The king of War นิยาย บท 1723

เจ้าเมืองมู่ขยับร่าง ไปขวางอยู่ตรงหน้าเจ้าเมืองหวยเฉิงโดยตรง

ดวงตาของเจ้าเมืองหวยเฉิงแฝงด้วยเจตนาฆ่า จ้องไปที่เจ้าเมืองหวยเฉิงโดยไม่ยอมกะพริบตา และพูดด้วยความโกรธ “นายหาที่ตายเหรอ!”

เจ้าเมืองมู่พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “เจ้าเมืองหวยเฉิง อย่าพูดเรื่องไร้สาระใดๆเลย ถ้าคุณสามารถฆ่าผมได้อย่างง่ายดายจริงๆ ยังจะต้องรอจนถึงตอนนี้เหรอ?”

“วันนี้ จวนมู่ของเราเจอกับความสูญเสียมากพอแล้ว ตอนนี้ จวนเมืองหวยเฉิงสูญเสียผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นท่านหนึ่งเท่านั้นเจ้าเมืองหวยเฉิงก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ?”

เจ้าเมืองหวยเฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามเต็มที่เพื่อระงับความโกรธของตัวเอง

แม้ว่าขาของเจ้าเมืองมู่จะพิการทั้งสองข้าง แต่ก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด หากต้องการสู้ตาย แม้ว่าเขาจะสามารถชนะได้ มันก็ยังคงเป็นชัยชนะที่น่าอนาถ และอาจจะถูกเจ้าเมืองมู่ทำร้ายจนได้รับบาดจ็บสาหัส

เขาเป็นเหมือนสวรรค์ของเมืองหวยเฉิง ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก ในเวลานั้นกองกำลังอำนาจที่คอยจ้องโจมตีเมืองหวยเฉิง จะต้องลงมือจัดการจวนเมืองหวยเฉิงอย่างแน่นอน

ถึงตอนนั้นจวนเมืองหวยเฉิง ก็คือจวนมู่ในปัจจุบัน

ท้ายที่สุดเจ้าเมืองหวยเฉิงก็ยังไม่ได้ตัดสินใจลงมือจัดการเจ้าเมืองมู่และพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะคอยดูว่า แค่บุคคลที่เคยทานยาร่างอสูรจนเกือบตาย จะสามารถระเบิดพลังได้รุนแรงแค่ไหน”

หลังจากฟังคำพูดของเจ้าเมืองหวยเฉิง เจ้าเมืองมู่ก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากเจ้าเมืองหวยเฉิงต้องการทำสงครามจริงๆ เขาจะต้องตายอย่างไม่มีข้อแม้

ในเวลานี้ เหล่าจิ่วที่เคยทานยาร่างอสูรเหมือนสัตว์ร้ายดึกดำบรรพ์ ฆ่าอย่างบ้าคลั่ง ขอเพียงเป็นผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิง ไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ ฆ่าทั้งหมดโดยไม่มีข้อแม้

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิง ได้เสียชีวิตไปมากมาย

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า บวกกับตงฟางหยวนแล้ว ทั้งหมดเสียชีวิตไปแล้วสามคน

เพราะความแข็งแกร่งของเหล่าจิ่วเพียงคนเดียว ทำให้ผู้แข็งแกร่งของจวนมู่คลายแรงกดดันได้มาก

ผู้แข็งงแกร่งของจวนมู่ก็มองเห็นความหวังอีกครั้ง แต่ละคนก็ระเบิดพลังออกมาเต็มที่ ยิ่งต่อสู้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดุเดือดมากขึ้นเท่านั้น

เดิมทีผู้แข็งแกร่งมหาเศรษฐีระดับสูงของซ่านเฉิงเหล่านั้นที่เคยทรยศจวนมู่ ในขณะนี้ต่างตื่นตระหนกเช่นกัน เหตุผลที่พวกเขาทรยศจวนมู่ และติดตามเจ้าเมืองหวยเฉิงเพื่อโจมตีจวนมู่นั้น ก็เพราะพวกเขาเชื่อว่า จวนมู่ไม่มีกองกำลังต่อต้านใดๆ

แต่ตอนนี้ พึ่งรู้ว่า พลังผู้แข็งแกร่งของจวนมู่น่ากลัวแค่ไหน

พวกเขาได้เปรียบตรงที่ว่ามีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากเท่านั้น ถึงสามารถปราบปรามผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ หากมีจำนวนผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับเดียวกันและจำนวนเท่ากัน พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่มีข้อแม้

“หยางเฉิน รีบไปจากที่นี่!”

หลังจากที่เหล่าจิ่วชกผู้แข็งแกร่งจากจวนเมืองหวยเฉิงจนตาย ก็มาถึงตรงหน้าหยางเฉิน และตะโกนเสียงเบา

ดวงตาของหยางเฉินเป็นสีแดง จ้องไปที่เหล่าจิ่ว และทันใดนั้นก็ส่ายหัว “ท่านเก้า เจ้าเมืองหวยเฉิงพุ่งเป้ามาที่ผมโดยตรง ถ้าผมจากไปตอนนี้ คุณคิดว่า ผมจะหนีรอดเหรอ?”

เหล่าจิ่วพูดด้วยความโกรธ “ฉันจะสู้ตายเพื่อขวางเขาไว้!”

หยางเฉินส่ายหัว “เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่เข้าไปในแดนแล้วครึ่งชีวิต คุณขวางเขาไว้ไม่ได้ ท่านเก้า อย่าพูดอะไรเลย ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว พวกเราไม่มีใครหนีพ้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็สู้ตายกันเถอะ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เหล่าจิ่วก็เงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เขาพยักหน้า มองหยางเฉินด้วยท่าทางที่ซับซ้อน และพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า “เป็นเพราะผมปกป้องคุณได้ไม่ดีพอ ผมผิดต่อคุณ และผิดต่อเจ้าเมืองเหมียว”

ท้ายที่สุด โมเมนตัมที่รุนแรงและบ้าคลั่ง ก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกายเขา

“เสียงคำราม!”

เหล่าจิ่วคำรามเสียงดังออกมา และรีบพุ่งออกไป

“ขวางเขาไว้! รีบขวางเขาเอาไว้!”

เมื่อผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิงเห็นเหล่าจิ่ววิ่งเข้าหาพวกเขา ชั่วขณะก็กังวล และตะโกนเสียงดัง

“ตูม!”

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว คู่ต่อสู้ก็ถูกเหล่าจิ่วฆ่าทันที

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งสี่คนที่มีโมเมมตัมอันน่าสะพรึงกลัว ได้เดินออกมา และปิดล้อมเหล่าจิ่วไว้ตรงกลางทันที

“ทุกคนถอยหลัง มอบหมายให้พวกเราฆ่าเขาเอง!”

ผู้แข็งแกร่งที่เป็นหัวหน้า พูดอย่างเย็นชา

เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะกลางของจวนเมืองหวยเฉิง พร้อมด้วยผู้แข็งแกร่งอีกสามคนที่ปิดล้อมเหล่าจิ่วไว้นั้น ก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเหมือนกัน