The king of War นิยาย บท 1724

วินาทีต่อมา เกิดฉากที่ทำให้ทุกคนช็อก!

ร่างของหยางเฉินรวดเร็วราวกับสายฟ้า และพุ่งไปข้างหน้าผู้แข็งแกร่งหลายคน และยังไม่ทันตอบสนอง ร่างกายก็ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่

เมื่อร่างของหยางเฉินปรากฏขึ้นอีกครั้ง เห็นเพียงร่างของผู้แข็งแกร่งนับสิบคน ล้มลงกับพื้นทันที และที่คอของทุกคน ก็มีร่องรอยคราบเลือด ราวกับกลีบกุหลาบที่กำลังผลิบาน สีแดงสดมาก

ในอากาศ มีกลิ่นคาวเลือดแผ่กระจายออกอย่างแรง

เมื่อสักครู่ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่พุ่งเข้าหาหยางเฉินอย่างบ้าคลั่ง ในเวลานี้ได้ยืนอยู่ที่เดิมอย่างพร้อมเพรียงกัน ในเวลาที่แต่ละคนจ้องมองหยางเฉินนั้น เหมือนกับว่ากำลังดูสัตว์ประหลาด

เจ้าเมืองหวยเฉิงที่ถูกเจ้าเมืองมู่จ้องมอง ก็มีสีหน้าเฉื่อยชา ดวงตาจับจ้องไปที่กริชสีดำในมือของหยางเฉินที่ยังคงมีเลือดหยดอยู่

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที เขาพูดด้วยความโกรธ “ของอาถรรพ์! ในร่างกายของเขาถึงกับมีมีดพกอาถรรพ์! เขาอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะต้นเท่านั้น จะควบคุมของอาถรรพ์ได้อย่างไร?”

มีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ถึงจะสามารถควบคุมของอาถรรพ์ได้ นี่คือสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งวิถีบู๊ต่างรู้กัน

เมื่อสักครู่ หยางเฉินเพิ่งฝ่าทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะต้นสำเร็จ และทุกคนที่อยู่ณ.สถานที่นี้ก็ได้เห็นมากับตาตัวเอง

แต่ตอนนี้ ในมือหยางเฉินกำลังถือมีดพกอาถรรพ์ ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเท่านั้น ถึงจะมีความหวังควบคุมของอาถรรพ์

เจ้าเมืองมู่ก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน เขารู้มานานแล้วว่าในมือหยางเฉินมีมีดพกอาถรรพ์และไม่เคยคิดวางแผนแย่งชิงมีดพกอาถรรพ์ เพียงแต่ว่าในเวลานี้หยางเฉินได้เปิดเผยมีดพกอาถรรพ์ ซึ่งจะทำให้ตัวเองได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึง สถานการณ์ปัจจุบันของหยางเฉิน เจ้าเมืองมู่สามารถเข้าใจความสิ้นหวังของหยางเฉินในการเปิดเผยมีดพกอาถรรพ์

เดิมที ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของตำราเทพสงครามกับสายเลือดคลั่ง ความแข็งแกร่งของหยางเฉิน ใกล้จะถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะปลาย แต่ช่วงเวลาที่เขาหยิบมีดพกอาถรรพ์ออกมา ออร่าวิถีบู๊ในร่างกายของเขา ได้บรรลุถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด หรือกึ่งแดนเหนือมนุษย์ชั้นเก้าระยะต้น

อาจกล่าวได้ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าไม่มีใครสามารถฆ่าหยางเฉินได้แล้ว

“ฆ่า!”

หยางเฉินส่งเสียงตะโกน และรีบวิ่งออกไป

“พุดพุดพุด!”

