The king of War บทที่ 2258 เผาไหม้สายเลือด

หยางเฉินต่อให้พยายามสู้จนตายสักครั้ง แล้วก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

ทันใดนั้น หยางเฉินก็ตกอยู่ในสภาพอับจนหนทาง

ให้เขามอบวิชาฝึกเซียนออกไป นี่เป็นไปไม่ได้!

แต่ถ้าหากไม่มอบวิชาออกไป เกิ่งจินฮวาก็จะฆ่าเขาอยู่ดี

“อยากจะให้ฉันมอบวิชาบำเพ็ญเพียร เป็นไปไม่ได้!”

ทันใดนั้น หยางเฉินเอ่ยปากกล่าว ในขณะเดียวกัน เขาก็เริ่มโคจรตำราเทพสงคราม ลมปราณที่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่ง ปะทุจากบนตัวเขา

ในขณะเดียวกัน วิชาลับเชียนเสวียนก็ถูกเขาเปิดใช้งานเช่นกัน ยังมีพลังสายเลือดของสามสายเลือดเทพที่ยิ่งใหญ่ที่ดูดซับมาอีกด้วย กำลังส่งเสียงคำรามอยู่ในร่างกายของเขา

ทันใดนั้น เขานำทุกวิถีทางที่สามารถเพิ่มกำลังได้ใช้ออกมาทั้งหมด

“ตูม!”

พลังอำนาจที่บ้าคลั่งกลุ่มหนึ่ง ปะทุออกมาจากบนตัวของเขาทันที เหมือนกับจะทำให้ร่างกายของเขาระเบิดออก

“หืม?”

เกิ่งจินฮวาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ดวงตาทั้งสองข้างจดจ้องหยางเฉินอย่างไม่ละสายตา กัดฟันกล่าว: “นึกไม่ถึงว่าแกจะสามารถระเบิดพลังที่แข็งแกร่งแบบนี้ออกมาได้ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหกชั้นปลายปกติทั่วไป เกรงว่าแกก็คงจะต่อสู้ได้ครั้งเดียวเท่านั้น!”

“แต่ว่า นี่แล้วจะยังไง? ตอนนี้คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน ฉันถูกแช่อยู่ที่แดนนภาขั้นหกชั้นยอดมาหลายสิบปีแล้ว ห่างจากแดนนภาขั้นเจ็ดชั้นต้นเพียงแค่ครึ่งก้าว ก็แค่อีกก้าวเดียวเท่านั้น”

“ถ้าหากแกไม่ยอมมอบวิชาบำเพ็ญเพียรออกมา วันนี้แกจะต้องตายที่นี่!”

ในดวงตาของเกิ่งจินฮวาเต็มไปด้วยเจตนาสังหารที่รุนแรง ความแข็งแกร่งของหยางเฉิน ทำให้ในใจของเขาเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของโลกบู๊โบราณกลาง ยังไม่เคยเจอคนหนุ่ม ที่มีกำลังทัดเทียมนักบูโดแดนนภาขั้นหกชั้นปลาย

ถ้าหากไม่ได้เห็นด้วยตาของตนเอง เขาไม่มีทางเชื่ออย่างเด็กขาด ว่าในใต้หล้านี้จะมีคนหนุ่มที่น่ากลัวขนาดนี้อยู่

ต้องเข้าใจว่า ก่อนหน้านี้ หยางเฉินยังมีกำลังแค่เพียงแดนนภาขั้นห้าชั้นปลายเท่านั้น

แต่ใครจะคิดว่า หลังจากที่เขาบุกทะลวง จะมีพลังแดนนภาขั้นหกชั้นปลายทันที

ถ้าหากให้เวลาเขาได้เติบโตต่อไป ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาชั้นปลายหรอกเหรอ?

ถึงเวลานั้น หยางเฉินจะฆ่าเขา เกรงว่าแค่ขยับมือก็ทำได้สำเร็จแล้ว

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เจตนาสังหารภายในใจของเกิ่งจินฮวาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น วันนี้ต่อให้มีราคาที่ต้องจ่ายสูงแค่ไหน ก็จำต้องฆ่าหยางเฉินทิ้งเสีย

ในเวลานี้ ในดวงตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยเจตนาต่อสู้ที่บ้างคลั่ง จดจ้องเกิ่งจินฮวาตาไม่กะพริบกล่าว: “หยุดพูดไร้สาระ ในเมื่ออยากสู้ ถ้าอย่างนั้นก็สู้! ฉันก็อยากจะลองดู ว่าแกผู้อาวุโสรองของสำนักเทียนไห่ จะเก่งกาจแค่ไหนกันเชียว”

ถ้าหากแม้แต่เกิ่งจินฮวายังยับยั้งเอาไว้ไม่ได้ พรุ่งนี้ไปที่สำนักเหอฮวน แล้วจะช่วยฉินซีออกมาได้ยังไง?

นี่ก็คือเหตุผลที่เขาเลือกที่จะต่อสู้ดูสักครั้ง

ต่อให้กำลังของตัวเองยังไม่มากพอที่จะยับยั้งเกิ่งจินฮวา แต่เขาก็ยังอยากจะสู้ดูสักครั้ง มีเพียงความเป็นความตายในการต่อสู้เท่านั้น ถึงจะสามารถทำให้กำลังของตนพัฒนาได้เร็วมากขึ้น

“ในเมื่อแกวอนหาที่ตายมาก ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้แกได้สมความปรารถนา!”

เกิ่งจินฮวากล่าวเสียงเย็นชา ถึงแม้อยากจะได้วิชาฝึกเซียนของหยางเฉินตาเป็นมัน แต่ว่าหลังจากที่ได้ประสบกับความแข็งแกร่งของหยางเฉิน เขายอมที่จะละทิ้งวิชาฝึกเซียน ก็ต้องฆ่าหยางเฉิน

ทันทีหลังจากที่พูดจบ พลังอำนาจที่น่ากลัวกลุ่มหนึ่ง ปะทุออกมาจากบนตัวเขา

“ตูม!”