The king of War นิยาย บท 1

บทที่1 ส่งตัวเทพสงคราม

ใกล้มืดค่ำ

ชายแดนเหนือพื้นที่อากาศหนาวจัด

รถจี๊ปสีเขียวทหารคันหนึ่ง วิ่งผ่านท่ามกลางหิมะสีขาว ทำให้หิมะกระจายตัว คนหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านท้าย ขยี้ตาที่เริ่มแดง

ด้านหลังรถจี๊ปมีกลุ่มคนมากมายที่ใส่เสื้อทหารเหมือนกัน มีมากมายจนมองเห็นไม่ทั่วถึงปลายแถวของผู้คน

ตอนนี้ พวกเขาต่างก็ฝ่ามือแนบชิด นิ้วกลางอยู่กลางขมับเท่ากับความสูงคิ้ว ดวงตาเปียกแฉะ และมองรถจี๊ปที่ห่างออกไปเรื่อยๆ

“ส่งตัวเทพสงคราม!”

“ส่งตัวเทพสงคราม!”

..........

ทันใดนั้น ทุกคนตะโกนพร้อมกัน เหมือนกับคลื่นที่กระทบทีละลูก เสียงดังก้องฟ้า

ชายหนุ่มที่ขับรถ มีชื่อว่าหม่าชาว มองดูชายหนุ่มในกระจกมองหลังด้วยดวงตาแดงก่ำและพูดด้วยความฝืนใจ “จอมพลครับ ท่านจะจากไปจริงๆหรอครับ?”

ชายหนุ่มมีชื่อว่าหยางเฉิน เข้าร่วมกองพลทั้งหมด 5 ปีเต็ม และสร้างผลงานที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้

อายุ 27 ปี เป็นจอมพลที่อายุน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา เฝ้าดูแลพื้นที่ของชายแดนเหนือจิ่วโจว

เมื่อขึ้นเป็นจอมพล ก็ยิ่งมีผลงานนับไม่ถ้วน ฉายานามว่าเทพสงครามผู้ชนะ!

“ชายแดนเหนือในตอนนี้ กลายเป็นเมืองที่มิอาจมีใครสู้ได้แล้ว ยังจะมีใครกล้ามาทำสงครามด้วยอีกงั้นหรอ?”

หยางเฉินพูดจบ ก็เอารูปภาพที่ใส่เสื้อสีขาวพื้นหลังสีแดงออกมา เป็นรูปแต่งงานของใบทะเบียนสมรส

ในรูปคือเขาและหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยสมบูรณ์คนหนึ่ง หญิงสาวดูแล้วอายุประมาณ 20 ต้นๆ ผมยาวๆถูกมัดหางม้าไว้ลวกๆ ดวงตาคม จมูกเป็นสัน ปากอวบอิ่ม มองดูแล้วยังสวยกว่าพวกดาราด้วยซ้ำ

แต่ว่า เธอที่อยู่ในรูป ใบหน้านั้นดูไม่พอใจ

“ฉินซี เธอสบายดีมั้ย?”

หยางเฉินจ้องมองหญิงสาวในรูปแล้วพึมพำเบาๆ

มองดูรูปคู่ที่มีเพียงใบเดียวของพวกเขา มุมปากเขายกยิ้มแสดงออกถึงความสุข ความคิดได้คิดย้อนกลับไปยังอดีต

5 ปีก่อน ฉินซีที่เพิ่งจะขึ้นปีสี่ ได้ก่อตั้งซานเหอกรุ๊ปขึ้นมาเองกับมือ กลายเป็นประธานสาวคนสวยที่ทุกคนในเจียงโจวรู้จัก

ในช่วงเวลาตอนที่ซานเหอกรุ๊ปเติบโตได้ดีที่สุด เธอเจอเข้ากับการลอบทำร้าย ถูกวางยา และเกิดมีความสัมพันธ์กับรปภ.ของซานเหอกรุ๊ป

และรปภ.ที่ “โชคดี” คนนี้ก็คือหยางเฉิน

“สาวสวยอันดับหนึ่งของเจียงโจว มีความสัมพันธ์ข้ามคืนกับรปภ.ของบริษัท!”

หยางเฉินและฉินซียังไม่ทันเดินออกจากโรงแรม ก็กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งของเจียงโจวไปแล้ว มีสำนักข่าวมากมายเผยแพร่ข่าว

เพียงไม่นาน บุคคลอันดับต้นของเจียงโจวจนถึงประชาชนทั่วไป ก็รับรู้ว่าคนสวยอันดับหนึ่งของเจียงโจวนอนกับรปภ.ของบริษัท

เพียงคืนเดียว หุ้นของซานเหอกรุ๊ปก็ลดลงอย่างมาก

เพื่อให้เกิดผลกระทบน้อยที่สุด คนในตระกูลฉินมาหาหยางเฉิน เพื่อให้เขาแต่งเข้าบ้าน

ข่าวที่ทั้งสองคนแต่งงาน ถูกแพร่สะพัด เพียงชั่วครู่ ก็สะเทือนไปทั่วเจียงโจว ส่วนตระกูลฉิน ก็กลายเป็นตัวตลกเพราะเหตุนี้

แต่ว่าหลังแต่งได้ไม่นาน หยางเฉินก็หายตัวไปไม่ลา เพื่อรอว่าสักวันเขาจะเป็นคนที่สามารถเหมาะสมกับฉินซี

5 ปีมานี้ เงาที่สวยงามนั้นโผล่มาในสมองของเขาเสมอ เป็นแรงผลักดันให้เขาเดินหน้าสู่ความสำเร็จ

แต่ว่า ทุกครั้งที่คิดถึงผู้หญิงคนนี้ ในใจของหยางเฉินก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

............

หลังจากนั้นสามวัน สนามบินนานาชาติเจียงโจว เครื่องบินโบอิง747ค่อยๆลงจอดสู่พื้นดิน

“ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!”

หยางเฉินก้าวเท้าเดินลงบันได ก้าวเข้าสู่พื้นดินของเจียงโจว ใบหน้าแสดงออกถึงรอยยิ้มที่ห่างหายไปนาน

“แง้! แม่จ๋า แม่อยู่ไหน?”

หยางเฉินเพิ่งเดินออกจากสนามบิน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ๆในใจเขาก็รู้สึกเกร็ง

“จอมพลครับ.....”

หม่าชาวกำลังจะพูด แต่ก็ถูกหยางเฉินตัดบท “ตั้งแต่วินาทีที่ฉันก้าวออกจากชายแดนเหนือ ฉันก็ไม่ใช่จอมพลอีกต่อไป คำเรียกนี้ ห้ามเรียกอีกเด็ดขาด!”