ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 17

เช้าวันใหม่อันแสนสดใสและสดชื่นบานของใครหลายคน แต่สำหรับปรางค์รวี มันคือจุดเริ่มต้นของความโหดร้าย ป่าเถื่อน หยาบคาย ร่างบางแทบจะกระดิกไม่ได้ เจ็บแสบไปหมด รู้สึกเหมือนกับว่าร่างจะขาดออกเป็นสองท่อน ขยับแต่ละครั้งความเจ็บปวดวิ่งพล่านไปทุกสัดส่วนของร่างกาย นวลเนื้อกายสาวเต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงที่เขาฝากฝังไว้ บางที่ถูกขบกัดเป็นรอยฟัน ทรวงอกอวบใหญ่มีรอยฝ่ามือแดง จากแรงเคล้นหนักหน่วงจารึกไว้ทั้งสองข้าง ข้อเท้าถูกพันธนาการด้วยโซ่ เริ่มบวมทำให้เจ็บปวดมากยิ่งขึ้น

“ปัง” บานประตูห้องถูกเปิดและปิดลงเสียงดังสนั่น ร่างสูงตระหง่านนของเสือร้ายเดินเข้ามาอย่างทระนง พอเห็นเขา เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมกายทันที

“ตื่นแล้วเหรอแม่เชลยสวาท” เขาพูดเสียงเรียบ เดินเข้ามาใกล้ช้าๆ ดวงตาสีสวยประกายวับวาว ถอดชุดคลุมสีขาวออกจากร่างกาย ดวงตากลมโตของปรางค์รวีเบิกกว้าง เมื่อเรือนกายเปลือบเปล่ากำยำ ปรากฏอยู่ต่อหน้า

“เธอคงรู้ว่าฉันเข้ามาที่ทำไม ฉันบอกแล้วไงว่า เธอต้องเป็นทาสความใคร่ของฉัน เพราะฉะนั้นเธอเตรียมตัวรับศึกครั้งใหม่ได้เลย” มือใหญ่จับข้อเท้าเล็กที่มีโซ่เส้นใหญ่พันธนาการอยู่ ลากเข้ามาใกล้ตัวเอง ปรางค์รวีใช้เท้าอีกข้างยันกายฝืนไว้สุดกำลัง หากแต่เรี่ยวแรงที่สูญเสียไปมากเมื่อคืน จึงไม่สามารถสู้แรงของเสือร้ายได้เลย

“อย่าค่ะคุณเสือ คุณเสือเข้าใจผิดนะคะ ปรางค์ไม่ได้ฆ่าลูกของเรา...ฮือ” เธอร้องบอกทั้งน้ำตาที่ไหลพรากอย่างเสียขวัญ เพราะร่างหนาก้าวเข้ามาบนเตียง คร่อมร่างบางไว้อย่างเป็นต่อ

“เหรอ...ฉันไม่มีวันเข้าใจผิด ฉันเข้าใจถูกทุกอย่าง เธอฆ่าลูกฉันเพราะกำลังจะมีผัวใหม่ ตอนนี้คงถูกผัวใหม่ทิ้งล่ะสิ ถึงกลับมาอยู่กับแม่ น่าสมเพชที่สุด ผู้หญิงอย่างเธอเป็นได้แค่เครื่องสนองทางเพศให้กับผู้ชายเท่านั้น เป็นมากกว่านี้ไม่ได้หรอก แต่ฉันก็มีความเมตตาให้เธออุ้มท้องลูกของฉันใหม่ พอคลอดเสร็จฉันจะส่งผู้หญิงร่านสวาทอย่างเธอไปลงนรกด้วยตัวเอง” วาจาของเขาเหมือนคมของใบมีดกรีดตามร่างกายของเธอ เจ็บทุกอณูที่ใบมีดนั้นเฉือนลึก น้ำตาแทบจะเปลี่ยนสีเป็นสีของเลือด แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาเข้าใกล้คำว่าเมตตาเลยสักนิดเดียว

“ไม่นะ...กรี๊ดดดด” น้ำเสียงของเธอคงเบาเกินกว่าที่เขาจะหยุดยั้งการกระทำของเขาได้ เรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน

“ถ้าเธอไม่ยอมฉันดีๆ ยังแหกปากร้องให้ฉันหงุดหงิดอีกล่ะก็ ฉันจะดึงแม่ของเธอมาทรมานด้วยอีกคน เธออยากให้แม่เธอเจ็บไหมล่ะ ถ้าอยากก็ดิ้นเลย ร้องเลย เลือกเอาล่ะกันว่า เธอจะเจ็บคนเดียว หรือจะให้แม่เธอเจ็บด้วย”

คำขู่ของวิตโตริโอได้ผล ปรางค์รวีหยุดดิ้นรนทันที เธอรู้ดีว่า คนอย่างเขาไม่เคยขู่ใคร เขาทำจริง แล้วท่าทางของเขาเวลานี้ก็ทำได้ทุกอย่างที่พูดด้วย เธอจึงปล่อยกายให้เขาเชยชมตามต้องการ

