The king of War นิยาย บท 1086

เขาอยู่ในตระกูลฉินมาหลายปีแล้ว และเขารู้ว่าฉินหรูเฟิงเป็นคนแบบไหน และเขาก็เห็นอะไรแบบนี้บ่อยมาก

ในฐานะผู้แข็งแกร่งบูโด เขาคุ้นเคยกับการเห็นความเป็นความตาย แต่การที่ฉินหรูเฟิงใช้คนรับไช้มาเป็นที่ระบายออกอย่างตามใจตนเองเช่นนี้ ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง

"เฮ้อ!"

อู่เลี่ยถอนหายใจและเดินตามฉินหรูเฟิงออกไปทันที

“พวกคุณเป็นใคร? กล้าดียังไงมาสร้างปัญหาให้ตระกูลฉินของผม!”

ทันทีที่ฉินหรูเฟิงเดินออกจากบ้าน เขาเห็นชายหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดแปดปีกำลังเข็นรถเข็น

นอกจากนี้ยังมีชายวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บที่นั่งอยู่ในรถเข็นอีกด้วย

ฉินหรูเฟิงรู้จักชายวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บที่ไม่มีความแข็งแกร่งบูโดอย่างรวดเร็ว

แต่ทั้งสองได้บุกเข้าไปในตระกูลฉิน แน่นอนว่า ทั้งหมดนี้ทำโดยชายหนุ่ม

คนสองคนนี้ ไม่ใช่ใครอื่น มันคือหยางเฉินและฉินต้าหย่ง

ฉินต้าหย่งในเวลานี้ ขณะที่เขาก้าวเข้าสู่ตระกูลฉิน ทันใดนั้นก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างมากในใจของเขา

ดูเหมือนดอกไม้และหญ้าที่นี่ จะคุ้นเคยอย่างมาก

“หยางเฉิน!”

ในเวลานี้ อู่เลี่ยก็ออกมาเช่นกัน เมื่อเขาเห็นหยางเฉิน เขาก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

“หยางเฉิน?”

เมื่อฉินหรูเฟิงได้ยินชื่อนี้ รูม่านตาของเขาก็หดตัวลงอย่างกะทันหัน และสายตาที่น่ากลัวของเขาก็ตกลงมาที่ร่างของหยางเฉิน"คุณเองเหรอที่ฆ่าฉินชางลูกชายของผม?"

หยางเฉินเหลือบมองมาที่ฉินหรูเฟิงด้วยท่าทางเฉยเมย แต่ไม่ได้ตอบ แต่กวาดมองผ่านเขาและมองอู่เลี่ยที่อยู่ข้างหลังฉินหรูเฟิง

“ดูเหมือนว่า เรื่องที่ผมให้คุณไปทำ คุณจะไม่ได้ทำตามที่ผมบอก”

หยางเฉินหรี่ตาและพูดกับอู่เลี่ย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของอู่เลี่ยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และทันใดนั้นเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ซ่า!

ทันใดนั้น สายตาของฉินหรูเฟิงก็จ้องไปที่อู่เลี่ย

“หยางเฉิน คุณอย่าพูดมั่ว!”

อู่เลี่ยตกใจ และหลังจากตะโกนด้วยความโกรธใส่หยางเฉินแล้ว เขาก็รีบอธิบายให้ฉินหรูเฟิงฟังว่า “ท่านผู้นำ อย่าเข้าใจผมผิด หลังจากที่ผมพ่ายแพ้ให้หยางเฉิน เรื่องที่เขาให้ผมกลับมาบอกคุณ ผมก็ได้บอกคุณทุกอย่างแล้วนิ!"

หยางเฉินยิ้มอย่างกะทันหัน "นี่แหละที่ผมพูด ผมให้คุณฝากบอกผู้นำตระกูลฉินว่าอย่าหาที่ตาย แต่ตระกูลฉินยังคงส่งคนไปที่เยี่ยนตู และกล้าแตะต้องพ่อตาของผม และยังกล้าแตะต้องลูกสาวผม คุณว่า ตระกูลฉินหาที่ตายใช่ไหม?

บูม!

หยางเฉินพูดคำเหล่านี้ คนทั้งคนของฉินหรูเฟิงก็เริ่มไม่ดี ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน “เด็กน้อย คุณคิดว่าตัวเองเป็นราชาแห่งเยี่ยนตูจริงๆหรือ?กล้ามาอวดดีต่อหน้าผม ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม?”

ฉินหรูเฟิงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า และทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ตะโกนอย่างโกรธเคือง “ฆ่า!”

