ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 264
ตอนที่ 264 คุณหนูสามลู่
ท่านยายกัวยืดตัวตรงเข็นรถ ท่านยายฉีพูดว่า “รีบปล่อยเถอะ ข้าเข็นคนเดียว เจ้าเดินเกร็งหมดแล้ว”
นั่นสิ เกร็งหมดแล้ว เครียดน่าดู
แค่กลัวว่าเหตุการณ์อย่างที่ย่าหม่าพูดจะเกิดขึ้น สะดุดหกล้ม ตัวเองหกล้มหน้าคะมำยังไม่เท่าไร แต่อย่าทำเค้กเละด้วยแล้วกัน
“เจ้าเข็นไม่ไหว”
“ข้าเข็นได้เท่าไรก็เท่านั้นแล้วกัน ตอนหนีภัยพวกเราเข็นของเยอะกว่านี้อีก”
กลุ่มของท่านยายหวังก็ระมัดระวัง ท่าทางประมาณว่าตัวเองเกิดเรื่องได้ แต่ห้ามเกิดอะไรขึ้นกับขนมเค้ก
ทางด้านกลุ่มเก่อเอ้อร์นิวพอไหว ขนมที่พวกนางเข็นคือขนมเค้กทั่วไป
ออกเดินทางพร้อมกัน ต่างใช้เส้นทางตรงกลาง
ถนนด้านหน้าที่หิมะตกก็ราบเรียบก่อนแล้ว กอปรกับต่อให้หมู่บ้านเหรินจยาจะไม่ดีอย่างไรก็ต้องขอบอกว่าทำเลดีมากทีเดียว ใกล้เมือง ถนนหนทางยังถือว่าใช้ได้
ถ้าอาศัยอยู่ในหุบเขา ไอ๊หยาแม่จ๋า ต่อให้มีหมุดเหล็กก็ปีนเขาจนรากเลือด
ก็แค่กระอักกระอ่วนอยู่นิดหน่อย โดยเฉพาะท่านย่าหม่า พอผ่านถงเหยาเจิ้น ท่านยายกัวรวมถึงสะใภ้ใหญ่ต่างเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวากันไปแล้ว นางยังต้องมุ่งหน้าไปยังเมืองเฟิ่งเทียนต่ออีกไกลพอสมควร
เวลานี้ท้องฟ้าสว่างแล้ว
เมืองเฟิ่งเทียน นั่นเป็น ‘เมืองหลวง’ ที่ท่านอ๋องเยี่ยนอยู่เชียวนะ ย่อมต้องมีรถจากแต่ละอำเภอปรากฏ มีชาวบ้านทั่วไป ยิ่งไปกว่านั้นต้องมีคนสูงศักดิ์ขุนนางน้อยใหญ่
ถนนสองข้างทางเดินยากอีกแล้ว เดินตรงกลางแล้วกัน ด้านหลังมีล่อลากรถมา ท่านย่าหม่ากับท่านยายเถียนต้องรีบเข็นรถหลบไปด้านข้างเพื่อหลีกทางให้
ล่อกับวัวลากรถยังดีหน่อย กลัวที่สุดก็รถม้าที่วิ่งเร็วมาก บางครั้งหันไปยังตกใจ แส้เฆี่ยนม้าสะบัด วิ่งหน้าตั้งมาทางพวกนาง
ทำเอาท่านย่าหม่าตกใจเหงื่อแตกสองครั้ง คิดในใจ ข้าเข็นขนมเค้กเลยนะ ทำข้าใจหายใจคว่ำหมด
ย่าหม่ากัดฟันพูด “ยายเถียน”
“หืม?”
