ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 213

“แม่นาง… ท่านว่าอย่างไรนะขอรับ”

หัวใจของอาจารย์อาอู๋สั่นเทา เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าแม่นางน้อยจะประกาศศักดาเสียเยี่ยงวีรสตรีขนาดนี้

เดี๋ยวนะ… แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เปิดปากโน้มน้าวให้อู๋อวิ๋นไป่ล้มเลิกความคิดบ้าคลั่งเสีย ตาของเขาก็ต้องเบิกกว้างขณะจ้องไปที่อีกฝ่ายด้วยสีหน้าเหมือนต้องมนต์สะกด พลังปราณของอู๋อวิ๋นไป่หมุนวนและเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หัวใจของอาจารย์อาอู๋เต้นระส่ำด้วยความตื่นเต้น

“แม่นาง! ท่านบรรลุขั้นนักพรตยุทธการแล้วหรือนี่!”

อาจารย์อาอู๋ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ความอ่อนล้ามลายหายไปทันที ดวงตาสว่างเจิดจ้าเหมือนดาวฤกษ์ค้างฟ้า

อาหนี่เองก็รู้สึกเหมือนหัวใจขึ้นมาเต้นอยู่ในปากเช่นกัน แม่นางที่แต่งตัวเยี่ยงชายชาตรีผู้นี้บรรลุขั้นนักพรตยุทธการได้อย่างไร นางอายุยังไม่เท่าไหร่เอง!

อันที่จริงแล้วอู๋อวิ๋นไป่ก็ดูอ่อนวัยจริงเสียด้วย นางอายุประมาณยี่สิบกว่าปี แต่พลังปราณกลับแซงหน้าคนรุ่นเดียวกันไปไกล

สมแล้วที่เป็นศิษย์เอกแห่งตำหนักเมฆาขาว ตำหนักนี้ทั้งลึกลับและยิ่งใหญ่สมคำร่ำลือจริงๆ

บางที… พวกเขาอาจจะสู้กับคนชั่วแล้วนำหยูฟู่และท่านลุงหยูเฟิ่งกลับมาอย่างปลอดภัยก็ได้! หัวใจที่เริ่มหมดหวังของชายหนุ่มกลับมาโชติช่วงด้วยไฟแห่งความหวังอีกครั้ง

อู๋อวิ๋นไป่ยิ้มรับพลางพยักหน้าตอบ นางปล่อยพลังปราณออกจากกาย พลังกดดันมหาศาลกระจายออกจากร่าง ทำให้มนุษย์อสรพิษต้องถอยหลังไปเล็กน้อย

“เป็นพลังปราณของขั้นนักพรตยุทธการจริงเสียด้วย! ยอดเยี่ยมไปเลยขอรับ ท่านเจ้าสำนักจะต้องมีความสุขมากแน่ หากรู้ว่าแม่นางน้อยบรรลุขั้นปราณเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!” อาจารย์อาอู๋พูดพร้อมกระโดดโลดเต้นด้วยความดีอกดีใจ

“สุราตื่นรู้เพลิงน้ำแข็งของเถ้าแก่ปู้นั้นยอดเยี่ยมสมคำร่ำลือ ในสุราไม่ได้มีแค่ฤทธิ์ของดอกบัวประมุขน้ำแข็งเท่านั้น แต่ยังมีสมุนไพรล้ำค่ามากมายผสมผสานอยู่ ความรู้สึกเหมือนเปลวเพลิงนั้น… เป็นสมุนไพรที่ไม่ได้มีฤทธิ์ยิ่งหย่อนไปกว่าดอกบัวประมุขน้ำแข็งเลยแม้แต่น้อย เรียกได้ว่าคุ้มค่ากับราคาห้าร้อยผลึกที่เสียไปเลยทีเดียว” อู๋อวิ๋นไป่พูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ

การเสียเงินซื้อสุราหนึ่งจอกเพื่อบรรลุจากขั้นจักรพรรดิยุทธการไปเป็นขั้นนักพรตยุทธการนั้นคุ้มจริงหรือ

แน่นอนว่าจริงเสียยิ่งกว่าจริง!

“อาจารย์อาอู๋ เรารีบไปช่วยสองคนนั้นกันเถิด เราให้คำมั่นสัญญากับมนุษย์อสรพิษตนนี้ไว้แล้ว ควรทำให้สำเร็จลุล่วงตามที่พูดไว้ คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดที่ลมแรงเหมาะกับการออกปฏิบัติการ นอกจากนี้ข้ายังอยากลองดูด้วยว่าปราณขั้นนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด” อู๋อวิ๋นไป่ยิ้มกริ่ม ดูตื่นเต้นเป็นอันมาก

ใบหน้าของอาจารย์อาอู๋แข็งทื่อ ว่ากันตามจริงแล้วเขารู้สึกไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับภารกิจการช่วยตัวประกันนี้เลย ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันในนครหลวง ต่อให้เป็นขั้นนักพรตยุทธการก็ไม่ได้แปลว่าจะปลอดภัยจากอันตรายที่กำลังจะมาเยือน!

