ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 5

สองสัปดาห์มานี้ปรางค์รวีคลายความอึดอัดลงมาก เมื่อเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเกินกว่าการจับมือถือแขน วิตโตริโอให้เกียรติอย่างที่หญิงสาวคาดไม่ถึง ทำให้เธอกล้าพูดคุยหยอกล้อกับเขามากขึ้น หากแต่ปรางค์รวียังคงระวังตัวกลัวจะเผลอไผลไปกับสัมผัสรัญจวนเช่นครั้งนั้น ทว่าเธอลืมระวังหัวใจไม่ให้หลวมตัวรักเขา

และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หัวใจของเธอก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา ที่มาพร้อมกับความเอาใจสารพัด พูดจาอ่อนหวานระคนนุ่มหู พาไปทานอาหารกลางวัน ไปรับไปส่งทุกเช้าและเย็น เขาทำหน้าที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ความรู้สึกดีเริ่มก่อเกิดในจิตใจ ดอกรักค่อยๆ เบ่งบานในหัวใจที่ไม่เคยสัมผัสคำว่าความรัก แต่ถึงกระนั้นปรางค์รวีก็ยังไม่เปิดใจรับเขาเต็มที่ เพราะคิดว่าคนอย่างเขาคงไม่ปักใจรักหญิงสาวธรรมดาเช่นเธอ เพราะในสังคมของเขามีสตรีที่เทียบเทียมกับเขามากเหลือเกิน

“ปรางค์ วันนี้เพื่อนฉันเปิดผับใหม่เป็นวันแรก ฉันกะว่าจะไปเปิดงานให้เสียหน่อย ปรางค์ไปกับฉันนะ” เขาเอ่ยชวน ปรางค์รวีมีท่าทางลังเล เพราะเธอไม่เคยเที่ยวยามราตรีมาก่อน อีกข้อหนึ่งมารดาของปรางค์รวีป่วยกระเซาะกระแซะมาหลายวันแล้ว หากเธอไปก็จะไม่มีคนดูแลมารดา

“ปรางค์คงไปกับคุณเสือไม่ได้หรอกค่ะ พอดีแม่ปรางค์ไม่ค่อยสบาย”

เธอให้เหตุผลแล้วหวังว่าชายหนุ่มจะเข้าใจ สีหน้าของวิตโตริโอหมองลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทำให้คนที่มองเห็นอดรู้สึกผิดไม่ได้ แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“แย่จังที่ปรางค์ไม่ไป ฉันอุตส่าห์บอกเพื่อนๆ ไว้ว่าจะพาแฟนไปแนะนำให้รู้จัก งานนี้ฉันต้องโดนเพื่อนต่อว่าแน่เลย แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันทนได้ ก็แม่ปรางค์ไม่สบายนี่ ต้องสำคัญกว่าฉันอยู่แล้ว”

วิตโตริโอแสร้งพูดเสียงเศร้า หวังให้ปรางค์รวีหลงกล คนที่ได้รับฟังหัวใจพองโตเมื่อได้ยินเขาบอกว่าจะพาเธอไปในฐานะของคนรัก เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดตรงๆ เช่นนี้ พูดบ่อยครั้งว่าเธอคือคนสำคัญคนหนึ่ง แต่ไม่พูดเต็มปากเต็มคำว่าเป็นคนรัก และด้วยถ้อยคำที่เธอรอคอยนี่เอง ทำให้ความตั้งใจของตนเปลี่ยนไป

“คุณเสือจะพาปรางค์ไปในฐานะแฟนจริงๆ หรือคะ” เธอเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ เขายิ้มเมื่อเห็นเหยื่อหลงกลเข้าแล้ว

“จริงสิตลอดสองอาทิตย์ ฉันไม่เคยล่วงเกินปรางค์เลย นอกจากจับมือ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้เสร็จฉันไปนานแล้ว แต่ปรางค์เป็นผู้หญิงที่พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น ฉันถึงไม่ทำกับปรางค์เหมือนผู้หญิงพวกนั้นไง ถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็คือ ฉันรักปรางค์ ได้ยินไหมว่าฉันรักปรางค์”

