ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 50

ปัง...

ฝ่ามือใหญ่ของโรเจอร์กระทบกับโต๊ะทำงานเต็มแรง บรรดาลูกน้องทั้งหลายที่ยืนอยู่ในห้องต่างสะดุ้งกับท่าทางโกรธเกรี้ยวของผู้เป็นนาย จะไม่ให้โรเจอร์มีอาการแบบนี้ได้อย่างไร เพราะเมื่อคืนโกดังสินค้าที่อยู่ประเทศอิตาลีถูกเผา สินค้าที่อยู่ในโกดังเสียหายเกือบครึ่ง ยังไม่รวมของผิดกฎหมายที่แอบหลบซ่อนสายตาของเจ้าหน้าที่ ก็ถูกเผาทำลายจนไม่สามารถส่งให้ลูกค้าตามกำหนดได้ งานนี้โรเจอร์เสียหายหลายสิบล้านยูโร

“เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงคนของเราหายหัวกันไปไหนหมด”

โรเจอร์ระเบิดเสียงถามเหล่าลูกน้องที่เอาแต่ก้มหน้างุด ไม่มีใครกล้าสบตาเจ้านายหนุ่มเลยสักคน

“คนของเราโดนวางยาสลบครับ มีคนขับรถมอเตอร์ไซน์เข้าในโกดัง ก่อนที่คนขับขี่รถจะเดินออกไป จากนั้นไม่นานรถคันที่มาจอดเกิดระเบิดขึ้นมาครับ” ลาโอ้ทำใจกล้าตอบผู้เป็นนาย

“ใครวะที่กล้าทำแบบนี้ มันกล้ามากที่ทำกับกู”

“เอ่อคือว่ามันเขียนข้อความใส่กระดาษไว้ครับว่า ถ้าคิดจะวางระเบิดต้องวางแบบนี้ เอาให้หนักอย่าคิดแค่ขู่ครับ” โรเจอร์ถึงบางอ้อ ประโยคที่ทิ้งไว้ในจดหมาย บอกให้เขารู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือวิตโตริโอ เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยวางระเบิดในแบบเดียวกัน แตกต่างกันที่เขาใช้รถยนต์และใช้ระเบิดที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่านี้มาก

“ไอ้วิโต มึงกับกูต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ลาโอ้เตรียมคนของเราให้พร้อมนะ ฉันจะไปอิตาลี กลับไปชำระแค้นให้สาสมกับที่มันทำไว้กับฉัน แล้วจัดการเรื่องสินค้าล็อตใหม่ด้วย อย่าให้พลาดอีกนะ ลูกค้ากำลังรอของอยู่ อ้อ...ให้คนไปจับตัวพลิสซิลล่ามาให้ฉันด้วย ภายในวันนี้นะ”

เขาไม่ต้องการดึงปรางค์รวีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เขายอมรับว่าถูกใจปรางค์รวีเป็นอย่างมาก ถูกใจมากกว่าสตรีทั้งหลายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เมื่อวิตโตริโอประกาศสงครามกับเขา

โรเจอร์ก็จำต้องดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง คำพูดเชิงขู่ของวิตโตริโอยังคงก้องอยู่ในหูว่า อย่ามายุ่งกับเมียของกู เขาเป็นคนยิ่งห้ามยิ่งทำเสียด้วย ก็เลยตั้งใจว่า จะทำให้ปราค์รวีเป็นเมียของเขา วิธีนี้นอกจากเขาจะได้เธอมาครอบครองแล้ว ยังทำให้วิตโตริโอกระอักเลือดได้อีก แค่คิดก็สะใจ

................

คฤหาสน์หลังงามประจักษ์ต่อสายตาของปรางค์รวี เธอไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ดิมาร์ชี ที่กำลังจะเป็นบ้านหลังใหม่ของเธอ ความสวยงามของบ้านหลังนี้งดงามในแบบฉบับของชาวตะวันตก ตั้งเด่นอยู่บนเนื้อที่กว่าสามสิบไร่ มีทะเลอยู่ด้านหลัง ศาลาไม้สีขาวตั้งเด่นรับลมอยู่ริมทะเลสาบ เธอมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจ จนกระทั่งสายตาหวานมองเห็นบ้านหลังหนึ่งที่ปลูกทรงยุโรป ไม่ใหญ่ไม่เล็กหากแต่ความสวยงามนั้นไม่ต้องพูดถึง มันสวยงามมาก มีน้ำพุอยู่บริเวณหน้าบ้านหลังนั้น รูปปั้นเสือสีทองสองตัวอยู่ทางขึ้นบันได ประตูมุขสีน้ำตาลเข้มตัดกับขอบสีทองโดดเด่นสมฐานะ คำถามที่หญิงสาวอยากรู้คือบ้านหลังนี้เป็นของใคร เหตุใดจึงปลูกแยกออกไป

“บ้านหลังนั้นของวิโตน่ะลูก เขาจะไม่มากวนใจหนูแม่รับรอง”

ทิพย์ธาราพูดเมื่อเห็นสาวน้อยรุ่นลูกมองบ้านหลังนั้นนิ่ง บ้านหลังนั้นวิตโตริโอตั้งใจปลูกขึ้น เพื่ออยู่กับคนที่ตนรักไปตลอดชั่วชีวิต เขาออกแบบบ้านทั้งภายในและภายนอกด้วยตนเอง ดูขึ้นตอนการปลูกสร้างด้วยตัวเอง แรงใจที่เขาทุ่มเทไปกับบ้านหลังนี้เกินร้อย

“พลิสซิลล่าครับขึ้นไปดูห้องดีกว่านะ พี่จะพาไป” ฟรานซิสโกเลือกที่จะเลือกชื่อของปรางค์รวี ตามที่โรเจอร์เรียกเพราะพูดได้คล่องปากมากกว่าชื่อภาษาไทย