ตามคำสั่งของเขา ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสิบกว่าคนก็ปรากฏตัวขึ้น และรีบวิ่งไปหาหยางเฉินและฉินต้าหย่งในทันที

“ท่านผู้นำ อย่า!”

อู่เลี่ยหยุดเขาอย่างรวดเร็ว

คนเหล่านี้เป็นยอดฝีมือของตระกูลฉิน หากพวกเขาตายด้วยน้ำมือของหยางเฉิน ตระกูลฉินก็จบแน่

แม้แต่เขา ซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของตระกูลฉิน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน นับประสาอะไรกับคนอื่นๆ?

ในตระกูลฉินทั้งหมด นอกจากฉินหรูเฟิงซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดแล้ว ยังมีเขาที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย ส่วนคนอื่นๆ ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างมากก็แค่แดนราชาขั้นกลางเท่านั้น

แต่อู่เลี่ย รู้ว่าความแข็งแกร่งของหยางเฉินนั้น อย่างน้อยก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุด หรือแม้แต่เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ

ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ เผชิญหน้ากับผู้แข้งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย สามารถฆ่าทันทีเพื่อยุติการต่อสู้

ให้ผู้แข็งแกร่งตระกูลฉินไปฆ่าหยางเฉิน ก็ไม่ต่างจากไปตายฟรี

"ผัวะ!"

“คุณกล้าปฏิเสธว่าไม่เหรอ?”

ฉินหรูเฟิงคำราม“ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย ถ้าคุณยังกล้าที่จะปิดบัง อย่าโทษผมที่หยาบคาย!”

“ท่านผู้นำ ใจเย็น!”

พ่อบ้านชราร้องไห้ออกมา และรีบวิ่งไปตรงหน้าฉินหรูเฟิงและพูดว่า "อู่เลี่ยจงรักภักดีต่อตระกูลฉินอย่างยิ่ง และเขาจะไม่มีวันทรยศต่อคุณแน่นอน ผู้นำต้องเชื่อเขา!"

"ไสหัวไป!"

ฉินหรูเฟิงไล่พ่อบ้านชราออกไป มองไปรอบๆ และตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าใครกล้าขอร้องแทนเขาอีก ฆ่า!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา บรรดาผู้ที่ต้องการจะวิงวอนให้อู่เลี่ยก็หุบปากไป

แม้ว่าอู่เลี่ยจะถูกฉินหรูเฟิงควบคุมความเป็นความตายของเขา แต่ในขณะนี้ สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย และมองไปที่ฉินหรูเฟิงอย่างจริงจัง ราวกับว่ากำลังบอกฉินหรูเฟิวว่า เขาไม่ได้ทรยศ

“ตระกูลฉิน เป็นสถานที่ที่น่าผิดหวังจริงๆ!”

ทันใดนั้น เสียงประชดประชันก็ดังขึ้น

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนมองไปที่แหล่งที่มาของเสียง และเป็นเสียงของฉินต้าหย่งที่อยู่บนรถเข็น

ดวงตาที่เฉียบคมของฉินหรูเฟิงก็ตกลงมาบนร่างของฉินต้าหย่งทันที ในดวงตาที่ไร้ความปรานีไม่มีอารมณ์ใดๆ มีเพียงเจตนาฆ่าเท่านั้น

“ไม่ต้องรีบ เมื่อผมจัดการกับคนทรยศนี้แล้ว ผมจะส่งคุณไปตายเอง!”

ฉินหรูเฟิงกล่าวอย่างดุเดือด

“ในสายตาของคนอย่างคุณ เกรงว่าใครก็ตามที่โดนคุณสงสัย ก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศใช่ไหม?”

ฉินต้าหย่งไม่กลัวเลย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คนอย่างคุณ มีคุณสมบัติอะไรในการเป็นผู้นำของตระกูลฉิน? คุณมีคุณสมบัติอะไรในการนำพาตระกูลฉินก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น?"

“ถ้าไม่มีคุณสมบัตินั้น ก็ควรสละตำแหน่งให้คนที่มีความสามารถรับตำแหน่งนี้ดีกว่า คุณมีชีวิตอยูมาตั้งนาน ก็น่าจะอยู่จนเบื่อแล้วใช่ไหม?”

เมื่อฉินต้าหย่งกล่าวคำเหล่านี้ออกมา หยางเฉินก็ตกตะลึงเช่นกัน

นี่คือพ่อตาที่ขี้ขลาดของเขาจริงหรือ?