เห็นเพียงเขาโบกกรีชในมืออย่างบ้าคลั่ง และมีร่องรอยของกริชเป็นเส้นโค้งหลายเส้นในอากาศ ทุกครั้งที่ใช้กริช มันจะคร่าชีวิตผู้แข็งแกร่งหนึ่งคน

ผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิง ทุกคนต่างหวาดกลัว และไม่มีใครกล้าเผชิญหน้าต่อสู้กับหยางเฉินแบบตัวต่อตัว

สำหรับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเหล่านั้น เดิมทีก็มีจำนวนไม่มากนัก และส่วนใหญ่เป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะต้น แม้จะมาจัดการหยางเฉิน ก็ใช่ว่าจะสามารถฆ่าหยางเฉินได้ง่ายๆ

สำหรับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะกลางและระยะปลาย ได้ถูกเหล่าจิ่วกับผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของจวนมู่ขวางไว้แล้ว

และเจ้าเมืองหวยเฉิงก็ถูกเจ้าเมืองมู่จ้องอีกครั้ง ดังนั้น เวลาที่เหลือต่อจากนี้ เป็นเวลาของหยางเฉินที่ต้องแสดงเพียงลำพัง

สิ่งที่ไม่มีใครรู้คือ ทุกครั้งที่หยางเฉินฆ่าใครสักคน ร่างกายของเขาจะได้รับแรงกดดันอย่างน่ากลัว

เขารู้สึกว่าอวัยวะภายในทุกส่วนของเขา กำลังจะฉีกขาดออกจากกันด้วยแรงกดอันน่าสะพรึงกลัวนี้ และบนผิวหนัง มีร่องรอยคราบเลือดปรากฏออกมาเป็นเส้นๆ

ไม่ใช่ร่องรอยคราบเลือดที่ศัตรูใช้อาวุธกรีดที่ร่างกายของเขา แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของเขาที่ปะทุออกมาตอนนี้มันน่าสะพรึงกลัวเกินไป และด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะต้น เป็นการยากที่จะแบกรับความแข็งแกร่งที่ปะทุออกมาตอนนี้

ความเจ็บปวดจากการที่ต้องเผชิญกับการสะท้อนกลับของของอาถรรพ์ทำให้หยางเฉินรู้สึกเจ็บปวดอย่างเหลือทน แต่ไม่ว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน เขาก็ต้องทนกับมัน

เพราะเมื่อเขาแพ้ ไม่เพียงเขาจะตาย คนจำนวนมากก็ต้องตาย และคนรอบข้างเขา ก็จะมีส่วนเกี่ยวข้องและได้รับความเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องแบกรับทุกอย่าง

“คำราม!”

ในอีกด้านหนึ่ง เหล่าจิ่วก็กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดเช่นกัน ภายใต้การถูกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะกลางสี่คนปิดล้อม ร่างกายเหล่าจิ่วเต็มไปด้วยคราบเลือด แต่คู่ต่อสู้ทั้งสี่คนที่เป็นผู้แข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะกลาง ก็ไม่รู้สึกดี ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส

เจ้าเมืองหวยเฉิงมองไปที่ผู้แข็งแกร่งแต่ละคนที่ถูกหยางเฉินฆ่าตาย รู้สึกว่ากำลังมีเลือดไหลออกจากหัวใจตัวเอง เขาพูดด้วยความโกรธ “ทุกคนที่อยู่ในระดับต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ถอนตัวออกจากสนามทันที! ผู้แข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ใครที่สามารถฆ่าหยางเฉินได้ จะได้รับเงินรางวัลหมื่นล้าน! และจะมอบวิชาวิถีบู๊ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของจวนเมืองหวยเฉิง!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าต่างมีแรงบันดาลใจ

เจ้าเมืองมู่ก็ตะโกนทันที “ฆ่า! อย่าปล่อยให้ศัตรูหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว! ฆ่าให้หมด!”

ในเมื่อเจ้าเมืองหวยเฉิงต้องการให้ผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิงที่มีระดับต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าถอนตัวออกจากสนามต่อสู้ ถ้างั้นเขาจะไม่ยอมให้ฝ่ายตรงข้ามถอนตัว