ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 36

พิยะตาตอบอย่างมั่นใจว่าชายหนุ่มจะต้องเจ็บปวดไม่แพ้เธอตอนนี้ถูกเขาเหยียบหยาม

“เพราะคุณโดนบังคับใช่ไหม...พิตต้าบอกผมสิ”

“ไม่ค่ะพิตต้าเต็มใจแต่งงานกับคุณธีร์...ไม่มีใครบังคับพิตต้าทั้งนั้น คุณไปรู้อะไรที่ผิดๆมาจากไหนพิตต้าไม่สนใจ แต่อย่ามาทำให้เราสองคนล้มเลิกงานแต่งเด็ดขาด”

“ไม่จริงคุณแค่หลอกผม คุณโกรธผมก็เลย”

“หยุดได้แล้วค่ะ พิตต้ารักคะ คุณธีร์” พิยะตาพูดตะกุกตะกักเพราะในใจความสำคัญของประโยคเธอมีไว้ให้คนที่เธอรักจริงๆ เท่านั้น

“ผมเชื่อว่าคุณทำทุกอย่างก็เพราะอาของคุณขอร้อง...หยุดเล่นเกมบ้าๆ เสียทีพิตต้า เรื่องนี้มันสำคัญมากคุณรู้ไหม” ธัญญ์เริ่มตัดพ้อต่อว่าคนสาวที่ไม่รู้ใจตัวเอง

“คนที่คุณรักไม่ใช่อาธีร์ ผมเชื่ออย่างนั้น”

“นี่มันตัวของพิตต้านะคะ คุณอย่ามารู้ดีหน่อยเลย” คนถูกต่อว่าร้อนรนเขามีเวลาอีกไม่นานที่จะเกลี่ยกลอมให้พิยะตาเปลี่ยนใจปฏิเสธการแต่งงานไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีความสุขอีกตลอดชีวิต แต่ความทนงในตัวเองและเป็นคนปากแข็งชายหนุ่มจึงไม่สามารถพูดคำอ่อนหวานเล้าโลมให้หญิงสาวใจอ่อนลง

“อย่ามาปากแข็ง สิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่หัวใจของอาธีร์ แต่มันคือเงินก้อนโตใช่ไหม”

“แน่นอน เงินทองมหาศาลขนาดนั้นเป็นใครก็อยากได้ จริงไหมคะ” หญิงสาวเน้นเสียงราวกับเป็นความต้องการของเธอจริงๆ ใบหน้าคมเข้มเริ่มแดงดูเหมือนหญิงสาวจะไม่มีวันพูดดีกับเขาอีก

“เงิน เงิน คำเดียวเลยสินะที่ผู้หญิงต้องการ”

“ใช่ค่ะ...อย่าคิดมากสิคะ ก็เงินมันซื้อได้ทุกอย่างนี่นา แบบนี้ใครบ้างจะไม่อยากได้”

“ผมเข้าใจแล้ว...ยังไงคุณก็ยังเป็นได้แค่ผู้หญิงนั่งบาร์ที่กระหายเงินตรา คงไม่มีทางจะเปลี่ยนผู้หญิงดีๆได้หรอก” เรียวปากบางเม้มขมขื่นเหลือเกิน ธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้ก็ยังเป็นดูถูกผู้หญิงไม่เคยเปลี่ยนแปลง

“ค่ะพิตต้ายอมรับ” คำตอบสั้นที่ทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก มือที่กำเอาไว้ดูเหมือนจะแน่นขึ้นเรื่อยๆ สายตาท้าทายแข็งกร้าวมองเหมือนคมมีดทิ่มแทงหัวใจ ในเมื่อความอ่อนโยนมันใช้ไม่ได้ชายหนุ่มก็ต้องเปลี่ยนมาเล่นบทผู้ร้ายอีกครั้ง

“โอเคผมยอมรับคุณในฐานะว่าที่อาสะใภ้ก็ได้...ดีเหมือนกันสินสาโรจน์คงจะดังกระฉ่อน ที่อากับหลานมีภรรยาคนเดียวกัน ฮ่าๆ คุณว่าไง เราจะตั้งโต๊ะให้สัมภาษณ์กันที่บ้านนี้เลยไหม” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ซุ่มเสียงของคนที่หมดเรี่ยวแรงเมื่อครู่นี้หายไปใน ใบหน้าฉายแววความร้ายกาจเต็มเปี่ยมจนหญิงสาวเซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง

“อ้าวทำไมครับคุณอา...ถึงยังไงคนทั้งโลกก็จะต้องรู้อยู่ดี คิดคำตอบเอาไว้ล่วงหน้าจะดีกว่านะครับ พอถึงเวลาจะได้ไม่ต้องอึกอักสั่นเป็นเจ้าเข้า”

“คนบ้า”

“ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ ที่จะต้องบอกกับใครๆว่าลีลาว่าที่อาสะใภ้เด็ดและเร้าร้อนเพียงใด” ชายหนุ่มทิ้งท้ายประโยคด้วยการกระซิบแต่คำพูดนั้นกลับดังก้องสนั่นในโสตประสาทของหญิงสาวความอดรนทนไม่ไหวทำให้เธอเงื้อมมือเล็กฟาดที่ใบหน้าคมเข้มทันที

