ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 8

เพราะพ่อเป็นพ่อที่แท้จริง จึงมีความผูกพันสนิทสนมกันมาก

ซ่งฝูหลิงเห็นเสื้อผ้าที่อยู่ในมือก็รู้สึกซาบซึ้ง ถึงแม้ครั้งที่สองเขาจะลืมหยิบยามาด้วย แต่เขาก็นำเสื้อผ้ามาให้นาง

เป็นเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ด้านใน ซึ่งสำคัญที่สุด นั่นคือ กางเกงขาสั้น

ซ่งฝูหลิง แต่เดิมอยากจะพูดถึงเรื่องนี้ อยากจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เพียงแต่ ตั้งแต่ข้ามมิติเวลามาก็ไม่ได้หยุดพักเลย แม้แต่ข้าวปลา ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กิน จะมีแรงที่ไหนไปใส่ใจกับเรื่องพวกนั้น

ตอนแรกที่เธอมา รู้สึกไม่เคยชิน สวมเสื้อผ้าของเจ้าของร่างเดิมแล้วรู้สึกตะขิดตะขวงใจ แต่เหตุการณ์มาถึงขั้นนี้แล้วก็ควรรู้จักกาลเทศะ ถ้ายังคิดเล็กคิดน้อยคงทำให้พ่อแม่ของนางลำบาก เพราะตอนนี้ร่างกายนี้อายุแค่สิบสามปี รูปร่างทั้งเล็กทั้งผอม เสื้อผ้าในยุคปัจจุบันคงไม่กล้าใส่และยังใส่ไม่ได้ หากไม่ชอบเสื้อผ้ายุคโบราณ ก็ต้องซื้อผ้ามาตัดใหม่

ไม่เช่นนั้นจะเป็นการจุกจิกจู้จี้เกินไป ข้ามมิติมาใช้ร่างคนอื่น ยังจะรังเกียจอะไรอีก

ตอนนี้นางตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว ถึงแม้จะย้อนอดีตมายุคโบราณ ชุดเสื้อผ้ากระโปรงเหล่านี้ก็เป็นสิ่งไม่คุ้นเคย แต่ก็คงต้องปรับตัว เปิดปากร้องขอให้น้อยที่สุด พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องวุ่นวายใจ

แต่ถึงจะเข้าใจดี อย่างไรก็ไม่ควรให้นางใส่กางเกงไคตังคู่แบบนี้?

ใช่ เข้าใจไม่ผิดหรอก มันเป็นกางเกงไคตังคู่จริงๆ เป็นกางเกงเพื่อใส่ด้านในกระโปรงที่มีช่องว่างแบบสามเหลี่ยมตรงเป้า คาดว่าเพื่อความสะดวกในการทำธุระหรือเข้าห้องน้ำ ที่นี่ทั้งหญิงและชายต่างก็สวมใส่กันแบบนี้

เป็นครั้งแรกที่นางพบว่าชุดชั้นในเป็นแบบนี้ ก็ว่าอยู่ว่า เวลาเคลื่อนไหวทำไมถึงเย็นวาบๆ ช่างน่าอายเหลือเกิน ไม่กล้าที่จะกล่าวถึงเรื่องนี้เลย เพราะรู้ดีว่าไม่ว่านางอยากจะเอาของอะไรก็ตามจากพื้นที่พิเศษก็จะต้องผ่านทางพ่อของนางเท่านั้น

ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมกระโปรงของหญิงสาวในยุคก่อนถึงยาวแบบนี้ ทำไมยุในคโบราณ แค่เห็นกางเกงซับในที่อยู่ด้านใน ก็จะถูกผู้ชายมองว่าไม่เรียบร้อย

อย่าว่าแต่ยุคโบราณเลย แม้แต่ยุคปัจจุบันก็ไม่ได้เช่นกัน เปิดกว้างแบบนี้ ไม่เรียบร้อยแน่นอน

