ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 52

วิตโตริโอยืนอยู่บนสนามหญ้าของหน้าบ้านหลังใหญ่ ใบหน้าคมแหงนมองห้องนอนของปรางค์รวี ในใจของเขาครุ่นคิดถึงเรื่องที่มาลีพูด ภาพที่ได้ดู หากเป็นจริงอย่างที่ตนรับรู้ มันก็คงจะดีไม่น้อย

ภาพที่เขาเห็นนั้นบอกได้ว่าฟรานซิสโกและกมลเนตรมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน วิตโตริโออยากให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ความรักของเขามีโอกาสที่จะสมหวังสูง

ความคิดถึง ความรักที่เขามีให้ปรางค์รวี สั่งหัวใจของเขาให้กระทำบางอย่าง ร่างหนาเดินไปยังต้นไม้ใหญ่ ปีนต้นไม้ต้นนั้นอย่างระวัง ดีที่ว่าคนของเขาไม่อยู่แถวนี้ ไม่เช่นนั้นเขาต้องตอบคำถามว่ามาทำอะไรที่นี่ แล้วปีนต้นไม้ทำไม

ต้นไม้ต้นใหญ่ต้นนี้เติบโตแผ่กิ่งก้านใหญ่แข็งแรง และเป็นโชคดีของวิตโตริโอ ห้องของปรางค์รวีมีระเบียงติดกับกิ่งไม้กิ่งใหญ่ที่ล่วงล้ำเข้าไปบริเวณระเบียงพอดี ทำให้เขาสามารถเข้าถึงห้องปรางค์รวีโดยง่าย

วิตโตริโอไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าของบ้านต้องปีนป่ายหาทางเข้าบ้านของตัวเอง เป็นเพราะสัญญาที่ให้กับมารดาว่าจะไม่เข้ามาวุ่นวายในบ้านหลังใหญ่

เสียงกุกกักที่อยู่ด้านนอกตรงระเบียง ทำให้ปรางค์รวีที่กำลังจะล้มตัวลงนอน เดินมายังประตูระเบียงห้องทันที ก่อนจะค่อยๆ เปิดอย่างช้าๆ เธอไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในบ้านหลังนี้โดยง่าย คนของวิตโตริโอเดินดูรอบๆ บ้านกันหลายคน ระแวดระวังภัยอย่างเต็มที่ แล้วเสียงที่อยู่ด้านนอกคือเสียงอะไร

“อย่าร้อง พี่เอง” วิตโตริโอใช้สรรพนามที่มารดาบังคับให้เขาใช้ในฐานะของพี่ชาย ซึ่งตัวของเขาเองไม่เต็มใจในตำแหน่งนี้เท่าไหร่ แต่ไม่สามารถขัดคำสั่งมารดาได้ เพราะได้ทำข้อตกลงไว้ร่วมกันแล้ว

ปรางค์รวีตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าใครคือเจ้าของเสียง เธอไม่ร้องตะโกนตามที่เขาบอก ร่างบางถูกดันเข้าไปภายในห้องนอน มือหนาปิดประตูตามด้วยผ้าม่านหนาทึบ

“พี่เสือเข้ามาในห้องนี้ทำไม”

เธอถามใช้สรรพนามตามที่ทิพย์ธาราบอกให้เรียกชายหนุ่ม

“พี่คิดถึง” เขาไม่เพียงแค่พูดสวมกอดเธออย่างแนบแน่น กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายผสมกับกลิ่นของครีมอาบน้ำ มันทำเขาหัวใจเตลิดภายในสมองเปล่งประกายไปด้วยความปรารถนา

“ออกไปนะ ถ้าไม่ออกปรางค์จะร้องตะโกนให้ทุกคนได้ยิน”

เธอทำใจแข็งสุดชีวิต หากเธอใจอ่อนเรื่องทุกอย่างก็จะเลวร้ายลง หรือว่าเป็นความผิดของเธอเองที่มาอยู่ที่นี่

“พี่คิดถึงปรางค์ คิดถึงมากเลย” เขาซบใบหน้าตรงซอกคอขาวนวล สูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด คนที่ถูกกอดขนลุกเกลียวตอบรับความอบอุ่นและความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นทีละนิด

“คนที่พี่ควรจะคิดถึงคือตาไม่ใช่ปรางค์” เสียงของเธอสั่นจนเขารู้สึกได้

“หากวันหนึ่งปรางค์ได้รู้ว่าหัวใจของตาไม่มีพี่อยู่แล้ว ตามีคนอื่น ปรางค์กับพี่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม” ปรางค์รวีไม่เข้าใจที่เขาพูด วิตโตริโอพูดเหมือนกับว่ากมลเนตรมีใครอีกคนซ่อนอยู่ภายในใจ เธอไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด คนอย่างกมลเนตรหรือจะทำอย่างนั้น...ไม่มีทาง