“เลว หยาบคายที่สุด” หน้าที่หันตามแรงกระแทกค่อยๆ หันกลับมามองคนตัวเล็ก มือที่เธอทำร้ายเขาสั่นระริก ชายหนุ่มจับปลายคางขอตนเองโยกคลายความเจ็บก่อนจะยิ้มเย้ยแขนหนารีบคล้องลำคอคนตัวเล็กแล้วประกบปากบดขยี้เรียวปากหวานด้วยความโมโห ชายหนุ่มเบียดริมฝีปากแรงจนแทบกระแทกไรฟันสีขาว มือหญิงสาวทุบตีคนปองร้ายตามสัญชาติญานเธอทุบเขาไม่ยั้งทั้งจิกข่วน ขายาวตะกายถีบขาแข็งแรงสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่อาจจะสู้แรงหื่นกระหายของเขาได้ เรียวฟันที่ขบปิดเอาไว้ค่อยๆเลื่อนเปิดต้อนรับแรงดูดดื่มของเขาที่ละนิด ชายหนุ่มขบริมฝีปากบนล่างสลับกันก่อนจะใช้ปลายลิ้นดุนดันให้ผ่านเข้าไปในช่องปากที่หวานชื่นเสียงครวญครางในลำคอฟังไม่ได้ศัพท์ของคนหนุ่มกลบเสียงหอบกระสันของหญิงสาวจนหมด มือหนาเลื่อนบีบเคล้นอกอูมอิ่มแรงสัมผัสที่หนักหน่วงทำให้ดวงตากลมโตขึ้นหญิงสาวตั้งสติควบคุมความต้องการของตัวเองแล้วดันร่างใหญ่กำยำนั้นออกไปให้ห่างเธอ

“พิตต้า” เสียงเรียกของเขาราวกับเสียดายของหวาน ร่างกายที่สั่นสะท้านจากการถูกปลุกเร้าอารมณ์ขยับถอยหนีการก้าวเข้ามาประชิดตัว พิยะตาหันมองซ้ายขวาเตรียมลู่ทาที่จะหนีแต่เธอก็ถูกต้อนไปจนมุม ร่างเล็กพิงผนังห้องโดยมีชายหนุ่มเบียดเสียดแนบกายเธอ เขาใช้ปลายจมูกลูบไล้ใบหน้าขาวนวลสูดดมกลิ่นที่หอมอ่อนจนหญิงสาวเริ่มหายใจติดขัด หัวใจเริ่มโหยหาความอบอุ่นจากเขาแต่วินาทีนี้เธอไม่ใช้คนที่จะมายอมพลีกายรับความสุขจากคนอื่นได้อีก ร่างกายอ่อนล้าเริ่มไม่สามารถควบตัวเองได้ ไออุ่นที่เขาพ้นใส่ลำคอกกหูและใบหน้าเหมือนยาชาที่ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้ ดวงตากลมหรี่ลงราวกับรอคอยการปรนเปรอความเสน่หาจากเขา เรียวปากบางเผยอรอรับแรงดูดขบเม้มที่เขากำลังหยิบยื่นให้เธอ

“พิตต้า...อืม อย่าทำแบบนี้”

“อืม” หญิงสาวไม่ตอบเขามีเพียงเสียงครางที่เธอซึมซับเอาไว้

“ได้โปรด...ผม ต้องการคุณ” ความประสงค์ของเขาหญิงสาวแปลได้ความหมายเดียวคือเขาต้องการที่จะเสพสมกับเธอ หยดน้ำใสแอบไหลที่แก้มเนียนข้างที่ปราศจากการจูบสัมผัส มือเรียวยกขึ้นลูกไล้อกกว้างหญิงสาวไม่กล้ามองสบตาเขาเลยเธอคลึงเคล้นอกที่หนาด้วยมัดกล้ามใบหน้าสวยซุกซ็ลำคอแข็งเธอจูมเม้มผิวหยาบไล่ลงไปยังแผงอกกระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดรอรับความอบอุ่นอยู่แล้ว ลิ้นเรียวลู่วนรอบเม็ดดำกลางมัดกล้ามเธอขบเม้มจนเขาส่งเสียงเครือครางเบาๆ มือหนาช้อนลำคอคนสวยเอาไว้ก่อนที่เธอจะลงไปทรุดกายตรงหน้าเขา ความช่ำชองที่เขาเคยสอนให้เธอเรียนรู้ช่วยให้บทสวาทไม่สะดุด ตะขอกางเกงทำงานถูกปลดออก มือเรียวรูดซิปลงช้าๆ สายตาคนสาวเงยมองใบหน้าคนที่เร้าร้อนจนตัวเกรง

