ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 256
ตอนที่ 256 ข้าคือหัวหน้า
ภายในบ้านของครอบครัวหนึ่ง
เวลานี้เก่อเอ้อร์นิว ป้าสะใภ้ใหญ่ของซ่งฝูเซิงกำลังนั่งยองๆ อยู่บนพื้น บนหลังแบกเข่งที่ยืมมาจากบ้านหลังนี้ ภายในเข่งบรรจุก้อนอิฐเก่าๆ
ใส่ก้อนอิฐไปเกินครึ่งเข่งแล้ว นางยังสั่งให้ท่านยายกัวเอาใส่ลงไปอีก
“แบบนั้นเจ้ายังจะยืนไหวรึ ระวังเอวเคล็ด”
เก่อเอ้อร์นิวพิสูจน์ด้วยการกระทำว่าพวกเรายังไม่แก่
“หลบไปให้หมด ย้าก!” เก่อเอ้อร์นิวดึงเชือกเข่งให้กระชับแล้วแบกเข่งยืนขึ้น
ชายเจ้าของบ้านหลังนี้ยังถึงกับตะลึง “…”
ในเวลาเดียวกัน ท่านย่าหม่าดวงดีสุดๆ นางพาลูกสาวคนโตไปบรรทุกอิฐได้ครึ่งรถเสร็จนานแล้ว ตอนนี้กำลังต่อรองอยู่ในร้านผ้าย้อม
“ผงย้อมแค่นี้จะเอาเงินข้าขนาดนี้เชียวรึ ตักออกมาแค่นิดเดียว ลดหน่อยน่า ลดให้สักสิบเหวินก็ยังดี เถ้าแก่ไม่ลดให้หน่อยข้าไม่สบายใจ นี่มันจะแพงเกินไปแล้ว เห็นแก่ที่ข้าอายุปูนนี้หน่อยเถอะนะ”
เถ้าแก่เดินออกมาจากในร้านรีบส่ายมือให้ไป
เมื่อครู่อยู่ข้างในก็ได้ยินหญิงชราเอาแต่พูดเพราะเงินสิบเหวิน พูดอย่างต่อเนื่องไม่หยุด พูดมากเสียจนน่าปวดหัว
ไม่ต้องต่อแล้ว เงินสิบเหวินแลกกับให้ท่านหุบปาก ลดให้ก็ได้ ใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว
ณ ใต้สะพานชื่อดังในถงเหยาเจิ้น
สตรีโพกผ้าหกคนกลับมารวมตัวกันครบ
ย่าหม่ามองบนรถเข็นสองคันที่เต็มไปด้วยก้อนอิฐมากกว่าครึ่ง มีทั้งอิฐเขียว อิฐแดง อิฐเก่าที่ยังพอใช้งานได้ และยังมีหัวไชเท้าแดงกับหัวไชเท้าส้มสามถุง รู้สึกประทับใจที่พี่ๆ น้องๆ ทำงานกันอย่างตั้งใจและขยันขันแข็งขนาดนี้
นางพูด “หิวกันหรือยัง เดี๋ยวข้าเลี้ยงปัวปัว ปัวปัวร้อนๆ ตรงนั้นเพิ่งออกมา ข้าเห็นมีไอร้อน ถึงไม่หิวแต่กินสักหน่อย จะได้รู้สึกอุ่น”
นางบอก “ไม่เป็นไร แค่นี้เอง ใช้เงินไม่เท่าไร ไม่ต้องเสียดาย เมื่อครู่ข้าเขียมมาได้สิบเหวิน เถ้าแก่ขายผงย้อมลดราคาให้ข้าสิบเหวิน ข้าเพิ่มเงินอีกสองเหวินก็พอให้พวกเรากินปัวปัวกันได้คนละอันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจ”
ที่ใต้สะพาน สตรีโพกผ้าหกคน สองมือถือปัวปัว อันที่จริงก็คือหมั่นโถวที่เพิ่งออกจากเตา กินกันพร้อมรอยยิ้ม
กินอิ่มเรียบร้อย
เดินทางกลับบ้าน
ระหว่างทางกลับยังต้องไปเอาของตามสถานที่ที่เคยคุยไว้ก่อนหน้านี้ แวะรับของระหว่างทาง
เมื่อครู่ ท่านย่าหม่ารับเงินก้อนใหญ่มาจากโรงเตี๊ยม โรงน้ำชา และหอนางโลม เวลานี้นางก็กำลังใช้เงินก้อนใหญ่เช่นกัน
เงินทองแดงถูกจ่ายออกไปไม่หยุด
เหล่าสตรีโพกผ้า หอบกระดาษพับแล้วพับเล่าขึ้นรถ ซื้อกระดาษไขไปทั้งหมดสิบพับ
