ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 167

ซ่งฝูเซิงเดินเข้าไปในพื้นที่พิเศษ ค้นหาผ้าห่มจากบ้านของเขา

ผ้าขนแกะหุ้มด้วยผ้าไหมถูกนำออกมาสี่ผืน

เฉียนเพ่ยอิงห่มผ้าให้เด็กๆ ทั้งสองผืน นางและลูกสาวนอนข้างเตียงเตา ความร้อนจากเตียงเตาไม่เหลือแล้ว ต้องใช้ผ้าห่มคนละผืน

“ยังต้องการอีกไหม?”

“พอแล้วพอแล้ว ระวังอย่าให้เป็นเรื่อง เดี๋ยวถูกสงสัย”

“ตอนนี้อาการเป็นยังไงแล้ว ยังจะมีจิตใจมาคิดถึงว่าจะถูกสงสัยไม่ถูกสงสัยอีกรึ ดูแล้วเจ้าสองคนแม่ลูกคงไม่รอดจากความหนาว ไม่เหมือนข้า” ยังพูดไม่จบ ซ่งฝูเซิงก็กลับเข้ามาในพื้นที่พิเศษอีกครั้งเพื่อค้นหาผ้าห่ม เสื้อคลุมขนสัตว์ถูกเก็บในผ้าห่ม สวมถุงเท้าสองชั้นและหาแผ่นรองเท้าที่ใส่เข้าไปในรองเท้า ในมือยังถือแผ่นแปะให้ความร้อนสองแผ่นออกไปด้วย

ตอนนี้ต้องขอบคุณพื้นที่พิเศษแล้วล่ะ

สองแม่ลูกยังเหลือแผ่นแปะสองแผ่น เนื่องจากตอนนั้นรีบเดินทางอากาศเย็น จึงใช้ไปแล้ว ตอนนี้พื้นที่พิเศษก็เปลี่ยนเอาของกลับมาไม่ได้ จึงใช้แผ่นแปะความร้อนได้แค่สองแผ่นเท่านั้น

“เจ้าสองแม่ลูกจะติดแผ่นให้ความร้อนไหม? ถ้าไม่แปะข้าจะแปะแล้วนะ คืนนี้ข้าคงไม่ได้นอน ข้าไม่อยากหนาวตาย” ซ่งฝูเซิงใช้แผ่นแปะติดที่หน้าท้องและหลัง ก่อนออกไปยังสั่งกำชับ “นอนหลับให้สบาย พรุ่งนี้เช้าข้าจะกลับมา รับรองจะไม่ให้ใครเห็นผ้าห่มแน่นอน ข้าไปก่อนล่ะ”

“นี่…เจ้ายุ่งอะไรอยู่?”

“ยุ่งอะไรนะหรือ ข้ากำลังทำบล็อกไม้ที่จะใช้ทำอิฐดินอยู่น่ะสิ”

……

เด็กสาวหลับเกือบหมดแล้ว แต่ทว่าชายหนุ่มต้องทำงานตลอดทั้งคืน รวมทั้งผู้ชายที่สูงวัยก็กำลังยุ่งวุ่นวายกับการทำงาน

เตียงเตาล้มเกือบหมด พวกเขาต้องก่อเตียงเตาเพิ่ม ต้องรีบทำงานนี้ให้เสร็จ มิเช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีที่นอนแล้ว

ใช่แล้ว พรุ่งนี้ต้องแบ่งคนที่แข็งแรงขึ้นภูเขาเพื่อหาฟืน และต้องหาไม้กระดานเพื่อนำมาวางเป็นเตียงนอนให้เพียงพอกับจำนวนคน

ถ้าจะก่อเตียงเตา เจ้าต้องทำอิฐดินเป็นก้อนสี่เหลี่ยม อิฐดินจะต้องตากให้แห้งอย่างน้อยใช้เวลาสองถึงสามวัน ตากแห้งเสร็จแล้วถึงจะนำมาก่อเรียงกันเป็นเตียงเตาได้ หลังก่อเสร็จต้องอบให้แห้ง เมื่ออบแห้งเสร็จแล้วต้องใช้ดินเหนียวฉาบอีกชั้นหนึ่ง และไม่ใช่ว่าก่อเสร็จแล้วจะสามารถขึ้นไปนอนได้เลย

