ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 208

อาหารสองมื้อต่อวัน บรรยากาศแบบนี้ ซ่งฝูหลิงต้องพาเด็กสิบแปดคนและเด็กเล็กอีกหนึ่งคน คือซ่งจินเป่า

พวกเขารีบดื่มน้ำซุปหัวผักกาด แล้ววิ่งไปที่ทางฝั่งใกล้ๆ ท่าน้ำ

พวกเด็กๆ ไม่ได้ไม่รู้เรื่อง มาถึงพวกเขารีบก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่น แล้วกลับมาทำงานต่อ

เพราะว่าพี่พั่งยาบอกแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะต้องรักษาบรรยากาศการทำงานให้อบอุ่น

พวกผู้ใหญ่มองเด็กๆ วิ่งหนีแบบไร้เงาแล้วรู้สึกรำคาญ เพราะเมื่อถามเด็กๆ ทุกคน พวกเจ้ากำลังยุ่งอะไร จากที่ดูพวกเจ้าน่าจะยุ่งกว่าพวกข้าอีก เด็กๆ ตอบพร้อมกัน “เล่นปั้นดินเหนียว”

ซ่งฝูเซิงได้ยินคำตอบก็อดหัวเราะไม่ได้ ลูกสาวของเขาโตขนาดนี้แล้วยังพาเด็กไปเล่นปั้นดินเหนียวอีก

เล่นจนกางเกงหมี่โซ่วเปรอะเปื้อนโคลน รองเท้าหนังลาที่ซื้อมาใหม่ก็สกปรกไปด้วย

ตามใจ พวกเจ้าอยากเล่นก็เล่นไป เมื่อหลายปีที่ผ่านมา เขาส่งลูกสาวไปเรียนศิลปะ เวลาเรียนปั้นดินเหนียวยังต้องจ่ายเงินค่าเรียน

ผู้ใหญ่คนอื่นไม่มีใครอยากหยุดพวกเขา และก็ไม่มีใครสนใจว่าซ่งฝูหลิงพาเด็กๆ ไปเล่นดินเหนียวอย่างไร ทุกคนคิดเหมือนกันว่า อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้วิ่งไปเล่นสะเปะสะปะ ไม่ทำให้ยุ่งกว่าเดิมก็พอแล้ว

ฤดูกาลแบบนี้ ช่วงหกโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มฟ้าก็มืดแล้ว ฟ้ามืดเร็วจนมองไม่เห็นอะไร มองไปไกลๆ เตาของซ่งฝูหลิงถูกก่อขึ้นเรียบร้อย

พวกเขาใช้เวลาทำงานช่วงเช้าบวกกับช่วงบ่าย ตัวของเตาถูกจุดไฟเสร็จแล้ว และตัวที่ตั้งดินก็กำลังก่อขึ้น ที่สำคัญคือ น่าแปลกใจตรงที่เตาไม่พังลงมา

ไม่เพียงแค่นั้น เครื่องเป่าไฟของฝูหลิงก็ถูกเผาเสร็จเรียบร้อย

นางนำ “หม้อไฟ”และเครื่องเป่าไฟประกอบกันบนพื้นดิน ลองใช้แรงเคาะดู หม้อไม่แตกเป็นใช้ได้แล้ว

ซ่งฝูหลิงนำเครื่องเป่าไฟเข้าสู่กระบวนการทดลอง

นางเปิดปากเครื่องเป่าไฟ หันหน้าใบพัดไปที่ปากเตา แล้วใช้มือหมุนด้ามกังหันไปมา ฐานที่มีพัดหมุนไปมาทำให้เกิดลม ตัวลมวิ่งไปตามกระบอกที่ปิดไว้ ลมวิ่งไปถึงปล่องใส่ฟืนตามช่องว่าง ไฟข้างในที่ติดไม่แรงแต่ก็ลุกโชติช่วงขึ้นทันที

“ฮ่าๆๆ สำเร็จแล้ว”

เด็กๆ กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ พร้อมตะโกนออกมาว่า สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว

ซ่งจินเป่าพูดขึ้น “เร็ว…พี่สาว ขอให้ข้าลองหมุนเล่นบ้าง”

ขณะที่ซ่งจินเป่ากำลังหมุนที่จับ ซ่งฝูหลิงขมวดคิ้วขึ้นทันที “จินเป่า เจ้าหมุนแล้วเจ็บมือหรือไม่ ถ้าต้องหมุนทั้งวันต้องเจ็บมือแน่ๆ”

นางยังต้องการรักษามือให้เนียนเรียบสวยงามอยู่นะ

นางต้องการทำลายความเคยชินที่ผ่านมาว่ามือชาวนาต้องหยาบกระด้าง

ในอนาคต นางจะต้องเป็นชาวนาที่หน้าตาสวยงาม ใบหน้าต้องเนียนนุ่มกว่าหญิงสาวที่มีชาติตระกูลในเมือง

ถ้ารู้ว่า นางดูแลรักษามืออย่างดี ก็จะขาวเนียนเรียบสวยงาม มือที่ยื่นออกมา บ่งบอกถึง

หน้าตาของพ่อนาง ข้อนี้บ่งบอกถึงความสามารถของพ่อนาง ที่ไม่ให้นางกับแม่ต้องลำบากยากเข็ญ

อืม…ต้องปรับปรุง ต้องการปรับปรุง ให้นางสงบนิ่งเพื่อพิจารณาก่อน

ซ่งฝูงหลิงจ้องไปที่เปลวไฟ กำลังหาทางแก้ปัญหา

…

ซ่งฝูเซิงออกมาตามหาลูกสาว ตอนนี้กี่โมงแล้ว กำแพงไฟของพ่อทำจนเสร็จแล้ว เด็กพวกนี้ยังเล่นปั้นดินเหนียวไม่เสร็จอีก

เมื่อซ่งฝูเซิงอยู่ห่างจากเตาสิบกว่าเมตร อาศัยแสงไฟจากฟืน มองเห็นเตาอยู่ไกลๆ สายตาเบิกกว้างจ้องไปที่เตา

เขารีบเดินจ้ำเข้าไปชี้ที่เตาเผา “นี่ นี่ คืออะไร” ข้าอยากถามว่า พวกเจ้าก่อเตาตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ซ่งฝูเซิงรีบร้อนถามลูกสาวอีกคำถาม