ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 56

กมลเนตรเดินกลับเข้าไปที่ห้องส่วนตัวของตน หลังจากเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ปรางค์รวีได้รับฟัง ทันทีที่เธอย่างกรายเข้าไปในห้อง เธอก็เห็นหนุ่มรูปงามนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงนอน ปลายเท้ากระดิกตามจังหวะเพลงที่เปิดฟัง เขานอนฟังอย่างสบายใจสบายอารมณ์ นี่คงจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วถึงอารมณ์ดีแบบนี้ กมลเนตรคิดในใจ

“กลับมาแล้วหรือจ๊ะเมียจ๋า ผัวคิดถึงที่สุดเลย” เขาพูดด้วยรอยยิ้มแสนบาดใจเต็มใบหน้า

“เข้ามาทำไม ขออนุญาตเจ้าของห้องเขาหรือยัง” เธอแกล้งถามตีสีหน้าบึ้งตึง แต่เขากลับยิ้มกว้างกว่าเดิม

“ห้องผัวก็เหมือนห้องเมียนะแหละ จะเดินเข้าออกเมื่อไหร่ก็ได้ มามะมาให้ผัวจ๋าชื่นใจหน่อย จะลงแดงตายอยู่แล้วเนี่ย” ฟรานซิสโกลุกขึ้นจากเตียง เดินตรงมายังร่างอรชรที่ยืนหน้าแดงก่ำ กับคำพูดโจ่งแจ้งอย่างแสนอาย ลำแขนหนาช้อนอุ้มร่างกมลเนตรอย่างรวดเร็ว วางร่างอิ่มบนเตียงหนานุ่ม โดยมีร่างกายของเขานอนตะแคงหาร่างบาง

“ผมดีใจที่สุดเลยรู้มั้ยที่ไม่ต้องติดอยู่กับคำว่าทรยศหักหลังเพื่อน ตอนที่วิโตเล่าให้ผมฟัง ผมยังนึกว่าตัวเองฝันไป ไม่คิดเลยว่าความรักของเราที่ปิดบังมานาน ถึงวันที่จะรักกันอย่างเปิดเผยเสียที”

ฟรานซิสโกพูดจ้องมองดวงหน้าหวานของหญิงที่ตนรัก จูบที่หน้าผากเกลี้ยงนูนอย่างรักใคร่

“โซเฟียดีใจเหมือนกันค่ะ ดีใจที่สุดในโลกเลย บ่วงที่คล้องคอของโซเฟียได้ถูกถอดออก ด้วยความเข้าใจทุกอย่างกำลังจะเป็นไปในทิศทางของมัน โซเฟียรักคุณฟรานโก้ที่สุดเลยค่ะ” เวลานี้เธอสามารถบอกรักเขาได้อย่างเต็มใจ มอบกายให้เขาอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ ไม่รู้สึกผิดอีกต่อไปแล้ว

“ผมรักคุณมากโซเฟีย และจะรักตลอดไป” เรียวปากบางแย้มออกนิดเพื่อรับปากหนาที่กำลังโน้มต่ำลงมาประกบ ฟรานซิสโกบดเคล้าปากนุ่มเบาๆ ให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป รสจูบของเธอช่างหวานล้ำ ราวกับว่าเขากำลังดื่มน้ำผลไม้ผสมกับวิสกี้ชั้นเลิศ หมักบ่มเป็นเวลานาน เขาดื่มด่ำจนตัวเองหลงมึนเมาในรสชาติ ลิ้นหนารุกรานเข้าไปในช่องปาก กระหวัดลิ้นไปมาตามกระพุ้งแก้ม ไรฟันสะอาด สอดรัดลิ้นเล็กที่ตั้งท่ารอความอ่อนโยนจากเขา ด้วยความตื่นเต้น

ปลายลิ้นของทั้งสองพัวพันกันอย่างดูดดื่ม ฟรานซิสโกไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ตอนนี้เขากำลังจูบเธอ จูบผู้หญิงที่เขารัก จูบที่เขารอคอยมานานแสนนาน และไม่คิดว่าจะได้จูบและสัมผัสเธออีกครั้ง เขาจึงเสาะแสวงหาบ่อน้ำตาลในโพรงปากของเธอ ด้วยความอ่อนโยนเนิ่นนาน

ปากของเขาทำงาน มือหนาทำงานไม่ต่างกัน กระดุมเสื้อตัวเล็กถูกปลดออกอย่างช่ำชอง รวดเร็ว ภายในไม่กี่วินาทีกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก เสื้อตัวน้อยถูกถอดออกทันที บัวตูมช่อกลางถูกห่อหุ้มอยู่ในบราตัวสวยสีสด เขาทักทายยอดทรวงด้วยปลายนิ้วผ่านบราตัวนั้น ร่างบางสะดุ้ง เสียงครางเกิดขึ้นในลำคอ ไม่นานเสื้อชั้นในถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