พี่ชายคนที่สองของซ่งฝูเซิงทำงานช่างไม้ เขาทำกล่องไม้สี่เหลี่ยมพลางคิดวิตกกังวล

“น้องสาม เจ้าดูอากาศสิ ดูจากอากาศภายนอก ถ้าหนาวแบบนี้ ดินข้างล่างต้องเป็นน้ำแข็งแน่ ห้องพวกเราน่าจะสร้างไม่ได้ ควรต้องซ่อมแซมห้องเก่าไปก่อน แต่ที่นี่มีปัญหา ไม่ว่าจะสร้างกระท่อมหรือจะก่อเตียงเตา อากาศหนาวแบบนี้ อิฐดินที่ทำเสร็จแล้วก็คงตากไม่แห้ง อิฐดินถ้าตากไม่แห้งก็ไม่แข็งแรง พวกเราใช้เท้าข้างเดียวเหยียบก็พังทลายแล้ว”

ซ่งฝูเซิงรู้ปัญหานี้ตั้งแต่ต้น เขาบ่นพึมพำพร้อมกับขุดดินแล้วพูดว่า “พี่สองไม่ต้องกังวลไป พี่ทำห้องของพี่ ความหนาสองนิ้ว ยาวหนึ่งสวือสาม กว้างหนึ่งสวือ สุดท้ายพี่สามารถเอาไม้กระดานตั้งก็ได้ ห้องมุงหญ้า อย่างไรเราก็ต้องใช้ ถ้าทำไม่ได้จริงๆ ฤดูหนาวนี้พวกเราถ้ามีเวลาว่างค่อยทำอิฐดินและยังต้องทำกำแพงล้อมรอบ ไม่เช่นนั้นจะไม่ปลอดภัย แต่ถ้าต้องซื้ออิฐ เราคงไม่มีกำลังซื้อแน่นอน…

…ถ้ารู้อย่างนี้ ถั่วเมล็ดสน เห็ดมัตสึตาเกะไม่ต้องขาย ถ้านำเงินทั้งหมดรวมกับเงินที่ทุกคนมี ควรจะนำไปซื้ออาหาร”

พวกเขามีสองร้อยกว่าคน ถ้าในหนึ่งวัน หนึ่งคนกินข้าวหนึ่งจิน หนึ่งเดือนรวมกันก็หมดประมาณหกพันกว่าจิน ถึงแม้จะซื้อข้าวหักๆ แต่เมื่อรวมกันแล้วก็เป็นเงินไม่น้อย ไม่ต้องพูดถึงยังว่ามีน้ำมัน เกลือ น้ำมันตะเกียง กระดาษแปะหน้าต่าง ผักที่เก็บไว้กินตอนหน้าหนาวอีก ลองดูถ้าเดือนนี้มีคนขายหัวผักกาด ผักกาดขาวในราคาไม่แพง ให้ซื้อมาตุนไว้หลายๆ เกวียน

ฉะนั้นถ้าฟ้าสว่างแล้ว เราต้องให้คนไปที่ตำบลถงเหยา อันดับแรกต้องไปขายถั่วเมล็ดสนและเห็ดมัตสึตาเกะที่มีราคาแพงให้ได้มากที่สุด อีกเรื่องหนึ่ง คือต้องลองไปสอบถามราคาข้าว อย่างน้อยเดือนหน้าจะต้องซื้อข้าว ทุกคนถึงจะอุ่นใจ

เรื่องนี้แหละที่ทำให้เขาโกรธขึ้นมา คำนวนค่าใช้จ่าย ทำบัญชีกลับไปกลับมา

“น้องสาม?”

ซ่งฝูเซิงเดินตรงไปด้านล่าง เขาพบว่าพวกเขาเหล่านั้นกำลังจ้องมาที่เขา จึงคิดได้ว่าเรื่องทำอิฐดินยังไม่ได้คำตอบ

อิฐดินก็วางไว้ข้างนอกไง คนเป็นที่ไหนจะกลั้นฉี่จนตาย

“อีกประเดี๋ยวให้นำดินทั้งหมดขนเข้าไปในห้องว่าง ใช้น้ำร้อนแช่และผสมดิน ใช้น้ำร้อนละลาย ไม่นานดินที่แข็งก็จะคลายตัว? ใช่แล้ว ท่านลุงเกา เศษหญ้าและก็ใบไม้แห้งล่ะ จะจัดการอย่างไร”