“พี่เสือพูดอะไรปรางค์ไม่เข้าใจ อย่างตานะเหรอจะมีคนอื่น”

มือแกร่งคว้าจับเสือน้อยที่โตเต็มวัย กอบกุมไว้เต็มกำมือ หัวสมองของเขากำลังจินตนาการอยู่ว่า ขณะนี้ปรางค์รวีอยู่ในอ้อมกอดของเขา ริมฝีปากของทั้งสองแนบสนิทจูบกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ลิ้นหนาสอดไซร้หาความหวาน กระหวัดเกี่ยวอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร มือใหญ่ก็ป่ายปัดไปทั่วเนื้อนวล ฟอนเฟ้นทรวงอกอวบใหญ่ไว้ในอุ้งมือ บีบเคล้นอย่างเมามัน

เขาเลื่อนใบหน้าไปซุกซอกคอหอม ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาครอบงับปลายถันเข้าไปในอุ้งปาก ดูดกลืนดุนดันจนร่างงามสะท้าน ผิวกายหอมดังดอกไม้ มันช่วยส่งเสริมให้ความกระสันแผ่ซ่านอาบไปทั่ว เขาร้อนรุ่มอยากปลดปล่อยความทุกข์ระทมที่แน่นขนัดอยู่บริเวณใจกลางร่างกายเต็มทน

วิตโตริโอฝังกายสอดประสานกับเรือนร่างนุ่ม เชื่อมต่อเป็นหนึ่งเดียว เอวสอบออกแรงจังหวะอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายสาวขาวผ่อง เพิ่มกระแสไฟเข้าไปในผิวกายละเอียดของเธอ กอบกุมทรวงอกไว้บีบเหย้าปลายถันด้วยนิ้วเรียวหนา ก้มใบหน้าขบเม้มปลายถันอีกข้างเพื่อไม่ให้น้อยใจ

เสียงครางที่เปล่งออกมาจากลำคอของปรางค์รวี เพิ่มพลังการขับเคลื่อนได้เป็นอย่างดี เรียวขางามถูกยกขึ้นสูงพาดบนบ่ากว้าง อีกข้างถูกแยกออกขนานกับที่นอน เพื่อที่เขาจะได้ล่วงล้ำให้ลึกยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น

แรงขยับสะโพกหนักหน่วง โจนทะยานราวกับสัตว์ป่ากำลังหนีการตามล่าของนายพราน เขาส่งแรงรัก เธอรับท่วงท่าและทำนองที่เข้าหาด้วยการยกสะโพกรับทุกจังหวะถาโถม เร่าร้อน ถึงใจ เสียวสยิว

ในความเป็นจริงร่างของเขากำลังสั่นไหว มืออีกข้างเท้าไปบนฝาผนังของห้องน้ำ อีกข้างจับเสื้อน้อยไว้แน่น ขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ปากหนาเผยอปล่อยเสียงครางวาบหวามตามจินตนาการ ที่กำเนิดเป็นภาพร่วมรักระหว่างเขากับปรางค์รวี เสียงครางดังกระหึ่มเข่งกับเสียงน้ำไหลจากฝักบัว ร่างกายของเขาเกร็ง มือที่กำความแข็งแกร่งเพิ่มแรงขยับมากขึ้น

“ปรางค์ ปรางค์ ปรางค์” วิตโตริโอเรียกชื่อคนรักไม่ขาดปาก ร่างหนากำลังทุกข์ทรมาน เขายืนอยู่ริมปากเหว กำลังโบกโบยบินลงไปเบื้องล่างคล้ายกับนกตัวใหญ่ ส่งผลให้แรงขยับความแข็งแกร่งมากขึ้นเป็นเท่าตัว ไม่ช้าไม่นานความปรารถนาพุ่งพล่านถึงขีดสุด เสียงครางครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลง พร้อมกับสายน้ำขาวขุ่นไหลพ่นออกมาจากปากของเสือน้อย

ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา ก้มมองความสุขที่ไหลออกมาจากกายชาย ไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างวิโตริโอ ดิมาร์ชี ต้องมาสำเร็จความใคร่ด้วยมือของตัวเอง เขาสามารถหาผู้หญิงมากอดให้คลายหนาว ระบายเพลิงพิศวาสได้อย่างไม่ยาก แต่ทว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขามีความสุขเท่ากับปรางค์รวี ชายหนุ่มตั้งปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า ทั้งชีวิตเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากปรางค์รวีคนเดียว