วิตโตริโอยิ้มเย็นเมื่อเห็นกิริยาของเธอ เขาจึงแทรกตัวตนเข้าไปในกลีบดอกไม้แห้งแล้ง ขยับร่างกายเสียดสีความฝืดเคือง ส่งผลให้ความเจ็บปวดเกิดขึ้นกับเธอ ทว่ามันก็เผื่อแผ่มาถึงเขาเช่นกัน

มือใหญ่สะบัดผ้าห่มที่คลุมร่างกายเปลือยของปรางค์รวีออก ก้มใบหน้าลงครอบครองยอดถัน กัดบ้างโลมเลียด้วยปลายลิ้นบ้าง เธอดิ้นพล่านกับความรู้สึกที่ขนานเคียงคู่มาพร้อมกันระหว่างความเจ็บปวดกับความเสียวซ่าน

เวลาผ่านไปสักพัก ความปวดร้าวไปทั่วร่างก็ลดลง ถูกแทนที่ด้วยความซ่านสยิว วิตโตริโอหยุดเคลื่อนไหวชั่วคราว โอ้โลมสาวใต้ร่าง ให้พร้อมสรรพสำหรับเกมสวาทเต็มรูปแบบของตน

“อืม...อืม...คุณเสือ” ยอดถันสีสวยทั้งสองข้างเปียกชุ่มด้วยอุ้งปากหนาที่สลับผลัดเปลี่ยนกันแทะเล็ม เสียงครางแผ่วเบาดังต่อเนื่อง เช่นเดียวกับความกระสันซ่านที่ลามเลียไปทั้งกายา

เขาละจากบัวตูมที่เริ่มช้ำมาทาบทับกลีบปากนุ่ม บดขยี้อย่างเร่าร้อน นำลิ้นหนาเข้าไปสู่โพรงปากหอม เกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่ม ดึงรั้งเข้ามาในอุ้งปากของตน ปล่อยกลับไปในอุ้งปากบางอีกครั้ง สอดรัดกระหวัดให้เธอเสียวซ่าน ความเจ็บปวดจากกลีบดอกไม้ลดทอนลง เมื่อน้ำหวานมาชโลมชุ่มให้ผ่อนคลาย กระแสความเสน่หาลุกลามไปทั่วผิวเนื้อ เกล็ดเลือด ประสาทสัมผัสถูกกระตุ้นด้วยรสจูบ และการเล้าโลมอย่างเหนือชั้น ส่งผลให้ปรางค์รวีคล้อยตามความรัญจวน

“คุณเสือ...อืม...คุณเสือ” เมื่อเอวใหญ่เริ่มทำงาน เสียงหวานก็ครางกระเส่า สะโพกงามทำตามสัญชาตญาณของตน ส่ายรับแรงกระชั้นที่สอดใส่เข้ามาอย่างหนักแน่น

เธอตอบรับจูบแสนหยาบให้แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนระคนเร่าร้อน ปลายลิ้นนุ่มตวัดลิ้นหนา รัดเกี่ยวหลายครั้ง ดุนดันหลายหนจนเกิดเสียงห้าวใหญ่ดังกังวานในลำคอ

เขาถอนร่างกายออกจากกลีบดอกไม้ จับร่างบางตะแคงข้าง ยกเรียวขาที่มีโซ่เส้นใหญ่พันธนาการอยู่พาดบนบ่ากว้าง นั่งคร่อมขาอีกข้างของเธอไว้ จัดท่วงท่าเสร็จก็โยกตัวส่งกายแกร่งเข้าไปภายในถ้ำสวาทอีกครั้งลึกล้ำมากกว่าเดิม กระโจนจ้วงเข้าใส่ร่างบางสุดแรง เหมือนเสือตระคลุบเหยื่อที่ไร้ทางสู้

“อา...คุณเสือ...คุณเสือ...อา” ปรางค์รวียังคงระบายความกระสันเสียวออกมาไม่หยุด แล้วยิ่งเวลานี้ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เมื่อเขาใช้ปากแทะเล็มเรียวขาที่พาดบ่ากว้างไปตามปลีน่องโดยใช้ปลายลิ้นลากไล้ หยุดนิ่งตรงข้อพับขาด้านในก่อนจะสะบัดพลิ้วลิ้นไปมา สร้างความกระสันซ่านให้เธอเป็นอย่างมาก ร่างบางบิดเร้า ทั้งเสียวรัญจวน อาบซ่านบริเวณกลีบดอกไม้ วาบไหวจนร่างกายเธอเริ่มเกร็งตอบรับการเล้าโลมที่ไม่ธรรมดาของวิตโตริโอ ในขณะที่เอวหนาก็ไม่ได้หยุดทำงาน เขาโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อให้น้ำหนักตัวส่งแรงรักให้เพิ่มระดับแรงมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งทะยาน