เกาถูฮู่และผู้ชายแข็งแรงกำยำหลายคนตอบกลับมาเสียงดังว่าทำจะเสร็จหมดแล้ว

หาห้องว่างเทดินลงไปอีก รอสักพักค่อยคลุกเคล้าดินเหนียวให้เข้ากัน เติมหญ้าแห้งเข้าไป อิฐดินจะได้แข็งแรงทนทาน เสร็จแล้วให้ใช้บล็อกไม้ของพี่สองเป็นตัวอย่าง ทำอิฐดินให้เป็นก้อน วางเก็บไว้ด้านข้าง พรุ่งนี้ฟ้าสว่างแล้วรอให้เด็กๆ และพวกผู้หญิงตื่นขึ้น ค่อยยกเตาที่ร้อนให้กับพวกเราเพื่อจะได้นำอิฐดินพวกนี้วางไว้บนเตียงเตา พลิกกลับไปกลับมา ใช้ความร้อนจากเตาตากให้แห้ง ยังต้องใช้แสงอาทิตย์ด้วยหรือ ข้าไม่คิดอย่างนั้น ถ้าอิฐดินพวกนี้แห้งก็สามารถสร้างเตาเตียงได้แล้ว

น้ำร้อนจากถังถูกเทลงไปในดิน และดินเหนียว

อิฐดินที่ทำจากบล็อกไม้ถูกทำออกมาเป็นก้อนๆ ขนาดเท่ากัน แต่อิฐดินขนาดใหญ่กว่าอิฐหลายเท่า

อิฐก้อนแล้วก้อนเล่า เมื่อทำเสร็จแล้วก็ถูกวางเรียงกันไว้บนพื้น

พวกผู้ชายไม่ได้นอนทั้งคืน ดื่มเพียงน้ำให้ท้องอิ่ม จากนั้นทำงานจนถึงตอนเช้า

เงยหน้ามองข้างบนกองอิฐดิน ถ้าไม่สังเกตหรือสำรวจดูอย่างละเอียดคงไม่พบอะไร

ทำอย่างไรถึงได้อิฐดินเยอะขนาดนี้? ก่อเตียงเตาที่หรูหราในบ้านสิบกว่าหลังก็ยังเพียงพอ ยังเหลืออีกด้วยซ้ำ

ไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าได้ทำงานไปเยอะขนาดนี้

ซ่งหลี่เจิ้งนั่งพักเหนื่อยอยู่บนเสื่อที่ผุพัง เมื่อพักดื่มน้ำร้อนเสร็จ เขาก็เอ่ยขึ้น

“พวกเขาแบ่งที่ดินแห่งนี้ให้พวกเรา จริงๆ แล้ว เมื่อคิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันนะ จะดีมากถ้าสามารถก่อกำแพงอิฐสูง สุนัขจิ้งจอกที่ลงมาจากภูเขาก็เข้ามาไม่ได้ ถ้าห้องเยอะมากขึ้น ปีหน้าช่วงฤดูใบไม้ผลิ พวกเราซ่อมแซมห้องทั้งหมดเสร็จก็น่าจะแบ่งให้ครอบครัวละสองถึงสามห้องได้”

ในขณะเดียวกัน ซ่งฝูเซิงเดินไปห้องภรรยาและลูกแล้ว

ซ่งฝูเซิงปลุกลูกและภรรยาให้ตื่น ซ่งฝูหลิงนำผ้าห่มทั้งสี่ผืนส่งออกไปเก็บในพื้นที่พิเศษ เขาให้ภรรยาเปลี่ยนแผ่นทำความร้อนและให้ลูกสาวเอาอาหารออกมาบางส่วน

เฉียนเพ่ยอิงตกใจ “ข้าจะไปอำเภอกับท่านได้ไหม”

“ไม่ต้อง ข้าจะพาลูกสาวไป เจ้าเฝ้าที่นี่ไว้ ข้ากลัวว่าจะมีจดหมายจากหมู่บ้านมาหาข้อมูล คนของพวกเราเป็นคนซื่อ ท่านลุงก็ถูกคนชักจูงได้ง่าย ไม่มีสติ เจ้าต้องเฝ้าดีๆ ข้าจะให้คนเฝ้ายามทั้งสี่คนคอยช่วยดู”