แต่ตอนนี้สิ่งทำให้ซ่งฝูหลิงซาบซึ้งก็คือ ถึงแม้พ่อของนางจะตื่นตระหนกแค่ไหน เขาก็ยังนึกถึงนางกับแม่ โดยการไปค้นหาเสื้อผ้ามาให้

เมื่อสำรวจดูอีกรอบก็พบว่าท่านพ่อนำของออกมาได้ไม่น้อยเลย

มีชุดชั้นใน กางเกงขาสั้นของทั้งสามคน คนละสามชิ้น

ชุดชั้นในน่าจะรื้อจนปะปนกัน มีเสื้อผ้าซับในกับเสื้อกล้าม และยังติดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นมาสองตัว มีกางเกงขาสั้นด้วย พ่อคงคิดว่ากางเกงขาสั้นเป็นกางเกงตัวใหญ่ เอาแบบนี้ก็ได้ ใส่กางเกงซับในแล้วตามด้วยกางเกงขาสั้นอีกที

มีถุงเท้าคนละห้าคู่ โดยเฉพาะถุงเท้าของนางที่ด้านในเป็นผ้าฝ้าย และยังมีสองคู่ที่เป็นผ้ากำมะหยี่ นางจำไม่ได้แล้วว่าก่อนหน้าเคยวางถุงเท้าไว้ที่ไหน นี่หามาได้อย่างไรกัน

นอกจากนี้ยังมีกางเกงทั้งแบบบางและหนาอีก แต่ว่าได้มาเพียงคนละหนึ่งชิ้นเท่านั้น

ซ่งฝูหลิงนำถุงเท้าที่เกินมากับกางเกงหนาๆ สามตัวผูกติดกัน ใส่เข้าไปในห่อผ้าที่นำผ้าปูที่นอนมาใช้แทนชั่วคราว วางรวมเข้ากับเสื้อผ้า รองเท้ายุคโบราณ

ตอนนี้เพิ่งจะเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิไม่นาน อุณหภูมิจึงไม่อบอุ่นเท่าไร แต่ไม่รู้ว่าต้องเดินทางอีกนานแค่ไหน จำเป็นที่จะต้องเตรียมเสื้อผ้าหนาๆ ไว้

นำกางเกงออกกำลังกายที่พ่อนำออกมาให้สองตัววางไว้ด้วยกัน ตัวสีเทาของแม่ ตัวสีดำของตัวนางเอง

รอพ่อออกไปก่อน นางจะใส่กางเกงซับในกับกางเกงขาสั้นแล้วค่อยใส่กางเกงแบบบางกับกางเกงออกกำลังกาย ของแม่ก็เช่นกัน ให้แม่สวมใส่แบบเดียวกับนาง แล้วถึงจะนำกระโปรงโบราณสวมทับด้านนอกอีกที แค่นี้ก็ไม่มีคนสังเกตเห็นแล้ว และยังทำให้อบอุ่นด้วย หากเจอสถานการณ์ที่ไม่สู้ดี ถอดกระโปรงออกก็สามารถวิ่งหนีได้ทันที

เพิ่งจัดของเสร็จเรียบร้อย นางก็นำสิ่งของสำคัญ เช่น กล้องส่องทางไกล ใส่ไฟฉายเข้าไปในเป้กันฝน ซ่งฝูเซิงลืมตาตื่นขึ้นมา เขาเข้าไปพื้นที่พิเศษเป็นครั้งที่สาม ครั้งนี้เขานำยาสามัญประจำบ้านและกระติกน้ำอุ่นที่เมื่อก่อนบุตรสาวใช้ตอนไปเดินป่ากลับมาด้วย

“ท่านพ่อ ทำไมเอามันออกมาด้วย แค่ถังใส่น้ำมันที่ด้านนอกเป็นพลาสติก กล้องส่องทางไกล ก็ทำให้คนตื่นตระหนกกันแล้ว ท่านต้องหาคำพูดมาโกหกอีก นอกเสียจากทิ้งซื่อจ้วง เหล่าหนิว และหมี่โซ่วไว้ที่นี่ ไม่ต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาก็มีแค่เราสามคน”