ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 9

เหล่าหนิวตะโกนเรียกอยู่ด้านนอก “นายท่าน ท่านหมอมาแล้ว”

ซ่งฝูหลิงผลักซ่งฝูเซิง “ท่านพ่อ ท่านรีบตื่นได้แล้ว”

เขายังยุ่งวุ่นวายอยู่ในพื้นที่พิเศษ ยังไม่ตื่นคืนสติกลับมา

ซ่งฝูหลิงจนปัญญา นางจึงแง้มประตูแล้วแว่บออกไป

นางไม่รู้ว่าควรเรียก ท่านหนิว ลุงหนิว หรือว่าท่านตาหนิว จึงตัดสินใจไม่เรียกอะไรทั้งนั้น “ซื่อจ้วงอยู่หลังเรือน ท่านพาท่านหมอไปเถอะ” นางพูดจบก็มีสีหน้าลังเล

เหล่าหนิวให้ท่านหมอที่สะพายกระเป๋ายาเดินนำไปก่อน แล้วจึงหันมาถาม “คุณหนูน้อย ท่านมีอะไรจะสั่งอีกไหม”

ซ่งฝูหลิงรีบโบกมือ ไม่เคยชินที่คนอื่นทำท่าทางแบบนี้กับนาง “ข้าไม่มีเงินค่ารักษาให้ท่านหมอ ท่านมีไหม?”

“เงิน?”

“เมื่อคืนวาน มีคนบุกเข้ามาที่เรือน ขโมยเงินไปหมดแล้ว ข้ากับท่านแม่โดนวางยาสลบ ท่านพ่อเพิ่งกลับมาก็พบกับขโมยตรงประตู แต่ก็ไม่ได้แย่งกลับมา”

ครั้งนี้เหล่าหนิวฟังเข้าใจแล้ว

เขาก็ว่าอยู่ ทำไมหน้าผากนายท่านถึงบวมปูดขนาดนั้น

รีบมองซ่งฝูหลิงและนึกภาพของเฉียนเพ่ยหลิง ดูเหมือนว่าแม่ลูกสองคนนี้จะไม่ได้รับบาดเจ็บ มีเพียงนายท่านที่โดนตี ถ้าเช่นนั้นเขาก็วางใจ

“คุณหนูน้อย ข้ามี ที่ร้านมีเงินอยู่”

“หนิวจั่งกุ้ย” ซ่งฝูเซิงเปิดประตูเดินออกมา ส่งสายตาให้ซ่งฝูหลิงเข้าห้องไปจัดของต่อ เขาปิดประตูก่อนจะหันมาทักทายเหล่าหนิวก่อนพาเดินไปหลังเรือนพร้อมกัน โดยมีท่าทางเหมือนมีเรื่องจะพูดคุย

แท้จริงแล้วเหล่าหนิวก็มีเหตุการณ์ที่จะต้องรายงาน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาจึงชิงพูดขึ้นก่อน

“นายท่าน ข้ารู้สึกว่ามันผิดสังเกต เมื่อสักครู่ข้าไปโรงหมอ เห็นผู้มีอันจะกินในตัวเมืองหลายครอบครัวนั่งรถม้าออกเดินทาง ในนั้นยังมีญาตินายอำเภอ ดูท่าพวกเขาขนของไปไม่น้อย มุ่งหน้าไปยังนอกเมือง”

ซ่งฝูเซิงพยักหน้า หยุดเดิน เล่าเรื่องราวอย่างคร่าวๆ ให้ฟังและได้สั่งหนิวจั่งกุ้ยไปสองสามประโยค ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กร้องไห้ดังมาจากห้องครัวด้านนอก

เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวของเด็ก และเสียงร้องปานจะขาดใจ “ท่านป้า รีบหนีไป!”

เฉียนเพ่ยอิงไม่ได้วิ่ง เหล่าหนิวกลับวิ่งหนีไปก่อน ก่อนไปเขาได้นำเงินทั้งหมดมาให้ซ่งฝูเซิงเพื่อเป็นค่ารักษาของซื่อจ้วง

เหล่าหนิววิ่งออกมาจากนอกเรือน น้ำตาก็ไหลพราก ในใจก็ยังมีคำพูดเมื่อกี้ของซ่งฝูเซิงย้ำไปมา

หนานเมี่ยนเกิดภัยแล้ง ผู้คนพากันหนีตาย แม้แต่ทหารแสนนายของท่านอ๋องอู๋ก็มาโจมตีแล้ว

ไม่มีท่านเฉียน ไม่มีคุณชายแล้ว ผู้รับใช้ใกล้ชิดคุณชาย ต้าจ้วง เอ้อร์จ้วง ซานจ้วงคอยดูแลส่งคุณชายน้อยหมี่โซ่วออกนอกเมืองเพื่อหาซื่อจ้วงที่เฝ้าสวนผลไม้บนเขา พวกเขาถูกมองว่าเป็นกบฏจึงถูกประหารชีวิต

ก่อนที่ท่านเฉียนจะสิ้นใจ เขาได้ใช้เงินทองที่มีทั้งหมดไปกับคนขนส่งเสบียงให้ท่านอ๋องฉี เพื่อที่จะให้พาเฉียนหมี่โซ่วหลบหนีออกไปได้อย่างปลอดภัย

เมื่อสองวันก่อนเมืองเฉิงฉือถูกปิดแล้ว ฮูหยินน้อยได้ยินว่า มีความต้องการหญิงสาวและหญิงที่แต่งงานแล้วแต่ยังมีอายุน้อย เพื่อจะนำมาเป็นรางวัลให้กับทหารที่สามารถเด็ดหัวผู้บัญชาการทหารฝ่ายตรงข้ามได้ ตอนที่คุณชายเฝ้าเมืองถูกธนูยิงตาย เย็นวันนั้นฮูหยินน้อยก็นำเชือกมาผูกคอตายตาม

เหล่าหนิวเช็ดน้ำตาที่อยู่บนหน้า กัดฟันกล้ำกลืนลงไป แต่ก็ยังคงสะอึกสะอื้น เขารีบขึ้นไปบนรถลากเทียมล่อ มุ่งหน้าไปที่ร้าน