ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 71
ตอนที่ 71 ข้าไม่ยอมรับ / ตอนที่ 72 ป่วย
ตอนที่ 71 ข้าไม่ยอมรับ
ซื่อจ้วงรีบลุกขึ้นมาด้วยความปราดเปรียว ไม่ทันไรก็สามารถจับกุมโจรพี่น้องคู่นี้ได้ เพียงแต่ว่าบาดแผลฉีกขาดมีเลือดไหลออกมาอีก
ได้ยินเสียงบุตรสาวร้องตะโกนด้วยความตกใจ ซ่งฝูเซิงก็รีบลืมตาตื่นขึ้นมา
เดิมทีซ่งฝูเซิงอยากจะลุกขึ้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ลุกก็โดนเฉียนหมี่โซ่วที่นอนอยู่ในอ้อมแขนเขาทำให้เขาสะดุดจนมึนงงเสียก่อน
ซ่งฝูเซิงเดินสะดุดล้มลงกับพื้น เขารีบลุกขึ้นมา ก่อนยื่นมือเข้าขวางเพื่อปกป้องลูกสาวที่อยู่ข้างหลังและตะโกนถามเสียงดัง “ใครกัน!”
คนที่มาเป็นใคร ยังไม่ทันที่สองพี่น้องจะบอก เฉียนหมี่โซ่ววัยห้าขวบก็พุ่งตัวเข้าไปทั้งที่ผมปล่อยสยาย เขารู้สึกว่าลุงช่างโง่เขลาเสียจริง เวลาแบบนี้ยังจะมาถามอีก?
ตั้งโทษให้พี่น้องทั้งสองคนนี้ เสียงเด็กน้อยตะโกนออกมา “พวกเจ้าแอบขโมยก้อนข้าวเหนียวของข้า พวกเจ้าช่างกล้ามาขโมยก้อนข้าวเหนียว ข้าจะตีพวกเจ้าให้ตาย!”
เฉียนหมี่โซ่วใช้ศีรษะพุ่งเข้าชน กำปั้นเล็กๆ และขาน้อยๆ ทั้งทุบ ทั้งเตะและใช้ปากกัด
ร่างกายแสดงอารมณ์โกรธเป็นอย่างมาก กัดฟันสู้กับคนถึงขั้นกะเอาให้ตาย
เฉียนหมี่โซ่วโมโหมาก เขาไม่สนใจหากว่าแค่มาขโมยอาหาร เพราะนั่นเป็นเรื่องของพวกผู้ใหญ่
แต่กล้าดีอย่างไร มาขโมยก้อนข้าวเหนียวที่พี่สาวของเขาหนุนไว้ใต้หมอน ขโมยของรักของเขาไป เขาไม่อาจให้อภัยได้ ต้องข้ามศพเขาไปก่อน
ซ่งฝูเซิงดึงปกคอเสื้อของเฉียนหมี่โซ่วที่กำลังใช้แรงเตะสุดกำลังกลับมา
เด็กคนนี้อารมณ์ร้อน ไม่สามารถปล่อยให้เข้าใกล้พวกนั้นได้อีก ถึงแม้สองคนนั้นจะถูกคุมตัวได้แล้ว แต่ถ้าไม่ดูให้ดี เฉียนหมี่โซ่วอาจถูกลักไปเป็นตัวประกันได้
“ท่านลุง พวกเขาแย่งก้อนข้าวเหนียวของข้า แย่งก้อนข้าวเหนียวข้าไป”
“ข้าได้ยินแล้ว รู้เรื่องแล้ว ข้าจะจัดการพวกมันเองได้ไหม? เจ้าเชื่อฟังหน่อยสิ!”