“พวกเราซื้อวัวสักตัวเถอะ”
ทำไมจะซื้อวัวอีกแล้ว เพิ่งจะซื้อวัวนมแถมยังติดเงินฝูเซิงอยู่มิใช่รึ
“ไม่ใช่วัวนม จะเอามาลากรถ พอถึงตอนนั้นข้าบังคับรถ เจ้านั่งบนรถจับเข่งไว้ จะเอาเงินจากไหนน่ะเหรอ” เก็บไง ถ้าเก็บไม่พอ งั้นเงินที่ติดลูกสามไว้ก็ยังไม่ต้องคืน ไหนจะบ้านลูกใหญ่กับลูกรองอีก ใกล้ถึงเวลาจ่ายค่าแรงแล้วมิใช่รึ
ท่านย่าหม่าคิดจะเอาเงินไปใช้อีกแล้ว
ดูเหมือนท่านยายเถียนจะรู้จัก ‘หัวหน้า’ ดีขึ้นทุกวัน นางบอกว่าอย่าได้คิดจะใช้เงินของฝูไฉกับฝูสี่ และก็ต้องรักษาคำพูดคืนเงินให้ฝูเซิงไป พวกเราทำด้วยกันไม่ใช่หรือ เอาเงินรวมกัน น่าจะพอได้อยู่ นางถามขึ้นมาอีก “เจ้าบังคับรถเป็นรึ”
“มันจะไปยากตรงไหน กุกๆๆ เอ้าเดิน ชู่ๆๆ เอ้าไป ก็แค่ทำให้มันเดินหน้า”
ท่านยายเถียน มีความจริงอยู่อย่างที่ไม่รู้ว่าควรพูดหรือเปล่า ไม่สู้เข็นมันไปแบบนี้ รู้สึกได้ลางๆ ว่าถ้าท่านย่าหม่าคุมรถ เดี๋ยวคงได้พลิกคว่ำ
สรุปก็คือ วันนี้เหล่าหญิงสูงวัยต่างเดินกันช้าเพื่อให้เอาของไปส่งได้อย่างปลอดภัย แต่ละคนต่างบอกตัวเองอยู่ในใจไม่หยุดว่า อดทน อดทน นิ่งๆ นิ่งๆ ถึงปุ๊บได้เงินปั๊บ ขาดก็แค่อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกสาย
คนกินกลับเป็นแบบนี้
“ว้าว” ฝูหรงมองขนมเค้กที่ประดับตกแต่งด้วยรูปหัวใจขอบขาวโดยรอบ ชั้นบนสุดเป็นดอกฝูหรงที่บานสะพรั่งหนึ่งดอก
นางสะบัดผ้าเช็ดหน้าใส่พี่ๆ น้องๆ พลางพูด “พวกเจ้าดูสิ พวกเจ้าดูสิ นี่เป็นขนมที่คหบดีเฝิงให้ข้า สามชั้นเชียวนะ”
“น้องหลิ่วเยี่ย เจ้าว่ามันสวยหรือไม่”
หลิ่วเยี่ยเดินเชิดหน้าขึ้นชั้นบนพร้อมสาวใช้ ไม่อยากอยู่ร่วมชื่นชมด้วยแล้ว นางคิดในใจ ในอนาคตอันใกล้ นางจะต้องสั่งแบบสี่ชั้นให้ได้
ฝูหรงทำสีหน้ากึ่งยิ้มให้หลิ่วเยี่ยที่เดินขึ้นชั้นบน
ทางด้านขนมเค้กของท่านยายหวัง
ความสุขแห่งการได้ลูกชาย เต็มไปด้วยเสียงยินดี
ครอบครัวเจ้าของบ้านทุ กคนต่างยกมือคารวะแสดงความขอบคุณ
เมื่อเปิดขนมเค้กออก บ้างก็หรี่ตาเพ่งมอง บ้างก็แสดงความตกใจ บ้างก็หันไปกระซิบกระซาบ ถามว่าสิ่งนี้คืออะไร แต่สุดท้ายต่างก็พูดแสดงความยินดีอย่างพร้อมเพรียง เพราะบนขนมเค้กเขียนว่า ‘ฟ้าประทานบุตร’
กิน ‘ฟ้าประทานบุตร’ ลงท้องได้ด้วย น่าประหลาดเสียจริง ประหลาดมาก
ส่วนขนมเค้กเก้าก้อนที่ย่าหม่าขายได้ นางไม่รู้เลยว่าขายไปให้ใคร
ทางโรงเตี๊ยมไปแจ้งทันที
ขายให้ใครน่ะหรือ
พวกท่านย่าหม่าเพิ่งจะรับเงินเดินออกด้วยความดีอกดีใจ อยากไปซื้อเนื้อหมูสามชั้นสักหน่อย จากนั้นก็ซื้อผ้าแถบที่หลานสาวบอกกับนางว่าอยากได้ เห็นว่าจะเอาไปผูกเข่ง ไม่ก็เย็บเป็นดอกไม้ พอพวกนางออกไป ขนมเค้กเก้าก้อนก็ถูกขนไปยังบ้านผู้ว่าการเขตเฟิ่งเทียน จวนอวี๋
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว