The king of War นิยาย บท 1719

การปรากฏตัวของเจ้าเมืองหวยเฉิงทำให้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

ในเวลานี้เจ้าเมืองมู่ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ข้างกายของนักดาบเงาเพชฌฆาต เห็นเพียงร่างของนักดาบเงาเพชฌฆาตเต็มไปด้วยเลือด และออร่าในร่างกายก็อ่อนแออย่างมาก

เดิมทีเสื้อผ้าสีดำที่นักดาบเงาเพชฌฆาตสวมอยู่ ก็ขาดรุ่งริ่งน่าเวทนา เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ราชายาระเบิดเมื่อกี้นี้

หยางเฉินมองไปที่เจ้าเมืองหวยเฉิง สีหน้าของเขาซีดเผือด เพราะความโกรธ กำหมัดทั้งสองข้างไว้แน่น

เขาจินตนาการถึงความเป็นไปได้มากมาย แต่กลับคิดไม่ถึงความเป็นไปได้ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ขณะที่นักดาบเงาเพชฌฆาตกำลังฝ่าทะลวง ไม่ได้ถูกคนพุ่งเข้ามาทำลายการฝ่าทะลวง แต่กลับถูกพลังระเบิดของราชายา ขัดจังหวะการทะลวง ซ้ำยังได้รับบาดเจ็บสาหัส

“คุณรู้สึกเป็นไงบ้าง?”

เจ้าเมืองมู่เพิกเฉยต่อเจ้าเมืองหวยเฉิง แต่มองดูนักดาบเงาเพชฌฆาตที่อยู่ข้างๆ สีหน้าเต็มด้วยความกังวลใจ

นักดาบเงาเพชฌฆาตส่ายหัวเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร

เจ้าเมืองหวยเฉิงหัวเราะฮ่าๆแล้วพูดว่า “เจ้าเมืองมู่ คุณคิดว่า สารรูปของนักดาบเงาเพชฌฆาตในตอนนี้ ยังสบายได้เหรอ? ในขณะที่เขากำลังฝ่าทะลวง ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากขนาดนี้ เป็นไปได้ไงที่จะไม่เป็นอะไร?”

เจ้าเมืองมู่พูดอย่างโกรธเคือง “หุบปากซะ!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าเมืองมู่หายไป แววตาฉายแววเฉียบคม จ้องเขม็งไปที่เจ้าเมืองมู่แล้วพูดว่า “ผู้รู้สถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ จากสถานะปัจจุบันของจวนมู่ในตอนนี้ แทบไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมเลย”

“ตอนนี้ฉันสามารถให้หนทางรอดชีวิต ขอเพียงต่อไปคุณยอมจำนนต่อผม ฉันก็ยังจะให้คุณเป็นผู้นำซ่านเฉิงเหมือนเดิม นอกจากคุณยอมจำนนต่อผมแล้ว ทุกอย่างก็จะเหมือนเมื่อก่อน สำหรับคุณแล้ว ไม่มีอะไรเสียหาย เป็นไง?”

เจ้าเมืองมู่พูดด้วยความโกรธ “ต้องการให้ผมก้มหัวให้คุณ? แม้จะต้องตาย ก็เป็นไปไม่ได้!”

เจ้าเมืองหวยเฉิงหรี่ตาและพูดว่า “พูดแบบนี้ แสดงว่าคุณคิดจะสู้กับผมต่อไปสินะ? เพียงแต่ว่า จากสภาพของจวนมู่ในตอนนี้ พวกคุณสู้ผมได้เหรอ?”

ข้างกายเขา ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้านับสิบคนล้อมรอบ และผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขั้นแปด ยิ่งเยอะกว่า

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่เพียงแต่พาผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของจวนเมืองหวยเฉิงมาด้วยเท่านั้น ผู้แข็งแกร่งของตระกูลมหาเศรษฐีระดับสูงสุดของเมืองหวยเฉิงเขาก็พามาด้วย แม้กระทั่งตระกูลมหาเศรษฐีระดับสูงสุดของซ่านเฉิงบางส่วน ก็พาผู้แข็งแกร่งของตระกูลมาด้วย ยอมจำนนต่อเจ้าเมืองหวยเฉิง

พูดได้ว่า ภายในซ่านเฉิงตอนนี้ นอกจากจวนมู่ อำนาจชั้นนำอื่นๆทั้งหมด ได้ยอมจำนนต่อเจ้าเมืองหวยเฉิงแล้ว

สำหรับจวนมู่แล้ว เป็นความสิ้นหวังจริงๆ

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้ากับขั้นแปดของจวนมู่ถึงแม้จะมีไม่น้อยก็ตาม แต่ว่าถ้าเทียบกับผู้แข็งแกร่งที่อยู่ด้านหลังของเจ้าเมืองหวยเฉิงแล้ว ก็ยังห่างกันอีกเยอะ

