ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 41
ตอนที่ 41 ไม่หยุดปลดล็อคความสามารถพิเศษ
คนที่หลับต่างก็ตื่นกันหมดแล้ว
ท่านย่าหม่าคิดในใจ หากซ่งฝูหลิงเป็นเด็กผู้ชายก็คงจะดี หากเป็นเช่นนั้นนางก็คงทะนุถนอมดั่งของล้ำค่า
เพราะหลานสาวคนเล็กนี้ช่างน่าทะนุถนอมจริง
ดูสิ มันช่างแตกต่างกัน
ต้ายา เอ้อร์ยา ยามเห็นนางก็เหมือนหนูเห็นแมว ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวแลนาง พอตื่นขึ้นมาก็วิ่งออกไป
จินเป่าตื่นขึ้นมา “ท่านย่า ข้าหิวแล้ว”
หลานสาวเถาฮวานั้นยิ่งไม่ต้องคาดหวัง ก่อนที่นางจะเข้านอน นางก็ดึงท่านย่าแท้ๆ ของนางมาและคอยปูที่นอนให้ท่านยายเถียน เหมือนสุนัขบ้านท่านยายที่กินเสร็จแล้วก็ไป ยายอย่างนาง ในเวลาสําคัญกลับไม่มีค่าอะไรในสายตาของหลานสาว
ในช่วงเวลาสำคัญ ยังดีที่มีหลานสาวคนเล็ก
ประโยคแรกที่ซ่งฝูหลิงพูดออกมายามเห็นท่านย่าหม่า “ท่านย่า ท่านยังไม่นอนอีกหรือ เสื่อของข้าที่ปูไว้ยังไม่ได้พับเก็บ ท่านไปงีบสักพักเถอะ ไม่หลับไม่นอนแบบนี้ไม่ได้นะ”
ท่านย่าหม่ารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ แต่ปากก็เอ่ยว่า “อย่าดึงข้า ข้ายังมีงานต้องทำอีกมาก เนื้อก็ต้องตากให้แห้ง ไม่งั้นเก็บไว้นานไม่ได้ ข้าจะนอนได้อย่างไร เจ้าหลีกไปเถอะ”
……
บนต้นไม้ ซ่งฝูเซิงกวักมือเรียกซ่งฝูหลิง “ลูกสาว เจ้าตื่นแล้วหรือ?”
ใต้ต้นไม้ เฉียนเพ่ยอิงที่กําลังยื่นสิ่งของส่งขึ้นไปข้างบน โบกมือเรียก “ไปล้างหน้าก่อน ล้างเสร็จค่อยมาดูผลงานของข้ากับพ่อของเจ้า”
ยังจะล้างหน้าอะไรกันอีก ซ่งฝูหลิงตื่นตะลึง ตกใจตาเบิกกว้าง รีบวิ่งมา
นางมองดูบ้านและมองซ่งฝูเซิงที่ตากแดดหลายชั่วโมงจนดำคล้ำ ใบหน้าเปื้อนดินโคลนกำลังยิ้มสบตากับเฉียนเพ่ยอิง
ซ่งฝูหลิงใช้หลังมือปาดเช็ดน้ำตา ยิ่งเช็ดน้ำตาก็ยิ่งไหลพราก ความรู้สึกหลายอย่างประเดประดังเข้ามาในใจ พวกเขาข้ามผ่านมิติเวลามาอย่างน่าอนาถ แต่พ่อแม่ก็พยายามทำทุกวิธีทางเพื่อปกป้องนาง นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ท่านพ่อ ท่านแม่”
“โอ้ย ทําไมยังร้องไห้อยู่อีก”
ซ่งฝูเซิงอยู่บนต้นไม้ก็กังวลใจ “เจ้าเป็นอะไรไป?”
ซ่งฝูหลิงเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตา “ไม่มีอะไร ข้าแค่ซาบซึ้งใจ” พูดจบก็หัวเราะออกมา “แหะๆ เหอะๆ ฮ่าๆ”
เฉียนเพ่ยอิงถอนหายใจอย่างโล่งอก นางตบหลังซ่งฝูหลิงเบาๆ “เจ้าเด็กคนนี้ ใครไม่รู้คงคิดว่าเจ้าเป็นบ้า เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ”
ซ่งฝูเซิงนั่งยิ้มบนต้นไม้ รู้สึกสิ่งที่ทำไปนั้นคุ้มค่า
พอดีกับที่เฉียนหมี่โซ่ววิ่งมาหา ซ่งฝูหลิงยกตัวเขาให้ปีนขึ้นต้นไม้ ทั้งสามคนเห็นท่าทางอันงุ่มง่ามของเฉียนหมี่โซ่วก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง
เมื่อมีคนเดินผ่านไปมา ทุกคนต่างก็ส่ายหน้าไปอมยิ้มไป ไม่หยุดทำงานที่อยู่ในมือ
ถึงแม้จะมีคนที่ไม่เข้าพวกมาปรากฏให้เห็นอยู่เสมอ แต่เวลาแบบนี้ก็ยังสามารถหัวเราะออกมาได้ ครอบครัวของซ่งฝูเซิงมีจิตใจที่ยังแข็งแกร่งหนักแน่น แต่ต้องยอมรับว่าน้ำเสียงหัวเราะก็พลอยทําให้ทุกคนรับรู้อารมณ์ความรู้สึกไปด้วย ขอเพียงพยายามต่อไป สิ่งที่คาดหวังไว้จะต้องปรากฏ
……
เบื้องหน้าซ่งฝูหลิงมีเด็กๆ จากเจ็ดครอบครัวยืนเรียงรายกันอยู่ นางตะโกนบอกพวกเขาให้ยืนตัวตรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว
น่าสนุกจัง...