ปรางค์รวีอายม้วนกับคำพูดพกลมของวิตโตริโอ

“ถ้าปรางค์ไปผับของเพื่อนคุณเสือ จะกลับดึกหรือเปล่าคะ”

“ไม่หรอก ฉันกะว่าจะอยู่ถึงแค่เที่ยงคืนเท่านั้น ก็จะกลับ”

ปรางค์รวีทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบรับคำชวนของเขา โดยไม่รู้ว่าเธอกำลังตกเป็นเหยื่อของเสือร้ายตนนี้

“ก็ได้ค่ะ ปรางค์ไปกับคุณเสือก็ได้ เดี๋ยวปรางค์จะไปบอกให้เกี๊ยะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ของปรางค์ค่ะ”

“ฉันดีใจที่สุดเลยที่ปรางค์ไปกับฉัน คราวนี้เพื่อนของฉันจะได้เห็นแฟนของฉันเสียทีว่าสวยมากแค่ไหน” หญิงสาวเขินอายกับคำพูดของเขายิ่งนัก รู้สึกตื้นตันใจ เอิบอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ความรักที่ไกลเกินมือเอื้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้ารอให้เธอไขว่คว้ามาครอบครอง

เสือร้ายซ่อนรอยยิ้มไว้เมื่อเห็นทีท่าเคลิ้มฝันของหญิงสาว อย่างเขานะหรือจะคว้าผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเหมาะสมกับตนมาเป็นคนรัก ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน อย่างมากปรางค์รวีก็เป็นได้แค่เพียงอาหารจานหนึ่งที่กินแก้ขัด รอให้เขาเจออาหารเลิศรสเสียก่อน เขาจะสลัดเธอทิ้งอย่างไม่ใยดี

...............

วิตโตริโอและปรางค์รวีมาถึงผับชื่อดังย่านสุขุมวิท ในเวลาเกือบสามทุ่ม เนื่องจากเขาต้องเดินทางไปทานอาหารกับลูกค้าตามที่นัดหมายไว้แล้วจึงมาที่ผับแห่งนี้ ทั้งสองเดินเข้ามาภายในผับตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนของวิตโตริโอสามคนนั่งรออยู่ก่อนหน้า

“ว่าไงวะไอ้เสือไม่เจอตั้งนานหายเงียบไปเลยนะ”

ธีรยุทธ์เจ้าของผับทักทายเพื่อนสนิทอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะปรายตาไปมองหญิงสาวที่นั่งเคียงข้างเพื่อนสนิท

“พอดีงานยุ่งนิดหน่อย”

“ว่าแต่ใครวะที่นายพามาด้วย” คำถามนี้ธีรยุทธ์เอ่ยถามข้างๆ หูของวิตโตริโอ เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่อยู่ข้างกายเพื่อนรักได้ยิน

“ก็รู้อยู่ยังจะมาถามอีก” วิตโตริโอตอบพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก ธีรยุทธ์ยิ้มกับคำตอบของเพื่อน มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงหน้าตาใสซื่อคนนี้เป็นอาหารหวานของวิตโตริโอเหมือนกับหญิงสาวที่ผ่านมา

หลังจากที่มากันครบองค์ประชุม การสังสรรค์ระหว่างเพื่อนสนิทก็เกิดขึ้นทันที วิตโตริโอกับผองเพื่อนนั่งดื่มนั่งสนทนากันอย่างออกรส ราวกับว่าไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน และบางครั้งการพูดคุยบางช่วงพวกเขาก็สนทนากันเป็นภาษาอิตาเลี่ยน ราวกับว่าไม่ต้องการให้ปรางค์รวีรับรู้เรื่องที่คุยกัน

สตรีหนึ่งเดียวในโต๊ะได้แต่นั่งมองเพื่อนสนิทของวิตโตริโอไปมาทีละคน โดยที่เธอไม่ได้พูดอะไรกับใครเลยสักคำ ไม่มีการแนะนำตัวว่าเธอเป็นคนรักอย่างที่เขาบอก นอกจากดื่มน้ำส้มที่เขาสั่งให้เธอดื่ม ฟังเสียงเพลงที่บรรเลงเคล้าคลอเท่านั้น บางครั้งเพื่อนของเขาหันมามองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ดูเหมือนเยาะเย้ย ถากถางดูแคลน หยาบโลน