ทัณฑ์รักอสูรร้าย บทที่ 53 ปรับความเข้าใจ 1.2

วิตโตริโอยืนอยู่บนสนามหญ้าของหน้าบ้านหลังใหญ่ ใบหน้าคมแหงนมองห้องนอนของปรางค์รวี ในใจของเขาครุ่นคิดถึงเรื่องที่มาลีพูด ภาพที่ได้ดู หากเป็นจริงอย่างที่ตนรับรู้ มันก็คงจะดีไม่น้อย

ภาพที่เขาเห็นนั้นบอกได้ว่าฟรานซิสโกและกมลเนตรมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน วิตโตริโออยากให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ความรักของเขามีโอกาสที่จะสมหวังสูง

ความคิดถึง ความรักที่เขามีให้ปรางค์รวี สั่งหัวใจของเขาให้กระทำบางอย่าง ร่างหนาเดินไปยังต้นไม้ใหญ่ ปีนต้นไม้ต้นนั้นอย่างระวัง ดีที่ว่าคนของเขาไม่อยู่แถวนี้ ไม่เช่นนั้นเขาต้องตอบคำถามว่ามาทำอะไรที่นี่ แล้วปีนต้นไม้ทำไม

ต้นไม้ต้นใหญ่ต้นนี้เติบโตแผ่กิ่งก้านใหญ่แข็งแรง และเป็นโชคดีของวิตโตริโอ ห้องของปรางค์รวีมีระเบียงติดกับกิ่งไม้กิ่งใหญ่ที่ล่วงล้ำเข้าไปบริเวณระเบียงพอดี ทำให้เขาสามารถเข้าถึงห้องปรางค์รวีโดยง่าย

วิตโตริโอไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าของบ้านต้องปีนป่ายหาทางเข้าบ้านของตัวเอง เป็นเพราะสัญญาที่ให้กับมารดาว่าจะไม่เข้ามาวุ่นวายในบ้านหลังใหญ่

เสียงกุกกักที่อยู่ด้านนอกตรงระเบียง ทำให้ปรางค์รวีที่กำลังจะล้มตัวลงนอน เดินมายังประตูระเบียงห้องทันที ก่อนจะค่อยๆ เปิดอย่างช้าๆ เธอไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในบ้านหลังนี้โดยง่าย คนของวิตโตริโอเดินดูรอบๆ บ้านกันหลายคน ระแวดระวังภัยอย่างเต็มที่ แล้วเสียงที่อยู่ด้านนอกคือเสียงอะไร

“อย่าร้อง พี่เอง” วิตโตริโอใช้สรรพนามที่มารดาบังคับให้เขาใช้ในฐานะของพี่ชาย ซึ่งตัวของเขาเองไม่เต็มใจในตำแหน่งนี้เท่าไหร่ แต่ไม่สามารถขัดคำสั่งมารดาได้ เพราะได้ทำข้อตกลงไว้ร่วมกันแล้ว

เขาฝากคำพูดครั้งสุดท้ายไว้ก่อนจะเดินออกไปนอกระเบียง ปีนป่ายลงไปแล้วเดินกลับไปบ้านของ แต่จะกลับมาอีกครั้งและครั้งหน้านี้เขาจะเข้าออกทางประตูห้องนอนของเธอ เปิดเผยให้ทุกคนได้รับรู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อปรางค์รวีคือผู้หญิงของเขา

แนบใบหน้ากับฝ่ามือแล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น อีกนานแค่ไหนที่เธอจะลืมเขาได้ ยิ่งใกล้ชิดยิ่งเจ็บปวด เธอเป็นคนเลือกเดินทางนี้เองไม่ใช่หรือ หญิงสาวตกลงปลงใจมาอยู่ที่นี่เอง ถูกแล้วที่เธอจะต้องพบกับความเจ็บปวด อีกนานแค่ไหนกว่าที่เรื่องเลวร้ายนี้จะจบสิ้นลง วิตโตริโอไม่ทำตามสัญญาที่บอกว่าจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธออีก เรื่องมันเป็นเช่นนี้ปรางค์รวีไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร

สถานที่แรกที่เขาต้องเดินทางไปให้เร็วที่สุดคือห้องน้ำ เมื่อมาถึงเขารีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมด หวังให้สายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวดับความร้อนรุ่มในกาย ตอนนี้ร่างกายของเขาร้อนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นใบหน้า แขน ลำขาแข็งแรง ลำตัว หน้าท้องแกร่ง โดยเฉพาะตัวตนชายที่ถูกความร้อนแห่งเพลิงเสน่หาสุมหนักจนแทบจะระเบิด

เขาหลับตานิ่งอารมณ์ปรารถนาที่ถูกปลุกจากความคิดถึง ถวิลหาและสัมผัสอ่อนหวานเมื่อครู่ ทำให้อวัยวะส่วนล่างตึงเครียด เสือน้อยที่หลับใหลตื่นตัวตามอารมณ์

โอ้...เขาคิดถึงปรางค์รวีเหลือเกิน รสจูบเมื่อครู่ กลิ่นหอมจากร่างกายสาวที่เขาแนบชิด ยังคงฝังแน่นตรงบริเวณปลายจมูก ความเสน่หาที่หลบซ่อนภายในร่างไหลเวียนไปทั่ว เวลานี้เขาต้องการต้องการปรางค์รวีเหลือเกิน

กอบกุมไว้เต็มกำมือ หัวสมองของเขากำลังจินตนาการอยู่ว่า ขณะนี้ปรางค์รวีอยู่ในอ้อมกอดของเขา ริมฝีปากของทั้งสองแนบสนิทจูบกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ลิ้นหนาสอดไซร้หาความหวาน กระหวัดเกี่ยวอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร มือใหญ่ก็ป่ายปัดไปทั่วเนื้อนวล

เขาเลื่อนใบหน้าไปซุกซอกคอหอม ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาครอบงับปลายถันเข้าไปในอุ้งปาก ดูดกลืนดุนดันจนร่างงามสะท้าน ผิวกายหอมดังดอกไม้ มันช่วยส่งเสริมให้ความกระสันแผ่ซ่านอาบไปทั่ว เขาร้อนรุ่มอยากปลดปล่อยความทุกข์ระทมที่แน่นขนัดอยู่บริเวณใจกลางร่างกายเต็มทน