มือนุ่มรู้งานจับชายเสื้อโปโลตัวเก่งของเขา เลื่อนขึ้นสูงจนกระทั่งถึงลำคอ เขาผละริมฝีปากออกจากปากบางเพียงนิด เพื่อให้เสื้อตัวเก่งของเขาหลุดออกไปจากร่างกาย

ร่างกายส่วนบนของทั้งสองเปลือยเปล่า แผงอกแข็งแรงเสียดสีกับทรวงอกนุ่มดุจสปริงของกมลเนตร ถ่ายทอดความร้อนจากเรือนกายของอีกคนเข้าสู่อีกคน ฟรานซิสโกไม่ได้เพิ่มความร้อนรุ่มด้วยร่างกายส่วนบนเท่านั้น ร่างกายส่วนล่างของเขาและเธอ เสียดสีอย่างตั้งใจ ตัวตนแข็งแกร่งขยายใหญ่เต็มตัวคล้ายกับงูใหญ่ตัวเต็มวัย ผงาดอยู่ในกางเกงชั้นในที่หลบซ่อนอยู่ในกางเกงยีนส์อีกชั้นหนึ่ง

ความร้อนรุ่มที่เธอได้รับมันมากพอที่มือเล็กจะรีบถอดกางเกงยีนส์ของเขาอย่างใจร้อน เช่นเดียวกับฟรานซิสโกที่ถอดกางเกงรัดรูปของกมลเนตรอย่างร้อนรนเช่นกัน สองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายบนเตียงกว้าง จูบที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน สิเน่หา อาบกระจายไปทั่วกายของทั้งคู่ มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรือนร่างระหงทุกสัดส่วนที่เขาสามารถจับต้องได้

มือแข็งช้อนสะโพกงามขึ้นสูง เพื่อที่จะให้กลีบดอกไม้ช่อสวยรับแรงกระแทกกระทั้นที่มีประสิทธิภาพสูงสุด กำลังแรงไร้ขีดจำกัด เพื่อที่จะส่งเขาและเธอไปยังวิมานที่เต็มไปด้วยความสุข

“อา...คุณฟรานโก้” เธอครางรับความเปรมปรีดิ์จากเกมรักอันร้อนเร่าของชายที่ตนรัก

“เมียจ๋า...ไม่ไม่ไหวแล้ว” เขาพูดเสียงสั่น ร่างกายสั่นเทาไม่ต่างกับเสียง เอวสอบยกขึ้นสูงสุดก่อนจะโจนจ้วงเข้าหากลีบดอกไม้อีกหลายครั้ง เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากความอัดอั้นทั้งหมด เป็นสายน้ำแห่งรักพุ่งกระจายอยู่ในกลีบดอกไม้

“ผัวจ๋ารักเมียจ๋าที่สุดเลยครับ” เขาพูดเสียงเบาชิดกกหูสะอาด กดปลายจมูกไปยังใบหูแทะเล็มด้วยปลายลิ้น ตวัดเล่นที่ติ่งหูขบกัดอย่างหมันเขี้ยว เธอขนลุกซู่ความปรารถนาวิ่งแล่นมาเป็นลูกคลื่น

“โซเฟียเหนื่อยแล้วค่ะ” เธอรีบพูด แต่ดูเหมือนว่าพูดที่เปล่งออกไปนั้นมันจะช้าเกินไป เพราะความยิ่งใหญ่ของเขาเริ่มตื่นฟื้นตัวอยู่ในกลีบดอกไม้ของเธอทีละนิด จนกระทั่งมันคับแน่น เขาเริ่มโยกตัวไปมา บดเบียดเป็นรูปวงกลม เธอถึงกับเผยอปากร้องครางออกมาอย่างลืมตัว

“ผัวจ๋าคิดถึงเมียจ๋ามากเลยรู้ไหม วันนี้ครั้งเดียวคงไม่พอ ต้องทั้งคืน” ฟรานซิสโกแสดงให้เธอเห็นว่าเขารักและคิดถึงมากเพียงใด บทรักอ่อนโยนสลับกับเร่าร้อนดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หัวใจทั้งสองดวงเบิกบาน เมื่ออีกฝ่ายพร่ำพูดคำว่ารักไม่ขาดปาก เขาและเธอสัญญาต่อกันว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหัวใจของทั้งสองจะอยู่เคียงคู่กันตลอดไป