปลาย่างก็พลันพุ่งเข้ายึดครองประสาทสัมผัสของพวกเขา ส่งให้ทุกคนในที่แห่งนี้ตกอยู่ในสภาวะเคลิบเคลิ้มควบคุมตนเองไม่ได้

อู๋อวิ๋นไป่กลืนน้ำลายดังเอื๊อก ดวงตาของนางจับจ้องไปยังก้อนสมุนไพรควันฉุย แม้ชิ้นปลาข้างในจะยังไม่เผยสู่สายตาเพราะไอน้ำหนา แต่แค่ได้กลิ่นนางก็รู้สึกอยากกินขึ้นมาทันที

ทั้งตัวและใจของพี่หญิงใหญ่มู่สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น กลิ่นของอาหารจานนี้… ยอดเยี่ยมทะลุความเข้าใจในศาสตร์การทำอาหารของนางไปไกล นางใช้ปลาชนิดนี้ประกอบอาหารแทบทุกวัน แต่กลิ่นของอาหารที่นางทำออกมาก็ไม่เคยพุ่งขึ้นถึงระดับนี้แม้จะเอามันมาตุ๋นก็ตาม วิธีการนำปลาชนิดนี้มาทำอาหารของปู้ฟางดึงประสิทธิภาพของกลิ่นอาหารออกมาจนสุดขีดจำกัด

พอเด็กหญิงสูดกลิ่นปลาเข้าไป นางก็รู้สึกอยากกินขึ้นมาทันที เด็กหญิงเลื้อยร่างเล็กๆ ไปหาเตาทำอาหาร พยายามเขย่งมองของที่อยู่บนโต๊ะเพื่อแอบดูหน้าตาของปลาที่อยู่ภายในกองสมุนไพร

แต่ด้วยความที่นางเป็นเด็กตัวเล็ก นางจึงเห็นเพียงไอน้ำที่ฟุ้งกระจายออกมาเท่านั้น ไม่เห็นชิ้นปลาน่ากินที่ซ่อนอยู่ข้างในเลย

ช่างน่าหงุดหงิดอะไรเช่นนี้! หลังจากที่ดูอยู่สักพักแต่ก็ยังมองไม่เห็นอะไร เด็กหญิงตัวน้อยจึงล้มเลิกความพยายามแล้วหันมามองปู้ฟาง นางเอ่ยปากถามเขาด้วยเสียงเล็กน่ารัก “พี่ชายมนุษย์ ปลานี่… เรากินได้หรือยังเจ้าคะ”

นี่ไม่ใช่ความคิดของเด็กน้อยผู้นี้เพียงคนเดียว แต่เป็นความคิดของทุกคนที่นี่ด้วย

พวกเขาเองก็อยากรู้เช่นกันว่าจะเริ่มกินได้เมื่อใด กลิ่นหอมชวนน้ำลายสอเช่นนี้ทำให้ทุกคนอยากลองชิมให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

ปู้ฟางเหลือบตามองเด็กหญิงมนุษย์อสรพิษ นางไม่ได้ตั้งท่าจะร้องไห้จ้าแล้ว ดูเหมือนว่าอาหารอร่อยจะดึงความสนใจของนางได้อยู่หมัด

ชายหนุ่มยิ้มแล้วเอ่ยตอบ “ได้… เสียที่ไหนเล่า”

เอ่อ… ใบหน้าของทุกคนพลันแข็งทื่อ ไม่มีใครเข้าใจว่าเหตุใดชายหนุ่มจึงตอบเช่นนี้ เหตุใดพวกเขาจึงยังกินไม่ได้ กลิ่นของปลาหอมถึงเพียงนี้ เหตุใดจึงยังไม่ได้ลงมือกินเสียที

เด็กหญิงตัวน้อยเบิกตากว้างพร้อมทำแก้มป่องด้วยความขุ่นเคือง…

พี่หญิงใหญ่มู่เองก็มองปู้ฟางด้วยความงุนงงเช่นกัน อาหารจานนี้เสร็จแล้วมิใช่หรือ… เหตุใดจึงยังกินไม่ได้ ขนาดเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มาขอร้อง… เขาก็ยังไม่ยอมทำตามอีกรึ

ปู้ฟางไม่ได้สนใจสีหน้าของผู้คนรอบตัว แต่เริ่มจุดไฟที่เตาอีกตัวทันที เมื่อกระทะร้อนได้ที่ เขาก็ใส่น้ำมัน พร้อมเทผักหั่นเต๋าลงไปแล้วเริ่มผัด

ชายหนุ่มใส่เครื่องปรุงด้วยท่าทางชำนาญ ไม่นานนักเครื่องเคียงที่เป็นผัดผักก็เสร็จพร้อมกิน

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นเก้อเขินทันที ดูเหมือนว่าเมื่อครู่อาหารจานนี้จะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงยังไม่ให้เด็กหญิงกิน หากอาหารจานนั้นยังไม่สมบูรณ์ พ่อครัวแม่ครัวทั้งหลายก็ย่อมไม่ยอมให้ลูกค้ากินอยู่แล้ว พวกเขายอมให้ลูกค้ากินอาหารที่ยังไม่เสร็จไม่ได้เป็นอันขาด นี่เป็นหนึ่งในหัวใจของการเป็นพ่อครัวแม่ครัว

ปู้ฟางใช้ตะหลิวตักผัดผักที่หนืดเล็กน้อยขึ้นมา แล้วราดลงบนปลาที่อยู่บนกองสมุนไพร กลิ่นหอมของอาหารจานหลักและเครื่องเคียงผสมผสานกัน กลายเป็นกลิ่นที่หอมจนทำให้หลงใหลจนไม่ได้สติเอาง่ายๆ

ปู้ฟางฝานผลไม้แล้วจัดเรียงมันลงบนกองใบสมุนไพร เพียงเท่านี้ปลาย่างปราณมายาสีสันสวยงามก็เสร็จเรียบร้อย

ตอนที่ทำเครื่องเคียง ปู้ฟางผัดผักโดยใช้ความร้อนสูงในระยะเวลาสั้นๆ ด้วยเหตุนี้หน้าตาของพืชผักเหล่านั้นจึงยังคงมันวาวน่ากินเช่นเดิม

เนื้อปลาที่อยู่ใต้ซอสราดสั่นเล็กน้อย รอยบั้งบนชิ้นเนื้ออ้ากว้างจากการย่าง เผยให้เห็นเนื้ออ่อนนุ่มสีขาวที่ปกคลุมไปด้วยมันและซอสราดดูน่ากิน

ปู้ฟางควงมีดทำครัวในมือก่อนจะวางกลับลงบนเขียง เขาหันไปมองผู้คนรอบตัวด้วยสายตาสงบนิ่ง “อาหารเสร็จแล้ว ลองชิมดูได้”