The king of War บทที่ 1721 เสียสละหยางเฉิน

เมื่อเห็นว่าหยางเฉินกำลังจะคุกเข่าลง จู่ๆเจ้าเมืองมู่ก็เปิดปาก และเรียกชื่อหยางเฉิน

หยางเฉินมองไปที่เจ้าเมืองมู่ด้วยท่าทีที่ไร้ความรู้สึก แต่ไม่ได้พูด

เจ้าเมืองมู่มองไปที่เจ้าเมืองหวยเฉิงและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “เจ้าเมืองหวยเฉิงคนที่คุณต้องการคือหยางเฉิน ในเมื่อเขาตกลงจะไปกับคุณแล้ว ทำไมคุณยังต้องบีบคั้นกันอีก? ถึงแม้เขาจะคุกเข่าขอร้องคุณ แล้วยังไงล่ะ? คุณเป็นถึงเจ้าเมืองหวยเฉิงที่สง่า จำเป็นต้องไปดูหมิ่นรุ่นน้องคนหนึ่งด้วยเหรอ?”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา ทุกคนต่างก็มองไปที่เจ้าเมืองมู่ด้วยความประหลาดใจ

หยางเฉินก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเจ้าเมืองมู่ไม่มีวิธีที่จะปกป้องเขา เขาไม่ได้ตำหนิอีกฝ่าย ในเมื่อสถานการณ์ของจวนมู่ในตอนนี้ก็แย่มากแล้ว แทบไม่มีวิธีที่จะจัดการเจ้าเมืองหวยเฉิง

แต่ตอนนี้เจ้าเมืองมู่ถึงกับช่วยพูดเข้าข้างตัวเอง

เจ้าเมืองหวยเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องไปที่เจ้าเมืองมู่และพูดว่า “เจ้าเมืองมู่คุณกำลังคิดที่จะเข้ามาแทรกแซงเรื่องระหว่างผมกับเขาใช่ไหม?”

เจ้าเมืองมู่พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “หากผมต้องการแทรกแซง ก็คงลงมือกับคุณไปแล้ว เพียงแต่สิ่งที่คุณทำ ทำให้ผมรู้สึกไม่พอใจมาก”

“คุณพาหยางเฉินไป ผมไม่ขอแทรกแซง แต่คนของเขา จวนมู่ต้องปกป้องแน่น่อน”

หลังพูดจบ เขามองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจัง “หยางเฉิน ผมขอโทษจริงๆ ผมทำได้แค่เสียสละคุณ เพื่อปกป้องจวนมู่ แต่คุณวางใจเถอะ มีผมอยู่ คนของคุณ ต้องปลอดภัยแน่นอน”

หลังจากได้ฟังคำพูดของเจ้าเมืองมู่ หยางเฉินรู้สึกซาบซึ้งใจมาก พยักหน้าอย่างแรง มองไปที่เจ้าเมืองมู่และพูดว่า “ขอบคุณเจ้าเมืองมู่ ที่ท่านยอมช่วยปกป้องคนของผม ผมก็รู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณมาก ถ้าหากมีชาติหน้า บุญคุณนี้ ผมต้องตอบแทนอย่างแน่นอน!”

เจ้าเมืองมู่ถอนหายใจเบาๆ รู้สึกเสียใจอย่างมาก

เจ้าเมืองหวยเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องไปที่เจ้าเมืองมู่และพูดว่า “ถ้าหากว่าไม่ว่ายังไงผมก็ต้องแตะต้องคนของเขาล่ะ?”

เจ้าเมืองมู่พูดอย่างเย็นชา “ผมบอกแล้ว คนของเขา จวนมู่จะต้องปกป้อง หากเจ้าเมืองหวยเฉิงอยากลอง ดูซิว่าผมกล้าที่จะสู้ตายกับคุณหรือเปล่า ก็เข้ามาเลย!”

พูดจบ โมเมนตัมที่แรงกล้า ก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกายเขา

ในแววตาของเจ้าเมืองหวยเฉิงมีเจตนาฆ่าอันแรงกล้า ผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบตัวเขา แต่ละคนต่างก็ระเบิดโมเมนตัมวิถีบู๊ออกมา ทันใดนั้น ทั่วทั้งจวนมู่ก็ถูกล้อมรอบด้วยโมเมนตัมที่รุนแรง

สงคราม กำลังจะเริ่มขึ้น!

หยางเฉินจ้องมองเจ้าเมืองหวยเฉิงอย่างไร้ความรู้สึก กำลังเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ทุกเวลา

ถึงแม้เขาจะมีพลังความแข็งแกร่งเพียงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอด แต่เขามีสายเลือดคลั่ง และยังมีมีดพกอาถรรพ์อยู่ในมือ หากใช้วิธีการเหล่านี้ร่วมกัน ถึงแม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด เขาก็กล้าที่จะสู้ตาย

จนถึงป่านนี้ เขาก็ยังไม่รู้ พลังที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง แข็งแกร่งถึงขั้นไหน

เพราะทุกครั้งที่เขาใช้สายเลือดที่บ้าคลั่ง เมื่อความแข็งแกร่งของเขาถึงระดับหนึ่ง เขารู้สึกว่าเป็นการยากที่จะควบคุมตัวเอง แต่เขารู้ว่าเขายังคงแข็งแกร่งมากกว่านี้ได้อีก แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่า เขาจะสูญเสียการควบคุมไปโดยปริยาย

แต่ถ้าหากเจ้าเมืองหวยเฉิงบีบคั้นเขาจนหมดหนทางจริงๆ แม้ว่าเขาจะสูญเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง แล้วยังไงล่ะ?

แม้แต่ตายเขายังไม่กลัว แล้วทำไมต้องไปกลัวเรื่องการควบคุมตัวเองไม่ได้?”

“คุกเข่า!”

ทันใดนั้นเจ้าเมืองหวยเฉิงตะโกนเสียงดัง เสียงเหมือนฟ้าร้อง กึกก้องไปทั่วจวนมู่