ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 18

“ฮือ...ฮือ” เสียงร้องไห้ที่ดังออกมาจากห้องนอน ทำให้คนที่ได้ยินเกิดความรำคาญ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกในรอบหลายวัน ที่จำเลยสาวนั่งคร่ำครวญ

“จะร้องไห้หาสวรรค์วิมานอะไรนักหนา ญาติเธอฝ่ายไหมตาย...ห๊า” วิตโตริโอตวาดถามเสียงดัง ปรางค์รวีสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลัง หวาดกลัวจับจิต กริ่งเกรงจับใจ

“ปะ...ปรางค์อยากกลับบ้าน ปรางค์อยากกลับไปหาแม่ แม่ปรางค์ไม่สบาย คุณเสือปล่อยให้ปรางค์กลับบ้านนะคะ” เป็นเวลาสามวันแล้วที่เขากักตัวเธอไว้ ไม่ให้ติดต่อกับใคร ไม่ให้ออกไปไหน หน้าที่ของปรางค์รวีมีเพียงอย่างเดียวคือ ตอบสนองความใคร่ให้เสือร้ายไร้เหตุผล และนั่นทำให้จำเลยสาวไม่สามารถบอกข่าวให้มารดารู้ได้ แน่นอนว่าสดศรีจะต้องเป็นห่วงเธอ เช่นเดียวกับที่ปรางค์รวีเป็นห่วงมารดา

“ไม่...เธอยังไปไหนไม่ได้จนกว่าเธอจะท้อง แล้วให้คลอดลูกของฉันแทนลูกคนเก่าที่เธอฆ่าตาย พอเธอคลอดลูกของฉันเมื่อไหร่ เธอจะไปตายที่ไหนก็ไป หาผัวใหม่สักกี่คน ฉันจะไม่ห้ามเธอเลย” น้ำเสียงนั้นเกรี้ยวกราดบ่งบอกถึงอารมณ์ที่อยู่ภายในจิตใจของเขา โกรธและแค้น

“คุณเสือเข้าใจผิด ปรางค์ไม่ได้ทำแท้ง ปรางค์ไม่ได้ตั้งใจฆ่าลูกของเรา” เธอบอกเขาทั้งน้ำตา

วิตโตริโอเลือดขึ้นหน้า สาวเท้าเดินมาหาร่างแน่งน้อย มือแกร่งกำรอบลำคอระหงแน่น...แน่นจนปรางค์รวีหายใจไม่ออก ดิ้นทุรนทุรายและพยายามแกะมือหนาออก ก่อนที่เธอจะขาดใจตาย

“อย่าสะเออะพูดคำว่าเข้าใจผิด เพราะสิ่งที่ฉันเข้าใจทั้งหมดมันถูกต้อง ผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ มันต้องเจออย่างฉัน เธอจะต้องเจ็บปวดเจียนตาย ให้สมกับความชั่ว ความใจร้ายของเธอ” เขาคลายมืออก ผลักร่างปรางค์รวีเต็มแรง จ้องมองเธอเยี่ยงอสูรร้ายกำลังบดขยี้มดตัวน้อยให้แหลกละเอียดแทบเท้า

“ขอปรางค์กลับไปดูแม่หน่อยนะคะ ปรางค์อยากรู้ว่าแม่สบายดี แล้วคุณเสือจะทำยังไงกับปรางค์ปรางค์ยอมทั้งนั้นค่ะ” เธอร้องขออ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาที่ยืนยิ้มอย่างผู้กำชัยชนะ “นะคะคุณเสือ ปรางค์ขอร้อง ปรางค์อยากเจอแม่ แค่เดี๋ยวเดียวก็ได้ค่ะ นะคะคุณเสือ”

วิตโตริโอหลุบตามองปรางค์รวีที่ก้าวลงมานั่งกอดเข่าตน เธอขอร้องอ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา และหวังว่าวิตโตริโอจะเห็นใจ

“ได้...ไม่มีปัญหา ฉันจะพาเธอไปเจอแม่” ปรางค์รวียิ้มออกมาได้ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา “ฉันจะไปกับเธอด้วย จะไปบอกแม่เธอว่า เธอทำแท้ง ทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเพื่อไปหาผัวใหม่ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจนะว่าแม่ของเธอจะรู้เรื่องนี้หรือยัง ถ้ารู้แล้วก็แล้วไป แต่ถ้ายังไม่รู้ ฉันจะทำให้แม่ของเธอตาสว่าง ลูกสาวที่แสนดีสุดท้ายก็เป็นผู้หญิงสารเลว อยากรู้จริงๆ เลยว่า แม่ของเธอจะว่ายังไง” เรื่องนี้เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าสดศรีจะทราบเรื่องหรือยัง แต่ท่าทางของเธอที่แสดงออก ทำให้เขามั่นใจว่า นางยังไม่รู้

“คุณเสือคะ ปรางค์ขอร้อง อย่าบอกเรื่องนี้กับแม่ปรางค์นะคะ จะให้ปรางค์ทำอะไรปรางค์ยอมทั้งนั้น ขอเพียงอย่าบอกเรื่องนี้กับแม่ปรางค์นะคะ” วิตโตริโอมองร่างเล็กที่กอดขาเขาแน่น อ้อนวอนร่ำไห้อย่างน่าสงสาร คราวนี้เขาได้ข้อต่อรองใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งข้อแล้ว

“ฉันจะบอกหรือไม่บอกไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ฉัน มันขึ้นอยู่ที่เธอ ถ้าเธอทำตัวดี เป็นเครื่องผลิตลูกให้ฉันตามที่ฉันต้องการ ฉันก็จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและจะไม่ลากแม่เธอมาเกี่ยวข้องด้วย แต่ถ้าวันไหนเธอทำตัวงี่เง่าล่ะก็ เธอได้เจ็บเจียนตายแน่” เขาพูดขู่

“ค่ะ ปรางค์จะทำตามที่คุณเสือต้องการค่ะ” ปรางค์รวีน่ะหรือจะมีข้อต่อรองหรือไม่ทำตามที่เขาบอก เวลานี้เขาถือไพ่เหนือกว่าเธอทุกอย่าง ทั้งที่เธออยากจะบอกความจริงให้เขาล่วงรู้ เพื่อที่ตัวเองจะได้หลุดพ้นจากเงื้อมมือของอสูรร้าย ทว่าปากของเธอมันหนักทุกครั้งที่จะเอ่ยเรื่องนี้ อีกทั้งก็กลัวว่าเขาจะหาว่าเธอแก้ตัวและไม่เชื่อ แล้วอาจทำให้ความโกรธแค้นเพิ่มมากขึ้น ปรางค์รวีหวังลึกๆ ว่า วันหนึ่งจะมีคนมาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดที่ตนได้รับ

.............

ปรางค์รวีเปิดประตูรั้วบ้าน ก่อนจะเข้าไปในบ้านที่เธอไม่คิดว่าจะได้กลับมา เธอรีบเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างเร่งรีบ เนื่องจากเธอมีเวลาจำกัด