“คนสวย คุณจะทำให้ผมเป็นบ้ารู้ไหม” หญิงสาวไม่ตอบเธอกำลังสนุกอยู่กับการพองตัวของตัวอ่อนใต้ร่มผ้า มือเรียวหยอกล้อเล่นลูบไล้กระตุ้นความกระสันจนหน้าขาคนหนุ่มแข็งเป็นมัด เขาเอนเอวไปด้านหน้าให้คนสวยสนุกกับอาวุธชายเต็มที การรู้งานทำให้เขาพึงพอใจเรียวปากบางสัมผัสไร้เนื้อหนังบางๆ ที่หุ้มลำเอ็นรูดขึ้นลง เสียงสูดลมหายใจทางปากดังระงมยิ่งเธอเร่งความเร็วมากแค่ไหนเสียงครางของเขาก็เพิ่มขึ้นจนแทบยั้งไม่อยู่ เอวที่เอนขยับรับจังหวะหวามไม่กี่ครั้งความอดทนของเขาก็เกือบจะควบคุมไม่อยู่ ร่างสาวถูกยกขึ้นเบียดทาบที่ผนังตามเดิม ชายหนุ่มจูบเม้มเรียวปากหวานอีกครั้งความเย็นจากลมที่ผ่านเข้าออกทำให้หญิงสาวขนลุกชูชัน ทรวงอกอิ่มยื่นรับแรงคลึงเคล้าจากมือหนาภายในเสื้อบางยกอกที่แข็งเป็นไตชูเด่นจนเขาต้องก้มลงไปดูดเม้มอย่างแรง

“อืม ซีด อ๊า” เสียงกระเซ้าปลุกเร้าให้เขาต้องรีบลงจัดการอาหารคาวหวานตรงหน้า ขาขาวยกเกี่ยวเอวคนหนุ่มตามแรงที่เขาช้อนตัวเธอกระโปรงพริ้วลูกไม้ถูกถลกขึ้นไปเหนือเอวโดยมีมือข้างหนึ่งของหญิงสาวรั้งเอาไว้ ส่วนชายหนุ่มพยายามเปิดช่องทางความสุขที่มีชั้นในสีขาวขวางอยู่ เขาใช้เวลาไม่กี่อึดใจก็แทรกตัวรอดผ่านด้านข้างของชั้นในตัวจิ๋วได้ แรงตอดรัดคับแน่นกระตุ้นให้ความเป็นชายที่แข็งเต็มที่กระตุกผงาดตัวภายในร่างกายสาว เธอหลับตาพลิ้วพร้อมโยกบั้นเอวและสะโพกกลมโดยไม่รีรอให้ชายหนุ่มเป็นคนเริ่มก่อน เขามีท่าทางพึงพอใจอย่าบอกไม่ถูกเกร็งเอวแอ่นรับกระแทกจังหวะรับขึ้นพริกถึงขิง

“อ๊า ซี้ด” ปทุมสีสวยคลอเคลียอยู่ตรงหน้าท้าทายให้เขากลืนกิน ความหอมหวานนุ่มนวลเรียกสัมผัสที่เสียวซ่านได้เต็มเหนี่ยว เขาขบเม้มยอดอกที่ชูชันสลับกันไปมาพร้อมทั้งกระดกสะโพกเร่งจังหวะการบีบและคลายตัวของภายในร่างกายสาว เมื่อรับรู้ว่าร่างกายตัวเองพร้อมจะปลดปล่อยความอุ่นนุ่มแล้วชายหนุ่มก็พาร่างบางมานอนลงบนโซฟาโดยที่เธอยังคงทำหน้าที่เพิ่มความคับแน่นเป็นจังหวะ แรงกระสันของทั้งคู่กระตุ้นให้การขับเคลื่อนกิจกรรมดำเนินต่อไปอย่างเร็ว ชายหนุ่มกระแทกเอวใส่คนสาวหนักหน่วงขึ้นจนเธอผวาสวมกอดเขาเอาไว้แน่นเสียงซีดซาดดังระงมทั่วห้อง สะโพกกลมเกร็วตัวบีบเข้าหากันจนเกือยทำให้ชายหนุ่มขาดใจ ไม่นานร่างทั้งสองก็กระตุกหนักๆใส่กัน

“คนดีของผม อย่าทิ้งผมไปนะ” คำพูดเอื่อยที่เขาพยายามพูดให้นุ่มนวลที่สุดดูเหมือนจะทำได้แค่ให้หญิงสาวแสยะยิ้มให้ แล้วชายหนุ่มก็ฟุบหลับคาโซฟาอย่างหมดแรง

“ฉันทำอย่างที่คุณขอไม่ได้ ถ้าคุณรู้ตัวตั้งแต่แรกเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น” หญิงสาวกระซฺบบอกเขา แล้วเธอก็ลุกออกไปทิ้งให้ร่างหนานอนขดอยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง

ประตูห้องทำงานถูกผลักตามแรงความร้อนใจของคนหนุ่ม ร่างสูงโปร่งเดินรวดเร็วไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงานสายตาดุดันจ้องมองเจ้าของโต๊ะ จนเขาต้องละความสนใจจากเอกสารเงยหน้าขึ้นมองไม่สบอารมณ์เท่าไร