The king of War นิยาย บท 1025

หยางเฉินจากไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง ตอนที่กลับมาอีกรอบ พาผู้หญิงหน้าตาสวยที่ยังอายุน้อยกว่าตนเองหลายปีคนหนึ่งกลับมาด้วย

ไม่เพียงแค่นี้ ผู้หญิงคนนี้ยังเรียกหยางเฉินว่าพี่หยางอย่างสนิทสนมมาก ปัจจุบันนี้ยังให้พักในบ้านของตนเองอีก

ฉินซียิ่งคิดยิ่งรู้สึกน้อยใจ เธอเชื่อใจหยางเฉินมากมาโดยตลอด แต่ว่าเจอเรื่องราวแบบนี้ ต่อให้เชื่อใจแค่ไหน ในใจก็ยังมีปมหนึ่งอยู่

สำหรับฉินซีแล้ว ขอเพียงหยางเฉินอธิบายกับเธอสักหน่อย ถึงแม้แค่บอกว่าเขาเห็นแค่เฝิงเสียวหว่านเป็นน้องสาวคนหนึ่ง เธอก็จะไม่คิดมาก

ในขณะเดียวกัน หยางเฉินออกจากบ้านพัก มาถึงบริเวณรอบนอกของยอดเมฆาแล้ว

ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ทั้งกลมทั้งสว่าง แสงจันทร์สาดส่องที่พื้น แม้กระทั่งสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบ

"ออกมาเถอะ!”

ทันใดนั้นหยางเฉินเงยหน้ามองที่ว่างกลางอากาศ ตะโกนแบบเย็นชาทีหนึ่ง

พอเสียงพูดของเขาจบลง เห็นเพียงภาพเงาคนสีดำคนหนึ่ง กระโดดลงมาจากบนต้นไม้สูงตระหง่านต้นหนึ่ง

“ปึง!”

เสียงดังสนั่นทีหนึ่ง ภาพเงาคนสีดำร่วงลงพื้นอย่างหนักอึ้ง พื้นสั่นสะเทือน ชั่วพริบตาเดียวพื้นหินที่แข็งแรงกลายเป็นผงละเอียด

หยางเฉินมองเห็นใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามแล้ว นั่นคือใบหน้าคนมีอายุซึ่งซีดขาวจนน่าสยองอยู่บ้างใบหนึ่ง น่าจะเป็นเป็นโรคผิวเผือก

จากบนตัวของผู้อาวุโส หยางเฉินรู้สึกถึงกลิ่นอายยิ่งใหญ่ที่เข้าใกล้แดนราชาสูงสุดไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว

เห็นได้ชัดว่า แดนวิถีบู๊ของฝ่ายตรงข้ามอยู่ที่แดนราชาขั้นปลาย เพียงแค่ใกล้จะทะลวงแดนเท่านั้น

ผู้แข็งแกร่งระดับแบบนี้ มีเพียงผู้นำของตระกูลมหาเศรษฐีของเมืองหลวง ถึงมีความสามารถแบบนี้

ตอนที่หยางเฉินมองทางผู้อาวุโส ผู้อาวุโสก็มองทางหยางเฉินเช่นกัน บนหน้าที่ซีดขาว ไม่มีความรู้สึกใดๆ แต่ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ

เขามาตามคำสั่ง คือต้องเอาชีวิตของหยางเฉิน แต่ว่าเขายังไม่ทันได้เข้าสู่ยอดเมฆา กลับถูกหยางเฉินพบเข้าเสียก่อน

เพียงแต่ จากบนตัวของหยางเฉิน เขาไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายวิถีบู๊ใดๆ

สถานการณ์แบบนี้ มีเพียงความเป็นไปได้สองอย่าง ความเป็นไปได้อย่างแรกคือ หยางเฉินเป็นคนธรรมดา ส่วนความเป็นไปได้อีกอย่างคือ ความสามารถวิถีบู๊ของหยางเฉินต้องอยู่เหนือเขา

แดนวิถีบู๊ของเขาบรรลุแดนราชาขั้นปลายแล้ว ถ้าหยางเฉินจะแกร่งกว่าเขาอีก งั้นอย่างน้อยก็เป็นแดนราชาสูงสุด?

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดที่อายุไม่ถึงสามสิบปีเต็มคนหนึ่ง?

นี่เป็นไปได้อย่างไร?

หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาฉับพลัน “แกเป็นใคร?”

“ฉินชาง โดนแกฆ่าตายสินะ?”

ผู้อาวุโสไม่ได้ตอบหยางเฉิน แต่ว่าถามด้วยเสียงเย็นชา

“ที่แท้เป็นคนของตระกูลฉิน”

ชั่วขณะนั้นหยางเฉินเข้าใจทันที เขารู้ว่าตระกูลฉินต้องมีคนมาหาเขาแน่ เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า อีกฝ่ายจะมาเร็วขนาดนี้

วันนี้ตอนเช้า เขาเพิ่งฆ่าฉินชางด้วยมือตนเอง ผลปรากฏว่าตอนกลางคืน ผู้แข็งแกร่งของตระกูลฉินก็มาแล้ว

ดูแล้ว ตระกูลฉินแห่งนี้คงไม่ธรรมดา ส่งผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งออกมาได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังเป็นแดนของแดนราชาขั้นปลาย อย่างนั้นผู้นำตระกูลฉิน ควรจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับอะไร?

แดนราชาสูงสุดเหรอ?

ในใจหยางเฉินแอบตกใจอยู่บ้าง

“ดูแล้ว ฉินชางเป็นแกฆ่าตาย!”

แรงอาฆาตแค้นในสายตาผู้อาวุโสเข้มข้นมาก ชั่วพริบตาเดียว ปลดปล่อยเจตนาต่อสู้ออกมาทั่วทั้งตัว พอขยับเท้า ก็พุ่งเข้าไปยังหยางเฉินฉับไว “ตระกูลฉิน อู่เลี่ย!”

ขณะพูดออกไป เขาก็พุ่งมาถึงตรงหน้าของหยางเฉิน ยกมือกุมหมัดไว้ โจมตีไปยังส่วนหน้าของหยางเฉินโดยตรง

ผู้อาวุโสเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งภายใต้การสั่งการของฉินหรูเฟิงผู้นำตระกูลฉิน อู่เลี่ย!

การโจมตีของอู่เลี่ยมีชีวิตชีวาอย่างมาก ไม่เหมือนกับเป็นกำลังวังชาของผู้อาวุโสอายุหกสิบเจ็ดควรจะมี ต่อยหมัดหนึ่งออกมา พื้นที่ว่างเหมือนสั่นสะเทือนไปหมด

เพียงแต่ ต่อให้เขาโจมตีได้อย่างกระตือรือร้นแค่ไหน อยู่ต่อหน้าหยางเฉิน ก็มีเพียงโดนกำราบไว้

“ปึง!”