ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 7

“พี่คะมาคนเดียวเหรอ...ให้หนูนั่งเป็นเพื่อนไหม” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้มหวานๆ ทำให้เขาผงะเล็กน้อย ร่างบางถอยออกไปหนึ่งก้าวแต่ก็ต้องรวบรวมสติให้นิ่งไว้ เธอท่องอยู่ในใจว่าเพื่อบาร์

“ฮึ คุณนี่เอง วันนี้จะเอาอะไรมาสาดใส่ผมล่ะ”

“แหม เรื่องมันผ่านมาแล้วคุณอย่าใส่ใจเลยนะคะ เอาเป็นว่าวันนี้ฉันดื่มขอโทษให้คุณก็ได้” พูดจบหญิงสาวก็สั่งเครื่องดื่ม แล้วหย่อนตัวเองนั่งคู่กับคนสารเลวที่เธอตะโกนก้องในใจ

“มาแปลกนะ...ผมไม่มีเงินจะออฟคุณไปข้างนอกหรอก แต่ถ้าให้ฟรีก็ได้นะ” น้ำเสียงยียวนดูถูกยังคงดังให้เธอได้ยิน ถึงจะพยายามห้ามความโกรธแต่มือเรียวก็ต้องจิกเบาะโซฟาเอาไว้จนเจ็บ

“ดื่มสิคะ...ฉันไม่ออกไปไหนหรอก แค่จะมานั่งดื่มเป็นเพื่อน”

“อืม ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง” ชายหนุ่มเลื่อนตัวเข้ามาใกล้หญิงสาวจนแนบชิดเธอ เขายกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ก่อนจะหันมามองใบหน้าสวยๆ พิจารณาแก้มสีแดงระเรื่อที่เขาเคยได้สัมผัส แขนแข็งแรงเอื้อมโอบเอวบาง พิยะตาสะดุ้งแต่ต้องเตือนตัวเองไม่ให้โต้ตอบอะไร

“ดื่มอีกสิคะ เดี๋ยวเบียร์หายเย็นหมด” หญิงสาวยกแก้วขึ้นประคองป้อนให้เขาอย่างอ่อนโยนตามที่เธอกำลังแสดงบทสาวดริ๊งค์ มือหนาเริ่มซุกซนจับโน่นนี่จนตัวบางเอี้ยวหลบเป็นพันละวัน ชายหนุ่มเหมือนรู้ว่าคนสาวไม่ได้ปรารถนาตัวเขา เธอคงมาเพื่อเงินที่เขาจะยื่นให้ จึงพยายามแทะโลมออกรสชาติเพื่อกลั่นแกล้งคนที่สิ้นคิด สายตาคู่ดำคมเข้มรับกับคิ้วหนามองเรือนร่างของคนสาวราวกับขนมหวานที่น่าลิ้มลอง เนื้อบางสั่นหวาดระแวงเธอไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเข้าใกล้ตัวเขา ยิ่งลมหายใจอุ่นที่เขาพ่นออกมากระทบผิวของเธอนั้นชวนร่างกายอ่อนระทวยไปหมด

“อุ๊ยคุณคะ...อย่าค่ะ” จมูกคมสัมผัสเรียวไหล่ที่พ้นเสื้อสายเดี่ยวสีแดง ทำให้หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบ ใบหน้าสวยร้อนผ่าวขึ้นทันที กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาพ่นออกมาทำให้ร่างกายเธอเหมือนถูกยาชา มือหนาเลื่อนลูบต้นขาขาว เขาจงใจจะให้เธอแสดงความต้องการออกมามากกว่านี้ แขนแข็งแรงโน้มร่างกายสาวให้เขามาใกล้เขามากขึ้น รอยยิ้มที่ส่งให้เธอช่างท้าทายเหยียดหยามเหลือเกิน ชายหนุ่มยิ้มมุมปากสะใจเมื่อเห็นหญิงสาวเบี่ยงตัวไปมาพยายามหลบเลี่ยงการถูกลวนลาม

“อย่าสิคะ...มานั่งดื่มกันต่อดีกว่า”