ยิ่งไปกว่านั้นเป้าหมายหลักของเขาคือทำอย่างไรก็ได้ให้อู๋อวิ๋นไป่ปลอดภัย แน่นอนอยู่แล้วว่าเขาต้องไม่อยากให้นางเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสถานการณ์ล่อแหลมทั้งปวง

แต่เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของอู๋อวิ๋นไป่ ชายหนุ่มก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมแพ้ อาจารย์อาอู๋เปลี่ยนชุดเป็นสีดำเพื่อเตรียมตัวออกปฏิบัติการ

…

ในคืนเดือนมืด ลมหนาวพัดหอบเอาทรายบนพื้นให้ฟุ้งไปในอากาศ

เงาหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหัวมุม เงาที่มีศีรษะโล้นซึ่งเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นกระโดดจากกำแพงหนึ่งไปอีกกำแพงหนึ่งด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง ทั้งยังแทบไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย

เงาดังกล่าวกระโดดออกจากกำแพงมาหยุดอยู่ตรงทางเข้าตรอก

เขาเงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย ชายศีรษะโล้นเยี่ยมหน้าออกมา ดวงตามองไปยังร้านอาหารรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดเล็กของปู้ฟาง ที่ด้านหน้ามีสุนัขสีดำตัวอ้วนนอนกรนอยู่

“สุนัขตัวอ้วนกลมขนาดนี้ช่างหาได้ยากยิ่ง คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดแสนวิเศษ ข้าจะกินให้อิ่มหนำสำราญเลยทีเดียว!”

ชายผู้นั้นพยายามกดเสียงหัวเราะของตนเอาไว้

เขาจำได้ว่าตาจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เคยบอกเอาไว้ว่า ในร้านอาหารเล็กๆ แห่งนี้มีอสูรเวทที่น่ากลัวอาศัยอยู่ แต่ไม่มีใครรู้ระดับพลังปราณที่แท้จริงของมัน ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษในภารกิจลักพาตัวสุนัข เผื่อว่าอสูรเวทที่ตาแก่นั่นบอกจะออกมาเจอเขาเข้า หากเป็นเช่นนั้นเห็นทีตัวเขา… คงได้กลายเป็นผีเฝ้าหน้าร้านแน่

“นักบวชผู้ทรงศีลผู้นี้มาเพื่อลักพาตัวสุนัขเฝ้ายามเท่านั้น… อสูรเวทคงไม่ว่ากระไรหรอก หลังจากที่จับตัวเจ้าอ้วนนั่นมาได้ ข้าจะรีบเผ่นหนีไปทันทีโดยไม่หันหลังกลับ… ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร!!” ชายหัวโล้นคิดสิ่งที่เขามองว่าเป็นแผนการแสนสมบูรณ์แบบอยู่ในใจ

จากนั้นชายหนุ่มก็หันความสนใจไปยังสุนัขสีดำตัวอ้วนชวนน้ำลายไหล อดไม่ได้ที่จะฝันหวานถึงรสชาติแสนอร่อยที่กำลังจะได้ลิ้มลอง เนื้อสุนัขย่างจนแห้ง เนื้อสุนัขต้นตำรับจีน เนื้อสุนัขราดซอสน้ำผึ้งหวาน…

ยิ่งคิดถึงรายการอาหารมากเท่าไร เขาก็ยิ่งอดไม่ได้ที่จะรีบพุ่งไปปฏิบัติการมากเท่านั้น

“นักบวชผู้ทรงศีลผู้นี้มีอีกชื่อหนึ่งว่าผู้พิชิตสุนัขทั่วโลกา! เจ้าสุนัขสีดำตัวใหญ่ ข้ามาแล้ว!”

ชายหัวโล้นหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องเข้าตรอกไป เขาพยายามไม่ส่งเสียงดังให้อสูรเวทที่เฝ้าร้านอยู่สังเกตเห็นว่าตนเองมาเยือน

ฉางเต๋อเคลื่อนไหวอย่างปราดเปรี้ยวเหมือนนกนางแอ่น จนดูเหมือนกำลังโบยบินไปที่หน้าร้าน ทุกย่างก้าวเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่สุนัขสีดำซึ่งนอนอยู่บนพื้น สุนัขสีดำที่อ้วนไปทั้งตัว เต็มไปด้วยเนื้อเป็นปั้นๆ…

“สถานการณ์ปลอดโปร่ง! ข้าจับไม่ได้ถึงแรงกดดันจากอสูรเวทเลย ดูเหมือนเจ้าอสูรเวทที่แสนแข็งแกร่งจะไม่รู้ว่าข้าอยู่ที่นี่” ชายหัวโล้นถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ก็ยังคงระมัดระวังตัวอยู่ เนื่องจากกลัวอสูรร้ายจะรู้ตัวว่าตนมาบุกถึงที่

สุนัขสีดำยังคงนอนอยู่บนพื้น มันทำจมูกฟุดฟิดเล็กน้อย ดูเหมือนกำลังนอนหลับอย่างเป็นสุขโดยไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ นี้