หากทั้งสองฝ่ายเปิดศึกขึ้นมา จวนมู่แทบไม่มีโอกาสชนะแม้แต่นิดเดียว

หยางเฉินกำหมัดแน่น สีหน้าเคร่งขรึมจนถึงขีดสุด

เหล่าจิ่วก็ยืนอยู่ข้างกายเขา พร้อมลงมือได้ทุกเมื่อ

ในขณะนี้เจ้าเมืองหวยเฉิงพูดว่า “เจ้าเมืองมู่ ฉันหวังว่าคุณจะพิจารณาอย่างรอบคอบ ฉันจะให้เวลาคุณอีกหนึ่งนาที หากคุณยังตัดสินใจไม่ได้ ก็อย่าโทษที่ฉันไม่สุภาพล่ะ”

เจ้าเมืองมู่ไม่ได้พูดอะไร สายตาจับจ้องไปที่เจ้าเมืองหวยเฉิง

นักดาบเงาเพชฌฆาตที่อยู่ข้างๆเขา ก็ไม่พูดอะไรสักคำ นั่งขัดตะหมาดอยู่บนพื้นเพื่อฝึกฝน ราวกับว่าเขาต้องการเวลาเพื่อให้ตัวเองได้ฟื้นฟูกำลังบ้าง

แต่ว่า สำหรับผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงแล้ว นักดาบเงาเพชฌฆาตถูกขัดจังหวะการฝ่าทะลวง และได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ ก็เป็นแค่เศษสวะที่พละกำลังอ่อนแอ ซึ่งไม่มีใครไปสนใจเขา

เจ้าเมืองมู่เหลือบมองนักดาบเงาเพชฌฆาตที่อยู่ข้างกาย จากนั้นกวาดสายตาไปที่ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ที่อยู่รอบๆ สุดท้ายมองมาที่เจ้าเมืองหวยเฉิงแล้วพูดด้วยความโกรธ “เจ้าเมืองหวยเฉิง สิ่งที่คุณได้ก็มากพอแล้ว ตอนนี้ภายในซ่านเฉิง นอกจากจวนมู่ของเรา คุณก็ถือว่าได้ทุกอย่างแล้ว ทำไมยังต้องบีบคั้นกันอีก?”

เว้นแต่ ก่อนหน้านี้ตอนที่เจ้าเมืองมู่สู้กับราชายา ได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้พลังได้เสื่อมลงแล้ว

เจ้าเมืองหวยเฉิงถามอีกครั้ง “เจ้าเมืองมู่ คุณแน่ใจว่า จะไม่ยอมจำนนต่อผม?”

เจ้าเมืองมู่ส่ายหัว เขาไม่อยากพูดไร้สาระแม้แต่คำเดียว โมเมนตัมวิถีบู๊ในร่างกายของเขาไม่ได้ลดลง ก็เป็นคำตอบอยู่แล้ว

“ดี ดีมาก!”

ทันใดนั้นเจ้าเมืองหวยเฉิงก็หัวเราะออกมาทันที “เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นวันนี้ จะยอมปล่อยจวนมู่ไปชั่วคราว แต่ว่า ผมจะพาหยางเฉินไปด้วย”

“ใช่คนนอกคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับจวนมู่แลกกับจวนมู่ สำหรับเจ้าเมืองมู่แล้ว ไม่ได้ขาดทุนเลย ถูกไหม?”

ทันทีที่คำพูดเช่นนี้ออกมา สายตาของทุกคน ก็จับจ้องไปที่เจ้าเมืองมู่

เจ้าเมืองมู่ก็คิดไม่ถึง เจ้าเมืองหวยเฉิงถึงกับมีข้อเสนอแบบนี้

“เจ้าเมืองเป็นเพียงคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น พวกเราจวนมู่ไม่จำเป็นต้องเพื่อคนนอกคนหนึ่ง ต้องมาสู้เป็นสู้ตายกับจวนเมืองหวยเฉิง มอบตัวหยางเฉินไปให้เขาเถอะ!”

“ใช่แล้ว พวกเราจวนมู่ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ก็เพราะหยางเฉินคนนี้ เขาทำให้จวนมู่ของพวกเราเดือดร้อนและเสียสละผู้แข็งแกร่งไปมากมาย จวนมู่ของพวกเราได้ทำดีเต็มที่แล้ว มอบตัวให้เขาเถอะ!”

“เจ้าเมือง มอบตัวหยางเฉินไปให้เขาเถอะ!”

......

ชั่วครู่หนึ่ง ทุกคนในจวนมู่ ต่างพูด และทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน ตกลงที่จะส่งมอบหยางเฉินออกไป