ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 5
ตอนที่ 5 ความสามารถอันน้อยนิดของจินโส…
ซ่งฝูเซิงทอดถอนหายใจ เดาได้ว่าภรรยาคงคิดถึงท่านพ่อตาแม่ยายอีกแล้ว เขาเดินไปแตะไหล่ภรรยาเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบโยน “พอแล้ว วันนี้ข้าทำกับข้าวเอง อย่าไปคิดมากว่าวัตถุดิบอาหารมีน้อยเลย”
เขาพูดจบก็ถกแขนเสื้อนั่งลงบนเก้าอี้ทรงเตี้ยเพื่อที่จะจุดไฟ ให้ภรรยาและลูกออกไปนั่งรอกินข้าวด้านนอก
เมื่อเอ่ยถึงวัตถุดิบอาหาร ซ่งฝูหลิงกับเฉียนเพ่ยอิงที่น้ำตาคลอก็ถึงกับสบตากัน พวกนางนึกขึ้นได้ว่าลืมเรื่องสำคัญไปอย่างหนึ่ง
เฉียนเพ่ยอิงรีบปาดน้ำตา แม่และลูกเอ่ยปากถามขึ้นมาแทบจะพร้อมๆ กัน “ท่านเอาช็อกโกแลตมาจากไหน?”
ซ่งฝูเซิงตอบอย่างช้าๆ “ใช่ซิ พวกเจ้าทำไมเพิ่งมาถาม ตอนนั้นข้าตกใจจนหน้าซีดไปหมดแล้ว”
…
มีพื้นที่พิเศษอยู่
พื้นพิเศษ เป็นส่วนหนึ่งของบ้านในยุคปัจจุบัน
พ่อซ่งเพียงแต่ใช้หัวแม่มือขวากดลงตรงจุดไฝแดงกลางฝ่ามือ ในสมองก็จะขึ้นภาพบ้านในโลกยุคปัจจุบัน
หากอยากจะนำของที่ปรากฏขึ้นมากลางอากาศออกมา จะต้องหยิบจากพื้นที่พิเศษนี้เท่านั้น ที่สำคัญสายตาจะต้องมองเห็นสิ่งนั้นก่อน ต้องรู้ว่าสิ่งของนั้นอยู่ที่ไหน สามารถใช้ความคิดค้นหาได้
แล้วของจากยุคโบราณนี้ สามารถเอาไปเก็บไว้ในพื้นที่พิเศษได้หรือไม่? คำตอบคือ ไม่ได้
แล้วสิ่งของในยุคปัจจุบัน สามารถนำมาในยุคโบราณได้หรือไม่? ได้ แต่ต้องให้พ่อซ่งสงบสติอารมณ์และคิดถึงว่าเขาต้องการสิ่งนี้
แต่ตอนที่เขาอยู่ในขั้นตอนการเปลี่ยนสิ่งของนั้น ตัวเขาในยุคอดีตจะหยุดนิ่ง เหมือนถูกวิญญาณเข้าสิงร่าง ถูกสะกดจุด ลูกนัยน์ตาไม่สามารถกรอกไปมาได้ เพราะความคิดของเขากำลังล่องลอยอยู่ในพื้นที่พิเศษ จึงไม่สามารถพูดและเคลื่อนไหวได้
นอกจากนี้ยังมีสิ่งที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง ในพื้นที่พิเศษจะคงสภาพเช่นเดิมไว้เสมอ ไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ไม่มีระบบไฟฟ้า น้ำปะปา อินเทอร์เน็ต ใช้โทรศัพท์และดูโทรทัศน์ไม่ได้ เป็นเพียงบ้านที่มีแสงสว่าง
อาจกล่าวได้ว่า ก่อนที่พวกเขาทั้งสามคนจะหลุดมายังยุคโบราณ สภาพห้องตอนนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
ยกตัวอย่าง ก่อนจากมา แตงกวาตรงระเบียงด้านเหนือเริ่มเหี่ยวเฉาแล้ว ต่อไปก็จะยังคงสภาพเหี่ยวเฉาอยู่อย่างนั้น ตอนที่จากมา ในห้องครัวยังล้างลูกพลับอยู่ในกะละมัง หากจะนำลูกพลับนั้นมายังยุคอดีต ตอนนำออกมาก็จะมีหยดน้ำติดมาด้วย ส่วนของที่แช่แข็งในตู้เย็น ก่อนนำออกมา เนื้อสัตว์แช่แข็งมีสภาพเช่นไร ก็จะยังคงรักษาสภาพอุณหภูมิเช่นนั้นไว้เช่นเดิม
เช่นเดียวกับครอบครัวพวกเขาสามคน ที่ย้อนเวลามายุคโบราณ…
เฉียนเพ่ยอิงถึงกับอึ้ง สองมือกุมนมเปรี้ยวที่นางสั่งให้พ่อของลูกนำออกมา
จิตใจของนางล่องลอย เปิดฝานมเปรี้ยวออกก่อนใช้ลิ้นสัมผัสรสชาติ
เมื่อรสชาติของนมเปรี้ยวกระจายไปทั่วบริเวณริมฝีปาก เฉียนเพ่ยอิงรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาก
นางคิดว่าเมื่อก่อนคงใช้ชีวิตอัตคัดจนเกินไป ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้จึงไม่มีอะไรที่นางจะรับไม่ได้
หูได้ยินเสียงบุตรสาวเร่งพ่อของนาง “ท่านเอาไฟแช็คออกมาด้วยนะ หากท่านไม่อยู่บ้าน ข้ากับท่านแม่ก็คงไม่สามารถทำอาหารได้ ถ้าจะใช้ก้อนหินก่อไฟ เราสองคนต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะคุ้นเคย”
พ่อของลูกได้กล่าวเสริม “ถูกต้อง พวกเจ้ากินอะไรต้องศึกษาไว้บ้างเวลาข้าไม่อยู่บ้าน สิ่งสำคัญคือ พวกเจ้าไม่รู้จักใคร ไม่สามารถเดินไปข้างนอกตามสะดวกได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม คงต้องรอให้คุ้นเคยเสียก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที…
…ลูกสาว ถ้าเช่นนั้นข้าทอดหมาฮวาให้พวกเจ้าแล้วกัน ข้าจะทอดไว้เยอะหน่อย เผื่อข้าไม่อยู่บ้าน เจ้ากับแม่ของเจ้าจะได้กินหมาฮวารองท้องไปก่อน เดี๋ยวข้าจะทำโจ๊กเนื้อไม่ติดมัน หมูตุ๋น มะเขือม่วงราดซอสด้วย ถือว่าเป็นกับข้าวของพวกเรามื้อนี้ในยุคโบราณ รอข้าทำให้เจ้าก่อนนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว