ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 6

“ไม่ต้องลำบากเดินออกมาก็ได้” ธีร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขามองคนเบื้องหน้าแล้วก็ยิ้มให้

“โด่งเกรงใจคุณธีร์จังเลยค่ะ รบกวนเงินทองตั้งมากมาย”

“ไม่เอาน่าเรามันก็คนกันเอง...อย่าลืมสิ” ดนุพรฝืนยิ้มตอบทั้งที่ในใจกังวลไม่น้อย คนกันเองของชายหนุ่มที่ว่ามันทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบ

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

“อืม ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ มีอะไรก็รีบบอกผมไม่ต้องเกรงใจ” ดนุพรยกมือไหว้ก่อนจะหลีกทางให้เขาออก ชายหนุ่มเข้าไปนั่งในรถหรูแล้ว แต่เขาก็ยังหันมองคนที่มาส่งราวกับไม่อยากให้ภาพของหล่อนเลือนหายไป ดนุพรพยายามฝืนยิ้มให้เขา ทั้งทีหล่อนอยากจะรีบหลบเข้าไปในร้านเต็มที ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่หัวใจที่กำลังทรยศของหล่อนนั้นมันระส่ำระส่ายร้อนรุ่ม

“อาโด่งค่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร มีความสัมพันธ์ยังไงกับอาคะ ทำไมต้องทำตัวสนิทสนมกันขนาดนั้นด้วยคะ”

“ว๊าย ยายพิตต้า ถามมากมายขนาดนี้ อาจะตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ”

“ทุกคำถามค่ะอา เค้าเป็นใครคะ แล้วทำไมอาต้องให้พิตต้าไปทำความรู้จักด้วยคะ...ดูน่าเกรงขามจริง”

“โอเคๆ คุณธีร์เค้าเป็นมหาเศรษฐีใหญ่ ยังหนุ่มหล่อแถมโสดด้วย”

“อาโด่ง” หญิงสาวเรียกเรียกสูงเพราะดนุพรตอบไม่ตรงตามที่เธอต้องการ

“คือว่า เค้าเป็นเจ้าหนี้ของอา”

“เจ้าหนี้” เสียงที่ดังต่อจากพิยะตาก็คือบรรดาสาวดริ๊งค์ทั้งหลายที่บังเอิญเข้ามาได้ยิน จนทั้งสองคนต้องหันไปมองอย่างตกใจ

“เค้ามาช่วยอาปลดหนี้จากเสี่ยพงษ์ แล้วมันก็เลยกำหนดใช้หนี้แล้ว...อาไม่รู้จะทำยังไงก็เลย”

“อาขายพิตต้าให้เค้าเหรอคะ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก อาก็แค่ให้พิตต้าไปอยู่ในความอุปการะของเค้าช่วยคราว”

“ยังไงคะอา พิตต้าไม่เข้าใจ”