เฉียนหมี่โซ่วถูกซ่งฝูเซิงส่งต่อไปให้เฉียนเพ่ยอิง เขาแหงนหน้าร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของนาง “พี่สาว พวกเขาแย่งก้อนข้าวเหนียวนั้นไปแล้วใช่ไหม? รีบดูก้อนข้าวเหนียวของข้าที ก้อนของข้า ฮือๆ”
โอ้ ให้ตายเถอะ เฉียนหมี่โซ่วทำไมเอะอะโวยวายเช่นนี้ ซ่งฝูหลิงทำอะไรไม่ถูก น้องชายก่อนออกเดินทางร้องไห้อย่างหนักอยู่ครั้งหนึ่ง และจากนั้นก็ไม่ได้ร้องไห้แบบนี้อีกเลยจนถึงตอนนี้
เฉียนเพ่ยอิงรีบปลอบเฉียนหมี่โซ่วที่อยู่ในอกและโบกมือ “เจ้ารีบหน่อย เปิดให้พวกเราดู”
ก้อนข้าวเหนียวที่ถูกผ้าห่อไว้ถูกส่งมาให้เฉียนหมี่โซ่ว “เจ้าเปิดออกดูเองสิ มันยังอยู่ ไม่ต้องกังวลแล้ว”
ซ่งฝูหลิงก็ปลอบโยนน้องชายต่อ “ข้าจะให้พวกเขาแย่งไปได้อย่างไร พวกเขามาถึงตรงหน้าข้า ข้าก็เห็นแล้ว ยังไม่ทันแย่งก้อนข้าวเหนียวของพวกเราก็ถูกจับกุมแล้ว อย่าร้องไห้ไปเลย”
ทุกคนที่ตื่นขึ้นมาก่อนหน้านี้ด้วยความตื่นตระหนก ต่างคนต่างถืออุปกรณ์เข้ามาล้อมไว้ตอนนี้ได้ยินก็พอเข้าใจเรื่องราวต่างๆ แล้ว
โอ้ แม่เจ้า โจรสองคนนี้มาเพื่อขโมยก้อนข้าวเหนียวที่พั่งยานอนหนุนศีรษะไว้หรือ
สองโจรพี่น้อง ใครเขาขโมยก้อนข้าวเหนียวกัน?
สองพี่น้องที่โดนจับกุมคุกเข่ากับพื้น พวกเขาหันไปมอง “เจ้าตัวการ” ก้อนข้าวเหนียวหลังจากที่เปิดห่อผ้าออกมา
ใครจะขโมยเจ้านี่กัน? ให้พวกเขาสองพี่น้องฟรีๆ ยังไม่เอาเลยมั้ง
“ไม่ใช่น่ะ พวกเจ้าฟังพวกข้าสองคนอธิบายก่อน”
ซ่งฝูเซิงบอกไม่ต้องอธิบาย เขาจับใจความตอนอยู่ในเหตุการณ์ได้ก็พอ เขาไม่มีเวลามาฟังคำอธิบาย
ในหูของเขามีแต่เสียงเด็กที่สะดุ้งตื่นตกใจ ร้องไห้ดังระงมตามเฉียนหมี่โซ่ว
ลากพวกเขาออกไปทุบตีด้านนอกรถ
พวกเถียนสี่ฟาจับพี่น้องสองคนนี้ไว้แล้วเริ่มลงมือทุบตี ตีไปสักพัก ตีจนใบหน้า จมูกของพวกเขาบวม และถามพวกเขาว่ายอมรับผิดหรือไม่ น้องชายที่ฉลาดเป็นกรดรีบยอมรับผิดทันที
แต่น้องชายลืมไปว่ามีพี่ชายที่เป็นคนดื้อดึง พี่ชายจึงตะโกนเถียงออกมาเสียงดัง “ข้าไม่ยอม”
เจ้าไม่ยอม ก็โดนตีต่อไป
จะยอมรับผิดหรือไม่ยอม? ตอนนี้โดนตบจนเลือดไหลออกจากจมูกแล้วนะ
“ข้าไม่ยอมรับ ข้าไม่ได้ขโมยก้อนข้าวเหนียว!”
ยังไม่ทันที่พวกเถียนสี่ฟาจะลงมือ น้องชายที่เป็นหนึ่งในโจรสองพี่น้องก็เข้าไปตบหน้าพี่ชายตัวเองฉาดใหญ่ “ท่านพี่ ท่านจะยอมรับได้แล้วหรือยัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว
น่าสนุกจัง...