ที่หน้าร้านตีเหล็ก หลังจากมีเก่อเอ้อร์นิวก่อนหน้านี้ ยายหวังก็แสดงความแข็งแกร่งกับเขาด้วยเช่นกัน คนเดียวหอบแผ่นเหล็กที่ใช้คุมไฟจำนวนสิบสองแผ่นไปวางบนรถ
ที่หน้าร้านขายของชำสานเข่ง ครั้งนี้ไม่เพียงแต่จะต้องเอาเข่งใส่ขนมเค้กขนาดสิบหกนิ้วไปข้างนอก ยังต้องเอาเข่งขนมเค้กวันเกิดหนึ่งชั้นที่สั่งทำพิเศษไปขึ้นรถอีกด้วย
เข่งแบบนี้จะสูงกว่าเข่งขนมเค้กทั่วไปหนึ่งเท่าตัว
รวมไปถึงที่ใหญ่กว่านั้น เข่งเค้กวันเกิดสามชั้น
เข่งของขนมเค้กวันเกิดต้องสานให้สูงกว่า เพราะอนาคตต้องใส่ขนมเค้กวันเกิดที่วางซ้อนกัน มีตั้งแต่ขนมเค้กวันเกิดที่ซ้อนกันขนาดสิบนิ้ว แปดนิ้ว หกนิ้ว ขนมเค้กวันเกิดสิบสี่นิ้ว สิบสองนิ้ว แปดนิ้ว ขนมเค้กวันเกิดสิบหกนิ้ว สิบสองนิ้ว แปดนิ้ว
สตรีโพกผ้าทั้งหก หอบเข่งพวกนี้อยู่จนมองทางข้างหน้าไม่เห็น
ออกจากเมืองแล้ว
ย่าหม่าหันกลับไปมองอาคารร้านค้าในเมืองพลางคิดในใจ ลาก่อนถงเหยาเจิ้น วันหน้าข้าคงไม่มาบ่อยขนาดนี้แล้ว สิ่งที่รอข้าอยู่ข้างหน้าคือเมืองเฟิ่งเทียนที่ใหญ่ยิ่งกว่า
ขณะที่เดินไปได้ครึ่งทาง ซ่งอิ๋นเฟิ่งก็หอบพลางถามพวกป้าๆ น้าๆ ว่าเหนื่อยหรือไม่ ต้องทราบก่อนว่าวันนี้ขนของกันเยอะเป็นพิเศษ
คำตอบที่ได้คือ ไม่เหนื่อย
พวกนางกับย่าหม่ามีจุดที่เหมือนกันอยู่อย่างก็คือ ชีวิตนี้เรื่องที่ไม่กลัวที่สุดก็คือความเหน็ดเหนื่อย ส่วนเรื่องที่กลัวที่สุดก็คือเหนื่อยแล้วไม่ได้เงิน รู้สึกดื่มด่ำกับเรื่องที่ว่าคนอื่นอยากเหนื่อยแบบนี้แต่พวกเขาก็ยังหาเงินแบบนี้ไม่ได้
ผ่านไปอีกหนึ่งวัน
รวมตัวกันในห้องทำขนมเค้ก เตาผนังมีแสงสะดุดตาสั่นไหว
เหล่าคนทำขนมเค้กตั้งแถวหนึ่งแถว
เหล่าคนส่งขนมเค้กตั้งแถวอีกหนึ่งแถว
ท่านย่าหม่ายืนอยู่หน้าสุด หันหน้าเข้าหาทุกคน ก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว
นางยืดตัวตรง เงยหน้าอกผายพลางพูด “ข้าขอแนะนำตัวกับทุกคนใหม่อีกครั้ง ต่อไปห้ามเรียกข้าว่าท่านแม่ ห้ามเรียกข้าว่าท่านย่า ห้ามเรียกข้าว่าท่านพี่ พวกเราทำงานก็ต้องมีระเบียบ ข้า นับจากนี้ไปก็คือหัวหน้าของพวกเจ้า ให้เรียกข้าว่าหัวหน้า”
“หัวหน้า”
จากนั้นซ่งฝูหลิงก็ยิ้มพลางก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว พูดแนะนำตัวเอง “ข้าเป็นคนคุมงานของทุกคน คอยดูแลเรื่องการผลิต”
ที่ด้านนอกห้องทำขนมตอนนี้ มีผู้ชายหลายคนมาแอบดูเหตุการณ์ข้างใน
ตอนที่ 257 หวังว่าเจ้าจะคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี
เหล่าบุรุษต่างรู้สึกแปลกใจ
หลักๆ คือมีกันอยู่แค่สิบสี่ครอบครัว ก็มีแม่ๆ ของแปดบ้านที่อยู่ในนั้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว
น่าสนุกจัง...